พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!

หมดแรง...
พี่ทีหยิบทิชชูมาเช็ดให้ เช็ดไปมองหน้าฉันไป... จากที่ไม่เหนียมอาย ตอนนี้หน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้ว...
"พอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรีบหุบขาและหันหน้าไปทางอื่น
เมื่อหันไปเจอนาฬิกาที่แขวนอยู่... 20:32 น.
พี่ทีไม่กลับกรุงเทพเหรอเนี่ย
"พี่ทีกลับกี่โมงคะ..."
"ไฟลต์ห้าทุ่ม เมย์ให้พี่พาไทม์กลับด้วยไหม... ดูสิเมย์เหนื่อยมาก ไม่ค่อยได้นอน" ฉันเหนื่อยจริง ๆ แต่ฉันคิดถึงลูกด้วยน่ะสิ...
"เอ่อ..." ฉันลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเหตุผลใดเลยนอกจากคิดถึงลูก...
"พี่ไปอ่านมาเมย์ปั๊มนมส่งไปทางเครื่องบินได้นะ เนี่ยพี่เป็นห่วงเมย์ เดี๋ยวพี่เลี้ยงไทม์เอง คุณแม่ช่วย อยู่นี่เมย์ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ผอมหมดแล้ว"
ฉันทำนึกคิด สองอาทิตย์เลยนะ... ฉันต้องห่างลูกตั้งสองอาทิตย์ เห้อ ว่าแต่... พี่ทีจะไม่ไปเที่ยวไหนเลยเหรอเนี่ยถึงได้อาสาเลี้ยงลูกขนาดนี้...
"พี่ทีเลี้ยงได้เหรอคะ" เขายิ้มและพยักหน้ารัว
"ได้ ลูกเดือนกว่าแล้วนะ... เมย์ค่อยปั๊มนมส่งมาทางเครื่องบินก็ได้ ไม่เดี๋ยวพี่ชงนมให้กินก่อน พี่กลัวเมย์จะไม่ไหวเอา"
"แต่เมย์... กลัวคิดถึงลูกจนทนไม่ไหวเนี่ย เห้อ" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่
"วีดีโอคอลทุกวัน ทุกชั่วโมงเลย ดีไหม..."
"แล้วรับไทม์กลับไปด้วย คุณพ่อไม่ว่าเหรอคะ คุณพ่อก็รู้สิว่าพี่ทีมาหาเมย์" เขาหัวเราะเบา ๆ
"พี่บอกแล้ว ว่ามาหาไทม์ ไม่ได้บอกมาหาเมย์ คุณพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกให้รับไทม์กลับไปด้วย เห็นเมย์ในวีดีโอประชุมแล้วรับสภาพไม่ได้" อ่าว! คุณพ่อเนี่ย
"เห้อ โอเคค่ะ เมย์ยอม... แต่ต้องวีดีโอคอลมาทุกชั่วโมงนะคะ" ฉันทำหน้ามุ่ย
พี่ทีรีบเก็บของลูกใส่กระเป๋าเดินทาง ส่วนฉันกำลังนั่งปั๊มนมใส่ขวดให้... เขาแอบมองฉันแล้วหัวเราะไม่หยุด…
"ฮ่า ๆ เหมือนวัวนมเลย" ฉันหันไปมองค้อนทีนึง ก่อนที่จะก้มลงไปดูน้ำนมตัวเองที่ไหลลงขวด เหมือนจริง ๆ แหะ
พี่ทีเป็นพ่อลูกอ่อนเต็มตัวคราวนี้ล่ะ ฉันไม่อยากจะคิด ว่าสองหนุ่มอยู่ด้วยกันจะเป็นยังไง... เขาจะไปกันรอดไหม…
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
พี่ทีเดินไปเปิดประตูให้... เป็นกิ่งนั่นเองที่เดินอุ้มไทม์เข้ามา…
กิ่งมองฉันปั๊มนมแล้วเบิกตากว้าง...
"เอ่อ คุณเมย์นมใหญ่มากค่ะ เพิ่งเห็นทั้งเต้าก็วันนี้ล่ะ" ฉันหัวเราะเบา ๆ
"แม่ลูกอ่อนก็แบบนี้ล่ะ ไทม์หลับแล้วสินะ... ไทม์ลูกต้องกลับกรุงเทพกับพ่อแล้วนะลูก" ฉันรีบรับไทม์มาอุ้ม หอมลูกไม่หยุด แม่ต้องคิดถึงลูกมากแน่ ๆ ลูกชายตัวแสบของแม่คนนี้...
