พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 147
สรุปบท บทที่ 147 ชันสูตรอีกครั้ง: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ
อ่านสรุป บทที่ 147 ชันสูตรอีกครั้ง จาก พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ โดย candy cat
บทที่ บทที่ 147 ชันสูตรอีกครั้ง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย candy cat อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“คุณ......”พิชิตยื่นมือไป กำลังจะเรียกวารุณีไว้ กลับเห็นวารุณีเข้าไปในลิฟต์แล้ว แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดพอดี
หมดหนทาง พิชิตได้แต่ก้มลงไป แล้วตัวเองก็เก็บเอกสารขึ้นมา เปิดดู พบว่าเป็นใบตรวจสุขภาพของอารัณ
ในฐานะที่อินกับการทำงานเป็นหมอ เขาอดไม่ได้ที่จะอ่านใบตรวจสุขภาพนี้อย่างละเอียดรอบหนึ่ง ตอนที่มองเห็นคอลัมน์กรุ๊ปเลือดนั้น รูม่านตาก็หดทันที ตกใจอย่างไม่อยากจะเชื่อ“กรุ๊ปเลือดRH Negative？”
จะเป็นไปได้อย่างไร！
อารัณเด็กคนนั้นเลือดกรุ๊ปAนี่ ตอนที่เขาตรวจดีเอ็นเอให้นัทธี จำได้ดีเลย
พิชิตคิดว่าตัวเองมองผิดไป ถอดแว่นลงแล้วขยี้ตา มองไปที่คอลัมน์กรุ๊ปเลือดอีกครั้ง กรุ๊ปเลือดRH Negative อักษรตัวใหญ่ๆไม่กี่ตัวนี้ยังคงพิมพ์ไว้ด้านบนอย่างดี พิสูจน์ว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้มองผิดไปจริงๆ
ตอนนี้ หัวใจพิชิตเต้นเร็วมาก มือที่ถือใบตรวจสุขภาพ อดไม่ได้ที่จะกำไว้แน่น
ในเมื่ออารัณกรุ๊ปเลือดRH Negative เหมือนกับนัทธี บวกกับมีใบหน้าที่เหมือนกัน งั้นคงไม่ใช่ว่า พวกเขามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นพ่อลูกกันจริงๆหรอกนะ？
คิดแบบนี้ สายตาพิชิตก็เพ่งไป ออกไปจากที่นี่อย่างเร่งฝีเท้า กลับไปที่โรงพยาบาลของตัวเอง
เขาจะเปิดบันทึกชันสูตรก่อนหน้านี้ออกมา ตรวจดูสักหน่อยว่าตอนที่ตัวเองทำการชันสูตร ได้หยิบตัวอย่างเลือดผิดหรือเปล่า ไม่งั้นทำไมอารัณถึงเป็นเลือดกรุ๊ปA
กลับไปที่โรงพยาบาลของตัวเอง พิชิตมาที่นอกประตูห้องคนไข้ของนวิยา ยกมือขึ้นเคาะประตู
ที่เปิดประตูคือมารุต“คุณหมอพิชิต คุณกลับมาแล้วเหรอครับ”
พิชิตไม่สนเขา ผลักเขาออกแล้วเข้าไปในห้องคนไข้“นัทธี แกมากับฉันหน่อย”
นัทธีกำลังคุยกับนวิยาที่ข้างเตียง ได้ยินคำพูดของพิชิต ก็หันไปมองเขา“ทำไมเหรอ？”
“แกมากับฉันก็รู้！”พิชิตโบกมือ มีความเร่งเล็กน้อย
นัทธีขมวดคิ้ว แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไป
มาถึงหน้าประตู พิชิตดึงแขนของเขาไว้ แล้วลากเขาออกไปจากห้องคนไข้
นวิยาที่อยู่บนเตียงเห็นพิชิตเข้ามา ทำเหมือนว่าไม่เห็นเธอ ก็เรียกนัทธีออกไป แล้วในใจก็ไม่พอใจขึ้นมาทันที ความรู้สึกที่มีต่อพิชิต ก็ลดลงไปเยอะ
เมื่อก่อนยังบอกว่าชอบเธออยู่เลย แต่เมื่อกี๊กลับไม่ทักทายเธอเลยสักนิด ไม่แลเธอเลย นี่คือชอบเธอเหรอ？
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็จะให้เขารู้ผลลัพธ์ของการเมินเธอ
นวิยาละสายตาลง มุมปากยกขึ้นมาอย่างเย็นชา
พิชิตพานัทธีมาที่ห้องทำงานของตัวเอง ถลกแขนเสื้อของนัทธีขึ้นแล้ว หยิบไซริงค์ฉีดยาอันหนึ่งมาจะปักลงไปที่แขนของเขา
นัทธีเห็นแบบนี้ สายตาก็เย็นชา แล้วชักแขนกลับไป“แกทำอะไร？”
“ฉันจะทำการตรวจดีเอ็นเอให้แกกับอารัณใหม่อีกครั้ง！”พิชิตพูดอย่างจริงจัง
นัทธีอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น สายตาดูซีเรียสขึ้นมา
