ทุกคนต่างสงสัย ใช่สิ อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้?!!
มีธุระกันหมดเลยเหรอ?
เฉินเหวินเอียนสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ถ้าเมื่อกี้เธอหูฝาด แล้วตอนนี้ล่ะ?
เธอกวาดสายตาไปมาระหว่างเจียงเหยาจิงและซ่งหยุนหยุน เธอพยายามสังเกต
“หมอซ่งมีธุระอะไรเหรอ?” เธอถามหยั่งเชิง
ซ่งหยุนหยุนอยากบอกเฉินเหวินเหยียนไปตรง ๆ ว่าเธอคือภรรยาของเจียงเหยาจิง
จากนั้นก็ให้เจียงเหยาจิงอธิบายรายละเอียดให้เฉินเหวินเหยียนรู้
แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอกลับไม่กล้าทำ
เธอมีปัญหากับผู้ชายคนนี้ไม่ได้
เธอเสียโอกาสในการไปโรงพยาบาลกลางแล้วเรื่องหนึ่ง เธอไม่อยากตกงาน
เธอทำได้แต่ก้มหัวและทำท่าเหมือนนกกระทา “ปู่เรียกให้ฉันกลับไป เพราะน่าจะมีเรื่องด่วน ฉันไม่ไปไม่ได้ แต่ก็ไม่คิดว่าคุณเจียงจะมีธุระเหมือนกัน บังเอิญจังเลยนะคะ ฮ่า ฮ่า”
เธอหัวเราะแห้ง ๆ
เธออยากจะปั่นเขาเล่น แต่เจียงเหยาจิงรู้ทัน “บังเอิญจังเลยครับ ปู่ของผมก็โทรมาเหมือนกัน แล้วคุณปู่ของคุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ? ให้ผมไปส่งคุณระหว่างทางไหม?”
ซ่งหยุนหยุนแทบจะฝืนยิ้มไม่ไหว ถ้าไม่ใช่เพราะทักษะการควบคุมอารมณ์ที่ดีของเธอ เธอคงจะปาถ้วยชาที่อยู่บนโต๊ะใส่หน้าเขาแล้ว!
“คุณเจียงขี้เล่นจังเลยนะคะ คุณกับฉันจะไปด้วยได้ยังไงล่ะคะ? งั้นฉันไปก่อนนะคะ คุณเจียงทำตามสบายเลยค่ะ” พูดจบเธอก็เดินออกไปราวกับกำลังวิ่งหนี
เฉินเหวินเหยียนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เธอมองเจียงเหยาจิงด้วยสายตาที่สงวนท่าที “คุณรู้จักหมอซ่งเหรอคะ?”
เจียงเหยาจิงแสดงท่าทางเย็นชา ราวกับว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไม่ใช่ของเขา “ไม่รู้จักครับ”
พูดจบเขาก็ลุกขึ้นทันที
เฉินเหวินหยานถอนหายใจ เธอตั้งใจเชิญเจียงเหยาจิงมาวันนี้เพื่ออวดทุกคนในโรงพยาบาล
ใครจะรู้ว่ามันจะจบลงแบบนี้
อย่างไรก็ตาม เจียงเหยาจิงก็มาแล้ว และทุกคนน่าจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจียงเหยาจิง
“ฉันไปส่งค่ะ” เฉินเหวินเหยียนตามมาด้วย เพราะเธอกลัวว่าเจียงเหยาจิงกับซ่งหยุนหยุนจะแอบเจอกันข้างนอก
เพราะความจริงแล้วซ่งหยุนหยุนคือคนในคืนนั้น
หลังจากเดินออกจากโรงแรม เจียงเหยาจิงก็มองไปที่ประตู แต่ไม่เห็นซ่งหยุนหยุน
ซ่งหยุนหยุนไม่อยากเข้าใกล้เจียงเหยาจิงขนาดนั้น เธอจะรอเขาได้อย่างไร
เธอนั่งแท็กซี่ออกไปก่อนหน้าแล้ว
ฮั่วซุนเปิดประตูรถเรียก “คุณเจียง”
เจียงเหยาจิงเหลือบมองเฉินเหวินเหยียนแล้วพูดว่า “กลับเข้าไปเถอะ” จากนั้นเขาก็ขึ้นรถออกมา
เฉินเหวินเหยียนยืนมองรถที่ขับออกไป
เธอรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง
ถ้ารู้อย่างนี้ ตอนนั้นคงตัดสินใจแต่งงานไปแล้ว
ตอนนี้คงเป็นคุณผู้หญิงเจียงไปแล้ว
เมื่อไหร่เธอจะชนะใจเจียงเหยาจิงบ้าง
เมื่อไหร่เจียงเหยาจิงจะเห็นความดีของเธอ? แล้วรักเธอ?
บ้านเก่าของตระกูลเจียง
ซ่งหยุนหยุนเดินทางมาถึงก่อน
ผู้เฒ่าเจียงอายุเกินแปดสิบปีแล้ว ผ่านเหตการณ์ต่าง ๆ มากมาย บนใบหน้ามีริ้วรอยร่องลึก
เขาเป็นคนจิตใจดี ดวงตาของเขาไม่สดใสเหมือนตอนยังเด็ก แต่ยังคงมีเปล่งประกาย เขาถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ชินกับการใช้ชีวิตหรือยัง?”
ซ่งหยุนหยุนพยักหน้า “ชินแล้วค่ะ”
พ่อของเธอเป็นคนเสนอให้เธอแต่งงานกับเจียงเหยาจิง ตามที่เราทุกคนทราบกันดีว่าหลานชายคนโปรดของผู้เฒ่าเจียงคือ เจียงเหยาจิง
รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบ ตามที่ผู้เฒ่าเจียงดีต่อเจียงเหยาจิง ก็ควรจะปฏิเสธ
แม้ว่าจะมีน้ำใจ แต่เขาก็สามารถเสนอผลประโยชน์อื่น ๆ เพื่อโน้มน้าวพ่อของเธอได้
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เพียงแต่เห็นด้วย แต่ยังใช้ความสัมพันธ์ของเขาจัดการเรื่องทะเบียนสมรสของเธอกับเจียงเหยาจิง ตอนที่เจียงเหยาจิงไม่อยู่ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก