พายุรักแห่งเม็ดทราย นิยาย บท 57

“เห็นชายาของเราผ่านช่องตรวจเอกสารหรือยัง”

“เอ่อ...กระหม่อมไม่ทราบว่าหญิงใดคือพระชายาของพระองค์”

เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองที่ถูกสั่งกำชับมาก่อนหน้านี้แล้วแกล้งตีหน้างุนงงไม่เข้าใจว่าอิสตรีคนใดคือผู้โชดดีที่สามารถกอบกุมหัวใจของคาสโนว่าแห่งทะเลทรายได้

“หญิงไทยที่ชื่อนาราภัทรคือชายาของเรา ใครเป็นผู้ตรวจเอกสารของเธอ”

คราวนี้เจ้าชายซารีฟร์ตะโกนลั่นหันหน้าประจันกับเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองแล้วกวาดสายตาจ้องมองเรียงรายตัวจนเจ้าหน้าที่แต่ละคนหัวหดหลบสายตากันเป็นแถว

“ว่าไงใครเป็นคนตรวจเอกสารชายาของเรา”

“กระหม่อมเองพะยะค่ะ พระชายามายื่นเอกสารได้สักชั่วโมงแล้วพะยะค่ะ” เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองคนเดิมเป็นผู้กล้าหาญชาญชัยเอ่ยตอบให้เจ้าชายหนุ่มได้ทรงทราบ

เจ้าชายองค์รองแห่งแผ่นดินทะเลทรายหันกลับไปมองผู้คนทั้งที่เป็นราษฎรชาวอัลนูรีนเองและนักท่องเที่ยวหลายชาติหลายภาษาที่กำลังเดินขวักไขว่อยู่ทั่วบริเวณอาณาเขตท่าอากาศยานขนาดใหญ่คงจะไม่ทันการณ์เป็นแน่ถ้าหากต้องเดินตามหานาราภัทรท่ามกลางผู้คนที่มีมากมายขนาดนี้

“ไปตามผู้อำนวยการหอบังคับการบินมา”

“เอ่อ...พะยะค่ะ”

แม้ออกจะงุนงงกับคำสั่งของเจ้าชายหนุ่มแต่องครักษ์ราชิตก็กดโทรศัพท์ต่อสายตรงเรียกผู้อำนวยการหอบังคับการบินให้ลงมาพบกับผู้ออกคำสั่งต้องการพบเป็นการด่วน

เจ้าชายซารีฟร์กัดฟันแน่นนับหนึ่งถึงสิบอย่างใจเย็นขณะรอเวลาให้ผู้อำนวการหอบังคับการบินมาพบ ขณะเดียวกันดวงตาคมกริบก็กวาดสายตามองทั่วบริเวณท่าอากาศยานเผื่อว่าจะเห็นนาราภัทรเดินปะปนกับกลุ่มผู้คนที่กำลังเดินไปเดินมา

“เจ้าชาย กระหม่อมมาแล้วพะยะค่ะ”

ผู้อำนวยการหอบังคับการบินรีบรายงานตัวรัวเร็วพร้อมกับหอบหายใจแรงจากการวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเพื่อมาพบเจ้าชายองค์รองแห่งแผ่นดินที่ตนเองอาศัยอยู่ให้ทันตามคำสั่ง

“ภายใน 10 นาทีนี้ม่านฟ้าว่างหรือเปล่า” เจ้าชายซารีฟร์เอ่ยถามเสียงราบเรียบแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินตรงไปยังบริเวณที่มีแอร์กราวด์นั่งอยู่

ผู้อำนวยการหอบังคับการบินและราชิตออกจะงุนงงแปลกใจกับคำถามที่เอ่ยออกมาด้วยไม่รู้ว่าเจ้าชายซารีฟร์กำลังคิดทำอะไร

“ว่างพะยะค่ะ ไม่มีเครื่องขึ้น-ลงสักลำพะยะค่ะ”

ผู้อำนวยการหอบังคับการบินเอ่ยตอบตามข้อมูลตารางการขึ้นลงของเครื่องบินด้วยอัลนูรีนยังเป็นประเทศเล็กๆ มีนักท่องเที่ยวเดินทางมาในแต่ละวันอยู่ในระดับกลางๆ การจราจรทางอากาศจึงไม่หนาแน่นเหมือนประเทศที่เจริญใหญ่โต แต่ถึงกระนั้นเจ้าชายฮารีฟร์ก็ทรงให้สร้างท่าอากาศยานที่ทันสมัยกว้างขวางเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่จะหลั่งไหลเข้ามาหลังจากได้มีการประชาสัมพันธ์และลุยเรื่องธุรกิจท่องเที่ยวอย่างจริงจังในแผ่นดินทะเลทราย

