พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 87

กู้เยี่ยจิ่นเงยหน้าขึ้นมอง เยี่ยหลิงยืนอยู่ตรงราวบันไดแกะสลัก เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมหยักสีน้ำตาลเข้มเปียกชื้นสยายอยู่บนไหล่ที่เนียนนุ่ม และบนตัวของเธอก็สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา

เสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายดูตัวใหญ่มากเมื่ออยู่บนตัวเธอ แต่ยิ่งทําให้หญิงสาวดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างน่าดึงดูด

ชายเสื้อลอยอยู่เหนือหัวเข่าของเธอ เผยให้เห็นสองขาขาวที่เรียวสวยของเธอ ทั้งตัวของเธอตอนนี้เหมือนกับกําลังถ่ายภาพเซ็ตของเสื้อเชิ้ตผู้ชายอยู่

กู้เยี่ยจิ่นขมวดคิ้วคมเล็กน้อย “เปลี่ยนเสื้อพี่เสร็จแล้วก็กลับเข้าห้องไป พี่โทรไปให้เลขาส่งเสื้อผ้ามาให้แล้ว”

เยี่ยหลิงมองดูเขาจากมุมสูง “ก็แค่ชุดนอนชุดหนึ่ง พี่นี่ชอบจู้จี้ ฉันถึงไม่อยากจะอยู่กับพี่ไง”

กู้เยี่ยจิ่นเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย จากนั้นจึงก้าวขายาวขึ้นบันไดไป เขาดึงข้อมือขาวผ่องของเยี่ยหลิงแล้วพาเธอเข้าไปในห้องทันที

เขาเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบกางเกงลำลองขายาวสีดําจากด้านใน แล้วโยนมันลงบนเตียง “ไม่เปลี่ยนก็ได้ งั้นใส่กางเกงซะ”

เยี่ยหลิงมองเขาอย่างไม่เข้าใจเหตุผล “พี่บ้าไปแล้วเหรอ พี่ให้ฉันใส่กางเกงผู้ชายยาวขนาดนี้ ฉันจะใส่ได้ยังไง ใส่แล้วน่าเกลียดมาก ฉันไม่ใส่”

ในหัวของชายคนนี้ดูเหมือนจะมีหลุมในหัวของเขา เขาเคยเห็นคนที่สวมเสื้อเชิ้ตผู้ชาย แต่ยังไม่เคยเห็นใครสวมกางเกงผู้ชายมาก่อน

กู้เยี่ยจิ่นมองใบหน้าเล็กงดงามที่ใหญ่เท่าฝ่ามือของเขาอย่างเงียบงัน เธอเพิ่งจะอายุเพียงยี่สิบปี เป็นช่วงวัยแรกแย้มที่กำลังผลิบานที่สุด และเป็นวัยที่กำลังรักสวยรักงามมาก เมื่อใส่กางเกงของเขาแล้วจะน่าเกลียดมาก ดังนั้นเธอจึงทําสีหน้าไม่ชอบใจ

กู้เยี่ยจิ่นเดินเข้าไปจับแขนเรียวบางของเธอ แล้วผลักเธอลงบนเตียงใหญ่นุ่มนิ่ม

เยี่ยหลิงหน้ามืดเล็กน้อย นี่มันห้องของเขาและเตียงของเขา ตอนที่เธอถูกดึงเข้ามา เธอก็ได้กลิ่นต้นหยกจือหลันจากกลิ่นกายบนตัวเขา

ในขณะที่เธอกำลังอึ้งตกใจเล็กน้อย กู้เยี่ยจิ่นใช้เข่าข้างหนึ่งกดลงบนเตียงนุ่ม เขาดึงกางเกงขายาวสีดําตัวนั้นเข้ามา แล้ววางตรงไปบนตักของเธอ

ถ้าเธอไม่ยอมใส่ เขาก็จะเป็นคนใส่ให้เอง

เยี่ยหลิงรีบขัดขืนทันที “กู้เยี่ยจิ่น พี่จะทําอะไร พี่ป่วยทางจิตหรือเปล่า รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่อยากใส่กางเกง ก็คือไม่อยากใส่!”

