พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 13

แต่การกระทำของฝ่ายตรงข้ามกลับทรงพลังมาก

“เหอะ มีความสามารถมาขโมยของของฉันได้ ตอนนี้ไม่มีความสามารถยอมรับแล้วเหรอ？”เมธาวีจ้องวารุณีอย่างโมโห

เมื่อกี๊ที่เธอใช้เวลาไปเข้าห้องน้ำ สร้อยเพชรที่คอของเธอก็หายไป จากนั้นก็ได้ยินคนพูดว่าเห็นวารุณีไปห้องน้ำด้วย

ดังนั้น เมธาวีจึงสงสัยวารุณีก่อน แต่เห็นใบหน้าของวารุณีที่ไม่คุ้นหน้าแล้ว เมธาวีก็ยิ่งมั่นใจความคิดนี้

วงการคนดังของจังหวัดจันทร์ใหญ่ขนาดนี้ คนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันจะขโมยของของเธอได้อย่างไร

ขโมยของ？

พูดแบบนี้ กลับทำให้วารุณีรู้สึกแปลกๆ หัวเราะไปถามไปว่า“คุณหนูท่านนี้ ระหว่างพวกเราเข้าใจผิดกันหรือเปล่าคะ？”

เห็นวารุณียังหัวเราะออกมาได้ เมธาวีก็ยิ่งโมโห

ไม่รู้ว่าใครเสนอมาว่า“คุณหนูเมธาวี อย่าพูดไร้สาระกับเธอเลย ดูกระเป๋าของเธอเลยดีกว่า”

เตือนแบบนี้ เมธาวีก็อยากไปแย่งกระเป๋าถือของวารุณี

เห็นสถานการณ์แบบนี้ วารุณีเอากระเป๋าซ่อนไว้ด้านหลังจากจิตใต้สำนึก เงยหน้าขึ้น เห็นพิชญายืนอยู่ด้านหลังสุดของฝูงชน

สายตานั้นมาพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย

วารุณีตระหนักได้ทันทีว่ากระเป๋าถือตัวเองมีปัญหาจริง

คิดไม่ถึงว่าเพื่อไล่ตัวเองออกไปจากห้องงานเลี้ยง พิชญาจะหลอกใช้คนตระกูลแววสูงเนิน

“แกดูสิเธอมีลับลมคมใน ไม่กล้าเอาออกมา”ด้านข้างมีคนพูดขึ้นมาอีก

พูดแบบนี้ ยิ่งยั่วโมโหเมธาวี เห็นเธอตะโกนเสียงดังอย่างไม่แคร์กาลเทศะ“หยิบออกมา！”

การเคลื่อนไหวมากไป ทำให้กิจกรรมบริจาคสาธารณประโยชน์ถูกหยุดชั่วคราว ทุกคนต่างมองมาทางนี้

เวลานั้น วารุณีตกเป็นเป้าวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คน และมีบางคนทำเอาใจเมธาวี ถือโอกาสที่วารุณีไม่ทันป้องกันตัว แย่งกระเป๋าถือของวารุณีมา

“คุณหนูเมธาวี นี่ใช่สร้อยของคุณไหม？！”กระเป๋าถือของวารุณีถูกเปิดออกมา สร้อยเพชรราคาสิบล้านปรากฏตรงหน้าทุกคน

ถึงแม้เมื่อครู่วารุณีจะมีลางสังหรณ์ แต่พอเห็นสร้อยคอถูกค้นออกมาจากในกระเป๋าตัวเองจริงๆ ก็ยังตกใจด้วย

“ตอนนี้คุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม？”เมธาวีรับสร้อยเพชรไป หันไปถามวารุณี