เขาเข้าใจเพื่อนรักดี ปกติเพื่อนรักจะเป็นคนเอ้อระเหยลอยชาย แต่สำหรับเรื่องทางการนั้นจะไม่เป็น
ตอนนี้พิชิตมีท่าทีจริงจังแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามีอะไร
“สาเหตุล่ะ？”นัทธีหรี่ตาลงถาม
พิชิตวางไซริงค์ฉีดยาลง หยิบใบตรวจสุขภาพหนึ่งใบที่พับไว้ออกมาจากในกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะ
นัทธีหยิบมา แล้วเปิดใบตรวจสุขภาพ“ของอารัณ？”
“ถูกต้อง แต่แกดูใบนี้”พิชิตพูดไป ก็เปิดคอมพิวเตอร์ ปริ้นใบชันสูตรที่เขาทำไว้ก่อนหน้านี้จากฐานข้อมูลมาหนึ่งฉบับ“นี่คือการตรวจดีเอ็นเอของแกกับอารัณครั้งนั้น แกลองดูคอลัมน์กรุ๊ปเลือดตรงนี้สิ”
ได้ยินคำนี้ นัทธีเงยตามองไป ก็มองเห็นกรุ๊ปเลือดสองอันที่ต่างกัน แล้วรูม่านตาก็สั่น“นี่มันเรื่องอะไรกัน？”
วินาทีที่เขาหันกลับ ร่างหนึ่งที่สวมชุดคนไข้ด้านนอกประตู เหมือนกระต่ายที่ตกใจ บีบฝ่ามือไว้ วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
โรงพยาบาลรุ้งจรัส พยาบาลรับจ้างได้รับโทรศัพท์ของนัทธี แล้วพยักหน้าตอบรับ“ฉันเข้าใจแล้วค่ะประธานนัทธี วางใจเถอะ ฉันจะไม่ให้คุณวารุณีจับได้”
โทรศัพท์เสร็จ พยาบาลรับจ้างก็มองซ้ายมองขวา เห็นรอบๆไม่มีใคร จึงเปิดประตูระเบียงแล้วเข้าไปในห้องคนไข้
“คุณวารุณี ของเก็บหมดหรือยังคะ？”พยาบาลรับจ้างมองวารุณีที่กำลังจัดเตียง แล้วถามด้วยรอยยิ้ม
วารุณีพยักหน้า“เสร็จแล้วค่ะ”
“งั้นฉันจะไปส่งพวกคุณเรียกรถข้างนอกนะคะ”พยาบาลรับจ้างเสนอตัวขึ้นมาเอง
วารุณีก็ไม่คิดมาก ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“งั้นก็ดีจังค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ฉันช่วยคุณอุ้มอารัณเอง มือของเขาข้างนี้ยังโดนไม่ได้ คุณวารุณีคุณสวมรองเท้าส้นสูงอุ้มลูกจะไม่ค่อยถนัด”พยาบาลรับจ้างเดินไปที่อารัณที่กำลังนั่งกินอมยิ้มบนโซฟา
อารัณอ้าแขนข้างนั้นให้เธออุ้มขึ้นอย่างเชื่อฟัง
พยาบาลรับจ้างลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู อุ้มเขาขึ้นมา จากนั้นรอวารุณีออกไป แล้วจึงตามไป
มาถึงหน้าโรงพยาบาล วารุณีเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง วางกระเป๋าลากไว้ที่ท้ายรถ แล้วเอากระเป๋าใส่เข้าไป แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงอารัณร้อง
ในใจเธอรู้สึกร้อนรน แม้แต่ท้ายรถก็ยังไม่ทันปิด รีบไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“เป็นอะไรไป？”วารุณีถามไปอย่างกังวล
อารัณนั่งอยู่ด้านหลังรถ มือเล็กๆจับบนหัวไว้ บนใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยความน้อยใจ เบ้าตาเปียกชื้น“หม่ามี๊......”
“หม่ามี๊อยู่นี่ บอกหม่ามี๊สิเป็นอะไรกันแน่？”วารุณีขึ้นไป ก้มเอวมากอดเด็กชายตัวเล็ก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ
อ่านจบครบทุกตอนแล้วค่ะ สนุกมากค่ะเนื้อเรื่องน่าติดตาม ติดงอมแงมเลย นางเอกฉลาดทันคนดีค่ะ ขอติอย่างเดียวคือ พิมพ์ผิดเยอะมากทำให้เสียอรรถรสใน การอ่าน เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ🫶🏻...
แล้วกโอ้เอ คุยยืดยาดอยู่นั่น หนีสิคะ ไปหาตำรวจก่อน แจ้งว่ามีสตอคเกอร์ ขอความคุ้มครองจากตำรวจ รอนัทธีส่งคนไปรับ...
นางเอกโง่มาก มีคนชั่วอยู่ในบ้าน ก็ต้องรีบกำจัดสิ เก็บไว้ให้มันทำร้ายตัวเองกับลูกเหรอ น่าจะรีบบเอาวีดีโอให้สามีดูแล้วแจ้งตำรวจ...