พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 84

กู้เยี่ยจิ่นมองเธอโดยไม่ได้พูดอะไร

เยี่ยหลิงใช้มือเล็กทั้งสองข้างออกแรงดันไปบนแผ่นอกใหญ่ที่แข็งแกร่งของเขา แล้วผลักเขาออกอย่างแรง

ความคลุมเครือที่พัวพันระหว่างเขาทั้งสองคนก็พัดปลิวหายไปในทันที

“เมื่อกี้นี้เซี่ยซีหว่านเพิ่งดื่ม...ไปแก้วหนึ่ง ค็อกเทลที่อยู่ในห้องวีไอพีแก้วนั้น เธอได้ดื่มเข้าไปด้วยหรือเปล่า?” กู้เยี่ยจิ่นถามเธอ

ค็อกเทล One เหรอ？

เยี่ยหลิงรีบขมวดคิ้วทันที เธอนึกไม่ถึงว่าค็อกเทลแก้วนั้นจะเป็น.. เมื่อครู่นี้หว่านหว่านเองก็ดื่มไปทั้งแก้ว

“ฉันไม่ได้ดื่ม”

เมื่อเธอพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเซี่ยซีหว่าน

แต่ว่าโทรศัพท์ที่อยู่ปลายสายนั้นมีเสียงเรียกเข้าตั้งหลายรอบ แต่กลับไม่มีคนรับเลย

เยี่ยหลิงเตรียมจะโทรไปอีกรอบ แต่กู้เยี่ยจิ่นเดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์ของเธอไป

เธอขมวดคิ้ว “พี่ทำอะไร เอาโทรศัพท์คืนมาให้ฉันนะ ฉันจะโทรหาหว่านหว่าน”

“ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าเธอเองก็อยากจะไปเป็นผู้ชมขณะที่พวกเขากำลังแสดงสด จ้ำ จี้ กันอยู่ใช่ไหม?”

“...” เยี่ยหลิงไม่พูดอะไรอีกแล้วแย่งโทรศัพท์ของเธอกลับมาด้วยท่าทีโมโห

กู้เยี่ยจิ่นยกริมฝีปากบางขึ้นพูดอย่างเนิบนาบ “ซีเจ๋อโทรไปหาหานถิงแล้ว เรื่องเซี่ยซีหว่านเธอไม่ต้องกังวล พี่จะไปส่งเธอที่บ้านเดี่ยวนี้”

...

อีกด้านหนึ่ง ฮั่วซีเจ๋อกำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปที่เบอร์ของลู่หานถิง ไม่นาน โทรศัพท์ก็ถูกกดรับ เสียงทุ้มต่ำที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดก็ดังขึ้นผ่านสายเข้ามา “ไง ซีเจ๋อ”

“พี่รอง ผมมีเรื่องหนึ่งจะบอกพี่ ผมเดาว่าพี่ต้องฆ่าผมแน่”

ลู่หานถิงกำลังขับรถ แขนเสื้อเชิ้ตสีดำถูกพับขึ้นมาทั้งสองข้างเผยให้เห็นต้นแขนแข็งแกร่ง มือใหญ่ที่สวมนาฬิกาข้อมือราคาแพงยี่ห้อดังกำลังจับอยู่ที่พวงมาลัย รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรูกำลังแล่นอย่างรวดเร็วและนุ่มนวลไปบนถนนที่มีรถพลุกพล่าน

เซี่ยซีหว่านนั่งอยู่บนเบาะหน้าข้างคนขับ ตอนนี้เธอตาปรือและมองอะไรไม่ชัดแล้ว ทั้งตัวเหมือนกำลังล่องลอย และอุณหภูมิในร่างกายก็ค่อย ๆ ร้อนขึ้นไปทั่วทั้งร่าง

“ร้อนมากเลยอะ...”

เธอยกมือขึ้นไปดึงโบว์ที่อยู่ตรงคอออก จากนั้นก็ปลดกระดุมออกอีกสองเม็ดเผยให้เห็นผิวขาวสวยที่เป็นมันวาว

ร้อนมากจริง ๆ

และเซี่ยหว่านยังคิดที่จะถอดเสื้อออกด้วย

จากนั้นก็ได้ยินเสียงของลู่หานถิงดังขึ้นจากด้านข้างว่า “ห้ามถอดนะ หืม?”

ห้ามถอด หืม?

เซี่ยซีหว่านหันหน้ามาอย่างรวดเร็ว ดวงตาสดใสที่หวานเยิ้มทั้งสองข้างปะทะเข้ากับดวงตาลุ่มลึกของลู่หานถิง เพียงแค่สบตากัน สายตาของเขาก็มองสำรวจตั้งแต่ใบหน้าเรียวเล็กที่งดงามของเธอและค่อย ๆ เลื่อนตาลงมองมายังด้านล่าง ไล่ผ่านมาจนถึงผิวขาวเป็นมันวาวที่มีกลิ่นหอมติดตัวของเธอ…

เซี่ยซีหว่านใช้ดวงตาปรือหลุบมองตัวเอง ภายใต้กระดูกไหปลาร้าราวกับผีเสื้อแสนสวยของเธอนั้นทำให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งลาง ๆ ช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก

ในหัวเธอตอนนี้รู้สึกมึนตื้อไปหมด และมองไปยังลู่หานถิงอย่างมึนงง ลู่หานถิงก็มองเธออยู่เช่นกัน เขากลืนน้ำลายลงคอผ่านลูกกระเดือกอย่างใจลอย

“ไม่อย่างนั้นผมคงจะได้เห็นคุณทุกซอกทุกมุมแล้ว”

“...”

เซี่ยซีหว่านรีบยกมือขึ้นมาปิดที่คอเสื้อของตัวเองไว้ทันที และดึงสติกลับมา พระเจ้า นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่?

แก้ผ้าต่อหน้าคุณลู่เหรอ?

เธอยกมือขึ้นมาแนบที่แก้มของตัวเอง ตอนนี้บนหน้าทั้งแดงทั้งร้อนฉ่า อีกทั้งอุณหภูมิก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ทรมานจัง

สองตาของลู่หานถิงกลับมามองทางด้านหน้าอย่างใจจดจ่อ และตอบกลับฮั่วซีเจ๋อที่อยู่ในสายโทรศัพท์ “พูดมาสิ เรื่องอะไร?”

“พี่รอง เมื่อครู่นี้ที่บาร์เซี่ยซีหว่านดื่ม...ไปแก้วหนึ่ง” ฮั่วซีเจ๋อพูดขึ้น