หญิงสาวที่อยู่บนเตียงพยายามดิ้นรนอย่างสุดกําลัง สองมือและสองเท้าเล็กตีไปบนตัวเขาไม่หยุด กู้เยี่ยจิ่นถูกเธอถีบเข้าที่ต้นขาอยู่หลายที เจ็บพอสมควรเลย

ต่อมาเยี่ยหลิงยืดตัวตรงขึ้น ก่อนที่จะกัดเข้าที่ต้นแขนแข็งแกร่งของเขาอย่างแรงไปหนึ่งที

กู้เยี่ยจิ่นใช้มือยันบนเตียง จากนั้นร่างที่สูงยาวราวกับหยกก็กดต่ำลงมา เขาซุกตัวเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นก็แสยะยิ้มพูดเสียงต่ำแหบพร่าขึ้น

“หยุดกัดเดี๋ยวนี้ ถ้ายังกล้ากัดพี่อีก เชื่อไหมว่าพี่จะใช้วิธีอื่นอุดปากเธอไว้!”

เยี่ยหลิงคลายปากออก ดวงตาสดใสเย้ายวนของเธอช้อนขึ้นมองเขาอย่างยั่วยุ “พี่คิดว่าฉันจะหลงกลพี่เหรอ? ฉันก็แค่ไม่ยั่วพี่ และไม่ยอมให้พี่จับจุดอ่อนใด ๆ มาเป็นข้ออ้างเพื่อมานอนกับฉัน!”

มือใหญ่ของกู้เยี่ยจิ่นกำผ้าปูที่นอนทันที จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ปล่อยมือ

ตอนนี้เยี่ยหลิงรับรู้ได้ว่าเขาสงบลงแล้ว เมื่อเธอยืดตัวตรงขึ้นมองเขาก็เห็นสายตาของเขาที่มองไปที่ขาของเธอ

เยี่ยหลิงยกเท้าขึ้นถีบกู้เยี่ยจิ่นอย่างแรง

กู้เยี่ยจิ่นพลิกตัวลงไป แผ่นหลังสูงยาวพิงกับหัวเตียงอย่างอ้อยอิ่ง ขายาวข้างหนึ่งยกขึ้นมาก่ายอีกข้างหนึ่งไว้ ข้อมือที่สวมนาฬิการาคาแพงติดอยู่บนนั้น ทั่วทั้งร่างให้ความรู้สึกเซ็กซี่แบบไม่มีชีวิตชีวาจนยากจะอธิบายได้

เยี่ยหลิงรีบลุกจากเตียงทันที แล้วลงมือใส่กางเกงขายาวสีดําเองจนเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้เธอดูตลกมาก เหมือนเด็กน้อยที่แอบใส่เสื้อผ้าของผู้ใหญ่ ขากางเกงยาวลากกับพื้น ส่วนรอบเอวนั้นสามารถใส่เธอไปได้สองคน

“อายุพี่ตอนนี้ก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว ต่อให้จะเสียเวลาไปกับตัวของเซี่ยเหยียนเหยียนมาทั้งชีวิต ก็ไม่เห็นจําเป็นต้องทําตัวหมดอาลัยตายอยาก ออกไปหาผู้หญิงสวย ๆ สักคน ก็คงจะไม่เป็นบ้าขนาดนี้หรอก” เยี่ยหลิงเอ่ยขึ้น

กู้เยี่ยจิ่นเงยหน้ามองใบหน้าด้านข้างอันสดใสจับใจของเธอ แล้วหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ในเมื่อรู้ว่าพี่ชอบผู้หญิงสวย อย่างนั้นแล้วยังจะหาคนที่สวยกว่าเธอได้อีกเหรอ?”

เยี่ยหลิงยกยิ้ม “เลิกเอาฉันไปคิดได้แล้ว ฉันอยากเป็นผู้หญิงที่พี่ไม่มีวันได้มาครอบครอง”

กู้เยี่ยจิ่นลุกขึ้นจากเตียง ก้าวเท้าเดินขึ้นไปยังห้องอาบน้ำ “ในเมื่อไม่เต็มใจ อย่างนั้นถ้าพี่จะหาหรือไม่หาผู้หญิงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ”

...

ตอนที่กู้เยี่ยจิ่นอาบน้ำเสร็จ เมื่อออกมาก็ไม่เห็นเยี่ยหลิงแล้ว เขารีบเดินออกประตูไป เพียงไม่นานก็เห็นเงางดงามของร่างที่คุ้นเคยในห้องครัว