"กิ่งเตรียมรถให้ผมด้วย" พี่ทีสั่งเรียบ ๆ แล้วเก็บกระเป๋าต่อ กิ่งพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไปโทรศัพท์ข้างนอก...
ฉันนั่งอุ้มลูกไป ดูพ่อเขาเก็บของไป... พี่ทีโมเม้นนี้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็น เขาเป็นพ่อบ้าน เป็นพ่อลูกอ่อน… ดูอ่อนโยน และอบอุ่นมาก
เวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว... ตอนนี้ฉันมาส่งสองหนุ่มที่สนามบินเรียบร้อย
"พ่อดูแลลูกดี ๆ นะ ฮือ ๆ" ฉันกอดพี่ทีร้องไห้ไม่หยุด เขาได้แต่ลูบผมฉันมองซ้ายขวา สงสัยกำลังอายคนแถวนี้ ส่วนฉันไม่อายหรอก ไม่มีความอาย ฉันคิดถึงลูก… คิดถึงพี่ที
"เดี๋ยวก็ได้เจอแล้ว แปปเดียว" ฉันพยักหน้าทั้งน้ำตา พยายามกอดหอมลูกไม่หยุด
"หอมแต่ลูก พ่อล่ะ" พี่ทีทำหน้ามุ่ย ฉันจึงหันไปหอมแก้มเขาซ้ายขวา เขาเองก็เหมือนกัน หอมฉันซ้ายขวา จุ๊บเหม่ง จุ๊บปากเบา ๆ ด้วย... จุ๊บไปหมดจนกิ่งเริ่มเอามือปิดตา...
"บายแม่ ตั้งใจทำงานนะ" ฉันโบกมือบ้ายบายสองพ่อลูกทั้งน้ำตานองหน้า แค่ก้าวไปจากฉันก้าวเดียวใจฉันก็จะขาดแล้ว ฮือ ๆ คิดถึงไทม์ คิดถึงพ่อไทม์ด้วย...
พี่ทีเดินเข้าไปแล้ว ฉันได้แต่มองพ่อลูกเขาเดินอุ้มกันไปจนลับตา
"คุณเมย์อย่าร้องเลยค่ะ กิ่งพลอยเศร้าไปด้วย เรามาเตรียมเซอร์ไพรส์คุณทีกันดีกว่าค่ะ" กิ่งรีบปาดน้ำตาตัวเอง ก่อนจะดึงมือฉันหันกลับ
"อื้อ ก็ได้ ฮือ ๆ" ฉันเห็นแบบนั้นจึงรีบเช็ดน้ำตา แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ
"พรุ่งนี้หน่วยงานจะตรวจโฮสเทล กิ่งเตรียมเอกสารให้คุณเมย์เรียบร้อย ร้านดอกไม้วันนี้ชอบไหมคะ คุณทีโทรมาสั่งไว้ กิ่งเลยได้ดีลสองงานเลย"
"จริงเหรอ สวยดี เอาร้านนี้ก็ได้... คุณทีสั่งให้เตรียมไว้เหรอ" กิ่งพยักหน้า เราสองคนเดินไป คุยไป...
"ค่ะ ที่จริงจะยิ่งใหญ่กว่านี้ จะให้เตรียมตั้งแต่ทางเดิน ให้งบมาตั้งสามแสน ได้ใช้ไปห้าหมื่น อิอิ กิ่งหาดอกไม้ให้ไม่ทัน" ฉันอดขำไม่ได้จริง ๆ ทำไมพี่ทีถึงอลังการงานสร้างขนาดนี้...
ฉันกลับมาถึงโรงแรมนั่งนับเวลาเขาสองคนถึงบ้าน หลับก็แล้ว กลิ้งไปกลิ้งมาก็แล้ว เมื่อไหร่สองพ่อลูกจะถึงบ้านนะ...
T | Video Calling นั่นไงโทรมาแล้ว!
(แม่... ไทม์ ถึงบ้านแล้ว) เชื่อมต่อปลายสายปุ๊บ พี่ทีก็เอาโทรศัพท์ไปให้ดูลูก ไทม์หลับแล้ว
"จ้า... กินนมชงก่อนนะลูก อย่าดื้อกับพ่อนะ"
(กับพ่อไทม์ไม่ดื้ออยู่แล้ว ไปอาบน้ำนอนก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้จะไม่ได้นอน ฝันดีนะแม่) ฉันโบกมือบ้ายบายเขาสองคน
หลับสบาย ได้นอนเต็มอิ่ม... แต่รู้สึกใจหายนิดหน่อย ที่ไม่มีลูกนอนข้าง ๆ ไม่มีคนกวนดึก ๆ เห้อ... ฉันคิดถึงลูกชายจัง
Video Calling | T
พี่ทีใส่สูทเซตผมหล่อเชียว ในจอฉันเห็นเขาอยู่ที่ห้องทำงาน แล้วมีเตียงเด็กอยู่ข้าง ๆ เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะกดมือถือลง... นั่นไง... ไทม์กำลังลืมตาแป๋ว
(เมื่อคืนตื่นครั้งเดียวเอง สงสัยเดินทางเหนื่อย) ฉันหัวเราะเบา ๆ
"พ่อลูกอ่อนเต็มตัว... ลูกกินนมยังคะ เขากินไหม"
(กิน คุณแม่จัดการให้ เรื่องโฮสเทลเป็นไงครับ)
"ค่ะ เดี๋ยวออกไปจัดการค่ะ คุณผู้บริหาร" เขายิ้มกว้าง ก่อนจะพิงเก้าอี้
(เดี๋ยวพี่ไปหานะ) เพิ่งกลับเมื่อคืน
"ได้ข่าวว่าเพิ่งกลับ..."
(คิดถึงอีกแล้ว... ไม่มีกระจิตกระใจทำงาน)
วันนี้ไปไหนไหมคะ ว่างก็พาไทม์ไปส่องสาว ๆ สิ" เขาเอามือถือไปตั้ง
(ไปหาไอ้เซ็น พาไทม์ไปจีบลูกไอ้เซ็น ฮ่า ๆ) ตายจริง
"เอาดี ๆ ค่ะ ไปทำไมคะ"
(ไปเยี่ยมไอ้เซ็น มันก็เลี้ยงลูกเหมือนกัน พี่ว่าจะไปคุยเรื่องหุ้นด้วย) ใช่สิ เดี๋ยวนี้แก๊งนี้เขาเป็นพ่อลูกอ่อนกันหมดแล้ว
"ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ"
ฉันรีบวางแล้วหันมาทำงานต่อ... วันนี้ฉันต้องจัดการเรื่องโฮสเทลให้เสร็จ ฉันอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว!
และเช็คความเรียบร้อยกับกิ่ง ก่อนที่หน่วยงานจะเข้ามาตรวจ... ทุกอย่างดีเกินคาด ช่างเก็บงานเนี้ยบ หน่วยงานที่เข้ามาตรวจก็ชมใหญ่ว่าเราเตรียมการดี ไม่มีอะไรแก้ไขเพิ่มเติมแล้ว เขาจะออกใบอนุญาตให้เร็ว ๆ นี้... โล่งไป ฉันดีใจมาก...
ตอนนี้สองพ่อลูกเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ...
Video Calling | T
(สวัสดี!) เสียงผู้หญิง! ฉันรีบจ้องจอมือถือ ก่อนที่จะเอามือทาบอก โล่งใจ เห้อ
ณีเวียยิ้มหวานอยู่ ส่วนพี่ทีกับคุณเซ็นอุ้มลูกคุยกัน เห็นแล้วตลกจัง...
อัปเดต พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง! ของนิยาย พัง โดย โนเนจัง
นวนิยาย พัง ได้อัปเดต พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง! พร้อมรายละเอียดที่น่าสนใจมาก หาก พัง นวนิยายโดย โนเนจัง ทำให้ผู้อ่านตกหลุมรักทุกคำ พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง! เป็นตอนความรักที่ผสมผสานกับการสมรู้ร่วมคิดและความตั้งใจ อ่านบทต่อไปของนิยาย พัง ที่ novelones.com วันนี้
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!:
พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!
พัง โดย hinovel