เจ้าชายซารีฟร์ยิ้มเย็นพลางเอ่ยออกมาให้ราชิตกับผู้อำนวยการหอบังคับการบินได้อ้าปากค้างตาเหลือกด้วยความตกใจเพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน

“ดี! งั้นเราจะสั่งปิดน่านฟ้าเดียวนี้”

“พระองค์ ไม่ได้น่ะพะยะค่ะ พระองค์จะปิดน่านฟ้าไม่ได้” ราชิตร้องเสียงหลงกลัวเหลือเกินว่าเจ้าชายหนุ่มจะทำอย่างที่พูดจริงๆ

“ทำไมจะไม่ได้ เราจะไม่ให้ดวงใจของเราหลุดลอยไปไหนทั้งนั้น”

เจ้าชายซารีฟร์เอ่ยบอกเสียงทุ้มลึกถลึงตาห้ามไม่ให้องครักษ์เอกกับผู้อำนวยการหอบังคับการบินได้เอ่ยคัดค้านออกมา

“ขอยืมไมค์หน่อย”

แอร์กราวด์แสนสวยซึ่งทำหน้าที่บริการอยู่บนภาคพื้นดินต่างก็พากันยิ้มเขินอายมองเจ้าชายหนุ่มนักรักรูปงามด้วยดวยตาเคลิ้มฝันพร้อมกับหลุดเสียงกรีดเบาๆ ที่จู่ๆ ก็มีโอกาสได้พบคาสโนว่าแห่งทะเลทรายอย่างใกล้ชิด

เจ้าชายซารีฟร์คลี่ยิ้มบางๆ ให้แอร์กราวด์รวมทั้งราษฎรชาวอัลนูรีนที่โค้งคำนับทำความเคารพตนเองจากนั้นก็เริ่มเอ่ยประกาศเป็นภาษาอังกฤษแทนการใช้ภาษาไทยและภาษาอาหรับเพื่อให้นักท่องเที่ยวคนอื่นได้เข้าใจด้วย

“สวัสดีทุกท่าน เราคือเจ้าชายซารีฟร์ อัล ริฟาอีลส์ เจ้าชายองค์รองแห่งแผ่นดินอัลนูรีนแผ่นดินทะเลทรายที่ทุกท่านได้เดินทางมาเยี่ยมเยียนประเทศของเรา เนื่องจากตอนนี้ชายาของเรานาราภัทรกำลังงอนและโกรธเราอยู่เราจึงจำเป็นต้องขอปิดน่านฟ้าสัก 10 นาทีเพื่อทำการง้อเมียให้สำเร็จ”

สาวๆ ทั้งชาวอัลนูรีนเองและชาวต่างชาติต่างก็พากันกรีดลั่นท่าอากาศยานด้วยความเขินอายแกมอิจฉาหญิงสาวผู้โชคดีที่เป็นผู้กอบกุมหัวใจของเจ้าชายหนุ่มนักรักผู้หล่อเหลา ส่วนหนุ่มๆ ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างก็พากันปรบมือกราวร้องเฮส่งเสียงเชียร์เดินมาลุมล้อมรอบกายเจ้าชายนักรักต่างก็ช่วยส่งแรงใจให้เจ้าชายหนุ่มได้ง้อเมียสำเร็จ ไม่มีใครนึกโกรธเลยที่มีการปิดสนามบินเป็นการชั่วคราว มีนักท่องเที่ยวคู่รักบางคนที่ชอบอกชอบใจมากถึงกับหยิบกล้องวีดีโอมาบันทึกภาพและเสียงของเจ้าชายไว้

ใช่ว่าจะมีแค่สาวๆ ในท่าอากาศยานที่พากันเขินอายหน้าแดงก่ำ นาราภัทรกับนีราพรรณซึ่งนั่งฟังและดูความเคลื่อนไหวของเจ้าชายซารีฟร์ผ่านกล้องวงจรปิดต่างก็ยิ้มกว้างอายหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกเสียอีกโดยเฉพาะนาราภัทรที่ยิ้มหวานเขินอายพี่สาวตัวเองและเจ้าชายฮารีฟร์ที่หัวเราะร่วนด้วยความถูกใจกับวิธีการง้อชายาของอนุชาตนเอง