พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก นิยาย บท 12

ผู้เฒ่าเจียงคิดไว้แล้วว่าสักวันมันต้องเป็นแบบนี้

ดูเหมือนว่าตอนนี้พ่อบ้านเฉียนจะเข้าใจแล้ว “เรื่องที่ท่านขอให้ผมหาหัวใจ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ซ่งหยุนหยุนก็ออกมาพร้อมกับชุดปฐมพยาบาล

พ่อบ้านเฉียนรีบหุบปากทันที

คุณเจียงยืนขึ้นจากโซฟาพร้อมไม้เท้าแล้วพูดกับซ่งหยุนหยุนว่า “ตามฉันมา”

หลังจากพูดจบ ผู้เฒ่าเจียงก็เดินนำไปที่ห้องสมุด

ซ่งหยุนหยุนวางกล่องยาไว้บนโต๊ะแล้วเดินเข้าไป

ผู้เฒ่าเจียงนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “พ่อแม่ของเหยาจิงเสียชีวิตเร็ว ฉันจึงเลี้ยงดูเขาจนเติบโต ตอนเรียน เขาก็พักหอในมหาวิทยาลัย หลังจากเรียนจบ เขาย้ายออกจากบ้านเก่า และเข้ามาบริหารบริษัท เขางานยุ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ และแทบไม่กลับมาอีกเลย”

เสียงของผู้เฒ่าเจียงเบามาก พ่อของเจียงเหยาจิงเป็นลูกชายคนโตของเขา ความเจ็บปวดที่คนผมขาวมอบให้คนผมดำจะยังคงเศร้าไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม

มีเหตุผลอยู่ว่าทำไมเจียงเหยาจิงถึงไม่อยากกลับมา

เขาเดาได้ว่าเจียงเหยาจิงจะจัดการกับครอบครัวของลูกคนที่สองอย่างไรหลังจากที่ตนจากโลกนี้ไป

ความอดทนของเจียงเหยาจิงจนถึงตอนนี้ดูได้จากใบหน้าของเขา

เขาต้องการให้เจียงเหยาจิงมีผู้หญิงคอยอยู่เคียงข้าง เพื่อช่วยให้เขาเข้าใจความรู้สึก และสร้างแรงบันดาลใจให้กับเขา

ทำให้เขาละทิ้งความเกลียดชัง

ฝ่ามือและหลังมือของเขาเต็มไปด้วยเนื้อ เขาไม่อยากเห็นญาติพี่น้องต้องฆ่ากันเอง

“คุณปู่” ซ่งหยุนหยุนไม่รู้ว่าจะปลอบเขาอย่างไร

ผู้เฒ่าเจียงดีกับเธอมาโดยตลอด

เห็นได้ชัดว่าความโลภของซ่งลี่เฉิงทำให้เธอต้องแต่งงาน แต่ผู้เฒ่าเจียงกลับไม่เคยดูถูกเธอเลย

ผู้เฒ่ายกมือส่งสัญญาณให้เธอรู้ว่าไม่ต้องกังวล เขาไม่เป็นไร “ฉันตกลงให้เธอแต่งงาน เพราะฉันรู้ว่าเธอเป็นเด็กดี ปู่ของเธอเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์และใจดีมาก เธอเป็นหลานสาวของเขา ดังนั้นเธอจะต้องมีนิสัยเหมือนเขาแน่นอน ฉันจึงอยากให้เธออยู่กับเหยาจิงและดูแลเขา”

“คุณปู่คะ หนูคิดว่าคนที่จะอยู่กับเขาได้ ต้องเป็นคนที่เขาชอบถึงจะถูกนะคะ…” ซ่งหยุนหยุนพูดสิ่งนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ

แต่สิ่งที่ผู้เฒ่าได้ยินคือ เธอถอยห่างและพยายามหาข้อแก้ตัวที่จะออกจากเจียงเหยาจิง

อายุปูนนี้แล้ว มีอะไรที่ไม่เคยเจอมาก่อนด้วยเหรอ?

เขาเดาเธอออกได้อย่างง่ายดาย “ฉันรู้ว่าเธอลำบากใจ”

ผู้เฒ่าเจียงหยิบเอกสารออกจากลิ้นชักแล้วส่งให้เธอ “อาการป่วยของแม่เธอต้องใช้หัวใจที่ตรงกันใช่ไหม? นี่คือสิ่งที่ฉันหาให้แม่เธอได้ ฉันส่งคนไปโรงพยาบาลแล้ว ตราบใดที่เธอเซ็นยอมรับข้อตกลงนี้ แม่ของเธอก็สามารถเข้ารับการผ่าตัดได้ทันที และฉันจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดรวมถึงค่าผ่าตัดและค่ารักษาตัว”

แวบแรกซ่งหยุนหยุนรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นเธอจึงตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอมองเอกสาร

มันคือหนังสือรับประกัน

ข้อตกลงสัญญาว่าจะไม่หย่ากับเจียงเหยาจิง

“ฉันได้ยินมาว่าอาการของแม่เธอไม่ดี ถ้าไม่รีบเปลี่ยนหัวใจ เทวดาหน้าไหนก็ช่วยเธอไม่ได้ อวัยวะเช่นหัวใจก็ไม่ได้หาเจอกันง่าย ๆ ไม่ใช่มีเงินแล้วจะหากันได้ง่าย ๆ” ผู้เฒ่าเจียงรู้ดีว่าถ้าเขาอยากให้เธออยู่เคียงข้างเจียงเหยาจิง เขาจะต้องบีบจุดอ่อนของเธอ

ซ่งหยุนหยุนบีบกระดาษในมือแน่น ในใจสับสน เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี

ดูเหมือนเธอจะเข้าใจแล้วว่าวันนี้ผู้เฒ่าเรียกเธอมาที่บ้านเก่าทำไม ที่แท้นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริง

“คุณปู่ ทำไมถึงคิดว่าหนูจะดูแลเขาได้คะ?”

“ฉันเคยบอกไปแล้ว ว่าเพราะเธอเป็นหลานสาวของปู่เธอ ฉันจึงเชื่อใจเธอไงล่ะ”

ซ่งหยุนหยุนพยายามสงบสติอารมณ์ แต่สุดท้ายเธอก็ยังคงตื่นตระหนกมาก

อาการความเจ็บป่วยของแม่ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

ยิ่งผ่าตัดเร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งฟื้นตัวเร็วขึ้นขึ้นเท่านั้น

ตอนนี้เธอแต่งงานกับเจียงเหยาจิงแล้ว เพื่อให้แม่ของเธอมีชีวิตอยู่ต่อ เธอจึงตกลง “หนูตกลงค่ะ”

“ดี ฉันมองเธอไม่ผิด เธอจะต้องทำให้เหยาจิงมีความสุขได้อย่างแน่นอน” ในที่สุดผู้เฒ่าก็คลี่ยิ้มออกมา

ซ่งหยุนหยุนเม้มริมฝีปากแน่นและไม่พูดอะไร

ในใจคิดว่า คุณปู่ดูผิดแล้ว เธอไม่ใช่คนที่ทำให้เจียงเหยาจิงมีความสุขได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน