พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก นิยาย บท 13

“ผู้อำนวยการ ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นคะ?” ซ่งหยุนหยุนมีลางสังหรณ์ไม่ดี

“คุณน่าจะรู้ว่าการถูกแบนจากแวดวงวิชาชีพหมายความว่าอย่างไร…” ผู้อำนวยการลังเลที่จะพูด “ผมเกรงว่าอาชีพหมอของคุณจะพัง ไม่มีโรงพยาบาลไหนกล้าจ้างคุณอีก”

ซ่งหยุนหยุนตกใจกับเรื่องกะทันหันนี้มาก

เธอกำมือและคลายออกพลางพูดซ้ำหลายครั้ง “ผู้อำนวยการ ฉันรักงานนี้มาก ฉันเลิกทำงานนี้ไม่ได้ค่ะ”

“ถึงแม้ผมอยากช่วย แต่ผมก็ไม่มีอำนาจพอ” ผู้อำนวยการรู้สึกเสียใจ เขาตระหนักและชื่นชมทัศนคติ และทักษะทางวิชาชีพของซ่งหยุนหยุนมาก

แต่เขาไม่มีอำนาจปกป้องเธอ

“ถ้าคุณยังอยากทำงานนี้ คุณต้องไปพบเจียงเหยาจิง ถ้าคุณทำให้เขาขุ่นเคืองก็ขอโทษเขาเถอะ ดีกว่าโดนไล่ออก” ผู้อำนวยการเตือนด้วยความหวังดี

“ฉัน...”

เธอลังเลที่จะพูด

ความอคติของเจียงเหยาจิงที่มีต่อเธอสามารถลบล้างได้ด้วยคำขอโทษอย่างเดียวเหรอ?

เธอรู้ดีว่าเจียงเหยาจิงทำกับเธอแบบนี้ ไม่เพียงเพราะเธอเกือบจะทำลายของมีค่าของเขาเมื่อคืนนี้ แต่ยังเป็นเพราะเขาไม่พอใจกับความจริงที่ว่า เธอกลายเป็นภรรยาของเขา

นี่อาจเป็นการแก้แค้นเธอเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และบังคับให้เธอคิดจะหย่า

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

“คุณลองคิดวิธีแก้ปัญหาดูนะ” ผู้อำนวยการกล่าว

ซ่งหยุนหยุนกลับมาที่แผนกด้วยสภาพสิ้นหวัง

การขอร้องเจียงเหยาจิงอาจไม่ได้ผล เพราะจุดประสงค์ของเขาคือต้องการหย่า

เธอได้ลงนามในข้อตกลงกับผู้เฒ่าเจียงแล้ว

ตอนนี้ถ้าเธอตกลงกับเจียงเหยาจิง เธอก็จะกลายเป็นคนที่ผิดสัญญากับผู้เฒ่าเจียง

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกคลื่นไส้และอยากจะอาเจียน แต่แค่รู้สึกชั่วครู่เท่านั้น

สักพักจึงเปิดคอมพิวเตอร์และพยายามส่งเรซูเม่ไปโรงพยาบาลอื่น ๆ แต่เมื่อโรงพยาบาลเห็นชื่อเธอ กลับถูกปฏิเสธทันที

ตอนนี้เธอสัมผัสได้ถึงความกดดันของสี่คำที่ว่า “แบนวิชาชีพ”!

แต่เธอตกงานไม่ได้ เธอมีเพื่อนไม่มากนัก และคนเดียวที่เธอนึกถึงคือ เสิ่นจือเฉียน หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขโทรหาเสิ่นจือเฉียน

ไม่นานเขาก็รับสาย

“หยุนหยุน?” เสียงของเสิ่นจือเฉียนดังมาจากปลายสาย

“พี่พอจะมีเวลาไหม? ฉันอยากเจอพี่” เธอพยายามข่มเสียงแหบแห้ง เพื่อให้เสียงของเธอฟังดูเป็นปกติมากที่สุด

เสิ่นจือเฉียนรีบตอบทันที “ได้สิ”

พวกเขานัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ซ่งหยุนหยุนเก็บของและออกจากโรงพยาบาล

เธอมาถึงก่อน

เมื่อเสิ่นจือเฉียนมาถึง เขาคิดว่าเธอจะถามเรื่องหัวใจของแม่ ทันทีที่เขานั่งลงเขาก็พูดว่า “พี่ยังไม่เจอหัวใจเลย”

ซ่งหยุนหยุนใช้โอกาสนี้บอกเขาว่า “แม่ผ่าตัดเสร็จแล้ว”

“ห้ะ?” เสิ่นจือเฉียนประหลาดใจมาก

“ตอนไหน ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน