พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 98

ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ลู่หานถิงกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเธอมาโดยตลอด ถามไม่ได้ ไม่กล้าถาม ในเมื่อตอนนี้เธอมาหาเขาถึงที่นี่ เขาก็จะทำตามอำเภอใจ ยังไงเขาก็ต้องดูบาดแผลบนร่างกายของเธอให้ได้

เสื้อชีฟองลายดอกถูกยกขึ้นเผยให้เห็นผิวขาวของเธอ รอยช้ำจากการถูกกัดหายดีแล้ว และไม่มีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่ ผิวของเธอขาวเนียนละเอียดราวกับน้ำนม

“เลิกมองได้แล้วค่ะ”

ขณะเดียวกันเซี่ยซีหว่านดันมือใหญ่ของเขาที่สวมใส่นาฬิกาหรูลง เธอใช้มือของเธอปกปิดร่างกายเพื่อไม่ให้เขามองมันอีก

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นและมองที่เธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า “หายดีแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ อาการบาดเจ็บไม่ได้รุนแรงมากนัก ฉันทาแค่ยาขี้ผึ้งอาการบาดเจ็บก็ดีขึ้นแล้ว แต่ว่า… ยังเจ็บตรงนี้อยู่นิดหน่อยค่ะ” เซี่ยซีหว่านจับมือใหญ่ของเขาวางลงบนคอสีชมพูอันบอบบางของเธอ

ลู่หานถิงมองดู ตอนนั้นเขากัดเส้นเลือดของเธอลงไปค่อนข้างลึก บาดแผลที่อื่นต่างก็หายดีแล้ว แต่ตรงนี้ยังมีรอยหลงเหลืออยู่เล็กน้อย มันยังเห็นรอยฟันของเขาได้แบบไม่ชัดเจนมากนัก เขาสามารถจินตนาการได้ว่าตอนนั้นเขากัดเธออย่างโหดเหี้ยมมากแค่ไหน

ลู่หานถิงซุกใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาไว้ที่คอสีชมพูของเธอ เขาสูดดมกลิ่นหอมบนร่างกายของหญิงสาวที่ทำให้เขาหลงใหลอย่างไม่รู้จักพอ ริมฝีปากบางของเขาจูบลงบนรอยแผลเป็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาพูดว่า “ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ …”

คำขอโทษเป็นคำที่ไม่ได้ช่วยทำให้ความผิดหายไป แต่ในตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่พูดมันซ้ำ ๆ

“เอาล่ะ ฉันจะให้อภัยคุณในครั้งนี้ แต่ในอนาคตคุณห้ามกัดฉันอีกนะคะ” เซี่ยซีหว่านพูดพลางยิ้ม

ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางของเขาขึ้น จากนั้นก็จูบที่ติ่งหูสีขาวเล็ก ๆ ราวกับหิมะของเธอแล้วพูดว่า “ไม่กัดแล้ว มากสุดก็แค่นี้แหละ แค่กัดเบา ๆ”

เขากัดติ่งหูของเธอ

เซี่ยซีหว่านหลบอย่างรวดเร็ว สองมือเล็ก ๆ ผลักหน้าอกที่แข็งแกร่งของเขาออกไปและพูดว่า “มันจักจี้ค่ะคุณชายลู่ ยิ่งจูบยิ่ง…”

ปฏิกิริยาที่แสนจะไร้เดียงสาของเธอทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอนั้นช่างบริสุทธิ์ราวกับกระดาษเปล่า ลู่หานถิงสบตาเธอ จากนั้นก็ดันเอวของเธอให้เข้ามาแนบชิดลำตัวของเขามากขึ้นและพูดว่า “แค่นี้ก็มีอารมณ์แล้วเหรอ?”

ขณะเดียวกับลิฟต์ก็ได้มาถึงที่หมายแล้ว ประตูลิฟต์ถูกเปิดออก ลู่หานถิงเดินโอบเธอออกไป เขาพูดว่า “ถ้าคุณอยากรู้จริง ๆ ผมสามารถพาคุณออกไปเปิดโลกได้นะ ทำให้คุณได้รู้ว่าอะไรคือของจริง”

“...”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเธอไม่ควรพูดคุยเรื่องนี้กับเขาอีกต่อไป เธอจึงพูดขึ้นมาว่า “คุณชายลู่ ฉันรู้สึกว่าคุณจะชอบสาวน้อยเป็นพิเศษ ในอนาคตหากฉันแก่แล้ว คุณจะชอบสาวน้อยคนอื่น ๆ อีกไหมคะ?”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเขาชอบสาวน้อยที่งดงาม บริสุทธิ์ และไร้เดียงสา ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติ ผู้ชายที่มีอำนาจและตำแหน่งส่วนใหญ่ที่เป็นแบบเขาต่างก็ชอบหญิงสาวที่อายุยังน้อย ทั้งอายุและความงามของผู้หญิงเป็นสินค้าอุปโภคบริโภคที่พวกเขาสามารถเลือกซื้อได้ตามอำเภอใจ

ตอนนี้เธอยังเด็ก แต่ในอนาคตเธอจะเติบโตขึ้นและหลังจากนั้นเธอก็จะแก่ลง

ลู่หานถิงก้มศรีษะลงมองมาที่เธอและพูดว่า “ก่อนไม่มีคุณ ข้างกายของผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีสาวน้อยอยู่เคียงข้าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกเธอเลยสักนิด ผมไม่ชอบสาวน้อยคนไหนทั้งนั้น แต่บังเอิญว่าคุณเป็นสาวน้อยพอดี ผมเลยชอบคุณ คุณเข้าใจไหม?”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกดีภายในใจ เขาเป็นประธานที่ช่างเอาแต่ใจจริง ๆ แม้แต่คำสารภาพรักก็ยังจะพูดวกไปวนมา

...

ห้องทำงานของประธาน

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านมาที่ห้องทำงานของประธานลู่หานถิง เธอยืนอยู่ตรงด้านหน้าของหน้าต่างและมองออกไปด้านนอก ตึกนี้สูงราวกับว่าประตูเมืองจักรพรรดิอยู่ภายใต้เท้าของเธอ อาคารพาณิชย์แห่งนี้เป็นสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งของเมืองไห่เฉิงอย่างแท้จริง