พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก นิยาย บท 11
ซ่งหยุนหยุนสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียง ขณะที่เธอหันหลังกลับไปมอง เธอเผลอดันกล่องใบนั้นตกลงบนพื้น!
เจียงเหยาจิงจ้องมองเธอด้วยสายตาโกรธเคือง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก!
เธอรีบอธิบาย “ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”
ขณะที่พูด เธอก็นั่งยอง ๆ และพยายามเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมา ขณะที่นิ้วของเธอกำลังจะแตะกล่อง ข้อมือของเธอกลับถูกเขาคว้าไว้อย่างแรงจนกระดูกแทบจะหัก
เจ็บ!
เธอเจ็บจนเหงื่อซึม และรู้สึกเหมือนมือกำลังจะหัก
เจียงเหยาจิงตาแดงก่ำด้วยความโมโห “เอามือสกปรกของเธอออกไป!”
เขาพูดพลางพลักเธอออกด้วยกำลังทั้งหมดของเขา ซ่งหยุนหยุนกระเด็นไปข้างหลังหัวโขกมุมตู้
ความเจ็บปวดบีบหัวใจทำให้เธอชาไปชั่วขณะ สมองดังตุบ ๆ เธอรู้สึกได้ว่ามีของเหลวอุ่น ๆ ไหลลงมา มือเรียวเอื้อมไปหลังคอ สัมผัสได้ถึงบางอย่างเหนียว ๆ
ไม่น่าแปลกใจ เธอมีเลือดออกแต่ไม่มาก
เธอเงยหน้าขึ้นเห็นเจียงเหยาจิงหยิบกล่องขึ้นมาอย่างระมัดระวังผ่านเส้นผมที่ยุ่งเหยิง แค่เห็นท่าทางการเคลื่อนไหวของเขาก็สามารถรับรู้ได้ว่าของสิ่งความสำคัญกับเขามาก
เจียงเหยาจิงเปิดกล่องเพื่อตรวจสอบของในนั้นอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าสิ่งที่อยู่ข้างในอาจจะเสียหาย
โชคดีที่มีกล่องป้องกันไว้ทำให้ของข้างในไม่เสียหาย
เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แต่เมื่อคิดว่าผู้หญิงคนนี้เกือบทำพัง เขาก็ยังคงโกรธอยู่!
เขาโกรธมากจนอยากจะฆ่าเธอ!
เขามองกลับมาด้วยสายตาเย็นชา หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงและดูกระหายเลือด "ซ่งหยุนหยุน ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากมีมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?!”
ซ่งหยุนหยุนลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ตอนนี้อาการชาหายไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงกระตุ้นประสาท เธออดทนต่ออาการสั่นและพยายามลุกขึ้น “ฉันขอโทษ...”
เธอดูออกว่าสิ่งนั้นมีค่ากับเจียงเหยาจิงมาก
“ขอโทษ? คุณคิดว่าผมจะให้อภัยเหรอ?” ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่จะไร้ยางอายเท่านั้น แต่ยังบ้าระห่ำอีกด้วย!
เขาก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้น แรงกดดันที่แข็งกร้าวจากภายในสู่ภายนอกทำให้ซ่งหยุนหยุนกลัวจนตัวสั่น ขาเรียวก้าวถอยหลังจนพิงกำแพง เธอตกใจมาก “คุณ คุณอย่าเข้ามานะ... ”
เจียงเหยาจิงบีบกรามของเธอด้วยนิ้วที่แข็งแรง
ซ่งหยุนหยุนรู้สึกได้ถึงเสียงกระดูกเคลื่อน เธอเจ็บปวดมากจนส่งเสียงไม่ได้ ได้แต่มองเขาด้วยสายตาหวาดกลัว เจียงเหยาจิงในฉากนี้น่าสะพรึงกลัวมาก
เหมือนปีศาจที่ออกมาจากนรก!
บ้าระห่ำ!
ป่าเถื่อน!
เขาพุ่งเข้ามาหาด้วยความเดือดดาน ถึงแม้ว่าจะขัดขืน แต่เธอก็ต้านไม่ไหว เธอจึงทำได้เพียงปล่อยให้ริมฝีปากของเขามาแนบใบหู “ผมจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณรัก!”
เขาเน้นย้ำสองคำสุดท้าย
เธอตัวสั่นเทา
เจียงเหยาจิงผลักเธอออก
ร่างของเธอเหมือนตุ๊กตาไม่มีกระดูก ถ้าไม่มีกำแพงรับไว้เธอคงล้มลงกับพื้นไปแล้ว
เธอยืนสั่นเงอะงะ ร่างกายไม่สามารถหลุดออกจากกำแพงได้ เธอยืนไม่ได้ถ้าไม่มีอะไรมาช่วยพยุง
เจียงเหยาจิงวางกล่องไว้ที่เดิม ข้าง ๆ เป็นกรอบรูปซึ่งเป็นรูปถ่ายครอบครัวของเขา มีพ่อ แม่ และเขา
ซ่งหยุนหยุนเหลือบมองไปเห็นโดยไม่ตั้งใจ สายตาไปเห็นสองวินาที
สิ่งของต่าง ๆ ในกล่องดูคุ้นเคยเล็กน้อย เจียงเหยาจิงตะโกนใส่เธอ ก่อนที่เธอจะมองเห็นชัด “ออกไป!”
ซ่งหยุนหยุนไม่มีเวลาสังเกตต่อ เธอรีบเอื้อมมือไปเปิดประตูด้วยความตื่นตระหนก
เธอไม่แน่ใจว่าเจียงเหยาจิงจะฆ่าเธอหรือไม่ ถ้าหากเธอยังอยู่ในห้องนี้!
เธอรีบออกจากห้องโดยเร็วเท่าที่จะเร็วได้
ทันทีที่เธอออกจากห้อง สีหน้าเย็นชาของเจียงเหยาจิงก็ผ่อนลง เขาลดสายตาลงดูสิ่งที่อยู่ในกล่องด้วยสายตาอ่อนโยนที่หาได้ยาก
หลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิต หัวใจของเขาก็เย็นชามาโดยตลอด
เจ้าของของสิ่งนี้คือความอบอุ่นในใจ
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปกว่าสิบปี แต่เขาก็ยังจำร่างเล็ก ๆ นั้นได้ ด้วยความพยายามอันเด็ดเดี่ยวของเขา ดวงตาคู่นั้นใสสะอาดที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา
ในน้ำ ร่างกายของเธอร้อนผ่าว
ทำให้หัวใจที่เย็นชาของเขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
...
ข้างนอกห้อง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก