พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 154

พนักงานกลับลำบากใจขึ้นมา“ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง หอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงนี้มีคนจองไว้แล้วครับ”

“อ๋า？”วารุณียิ้มอย่างแข็งทื่อ“จองแล้ว？”

“ใช่ครับ ดังนั้นคุณต้องดูอันอื่นแล้วครับ”พนักงานตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

วารุณีดึงมุมปาก“แบบนี้เอง ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปดูร้านอื่นละกัน อันอื่นฉันดูหมดแล้วค่ะ ไม่มีอะไรเหมาะสมเลย”

“ครับ”พนักงานพยักหน้าเตรียมส่งเธอออกไป

“มานพ”ตอนนี้เอง พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา หลังจากเหลือบมองวารุณีเงียบๆแล้ว ก็เดินไปข้างพนักงานที่ต้อนรับวารุณี แล้วพูดข้างหูเขา

พูดจบ พนักงานสาวก็ออกไป

พนักงานที่ต้อนรับวารุณี เห็นวารุณีใกล้จะออกไปจากประตูร้านแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไป รีบยื่นมือไปเรียกเธอไว้“คุณผู้หญิงเดี๋ยวก่อนครับ！”

วารุณีหยุดฝีเท้าลงแล้วหันกลับไป“มีอะไรอีกไหมคะ？”

“คือแบบนี้ครับ ลูกค้าที่เพิ่งจองหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงไปโทรมา บอกว่า ชอบถ้วยชาจีนอันอื่นแล้วครับ ไม่เอาหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงอีกแล้ว ดังนั้นคุณยังจะเอาไหมครับ？”พนักงานถาม

วารุณีกลับไปที่หน้าเคาน์เตอร์ทันที ตอบกลับอย่างไม่ลังเล“เอาค่ะ！”

เธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะโชคดีได้ขนาดนี้ ที่ยังซื้อได้

“ครับ งั้นผมจะห่อให้คุณเลยนะครับ”พนักงานพูดไป เปิดกระจกบนเคาน์เตอร์ สวมถุงมือ หยิบหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงจากด้านในออกมาอย่างระมัดระวัง ห่ออย่างระมัดระวัง แล้วดันไปตรงหน้าวารุณี“ทั้งหมดหนึ่งแสน！”

มือวารุณีที่ถือบัตรเอมีเอ็มไว้ก็ชะงัก ตะลึงงันไปหมด“ถูกขนาดนี้เชียว？”

ก่อนมา เธอเข้าใจนายท่านชลธีเจ้าของร้านนี้มาแล้วว่า นายท่านชลธีเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ถ้วยชาจีนที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ ผลงานของเขาอย่างถูกที่สุดก็เลขห้าหลัก

และหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงเป็นหนึ่งในผลงานที่นายท่านชลธีภูมิใจที่สุด ถือว่าเป็นผลงานชิ้นเอก ราคาแค่แสนเดียวนี้ ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด

มองความสงสัยในแววตาของวารุณีออก ลูกตาของพนักงานก็กลอกไปมาเล็กน้อย แล้วจึงอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า“แน่นอนว่าไม่ใช่ ราคาเดิมของหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงคือหนึ่งล้านครับ แต่นายท่านชลธีของพวกเรามีความเคยชินอย่างหนึ่ง ก็คือหลังจากที่ผลงานของตัวเองถูกเลือกไปแล้วและคืนสินค้า ก็จะใช้ราคาที่ถูกที่สุดในการขายครับ เพราะว่าเขารู้สึกว่าผลงานของตัวเองได้รับการดูถูก”

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง”เห็นพนักงานพูดมีเหตุผล และมีท่าทีจริงจัง วารุณีก็เข้าใจ ไม่สงสัยอีก แล้วยื่นบัตรไป

โชคของเธอวันนี้ ช่างดีเสียจริง！

พนักงานรูดบัตรเสร็จ สองมือก็ถือบัตรคืนให้วารุณี

วารุณีรับไปเสร็จ ก็ถือถ้วยชาจีนที่ซื้อแล้วเดินออกไป

ประตูของห้องรับรองเปิดออก นัทธีกับนายท่านชลธีเดินตามกันออกมาจากด้านใน

นายท่านชลธีมองด้านหลังของเขาแล้วพูดอย่างน่าสนใจ“นัทธี คิดไม่ถึงเลยนะว่าจู่ๆคุณจะเอาหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงให้แม่สาวน้อยคนนั้น แล้วยังจ่ายเองแทนเธออีกเก้าแสน ทำไมคุณไม่จ่ายไปหมดเลยล่ะ？”

“ของที่จ่ายไปหมด จะไม่สงสัยปัญหาของในนั้นเหรอครับ？”สองมือนัทธีล้วงไปในกระเป๋ากางเกง หันใบหน้าด้านข้างมองนายท่านชลธี จากนั้นจึงพูดต่อว่า“รบกวนคุณปู่ชลธีช่วยเอาถ้วยชาจีนที่ไม่ด้อยไปกว่าหอมหมื่นลี้ผลิบานในฤดูใบไม้ร่วงมาให้ผมอันหนึ่งหน่อย”

นายท่านชลธีทำปากมุ่ย“เอาอีกอัน？คุณคิดว่าของพวกนี้ทำง่าย เอาออกมาได้ตลอดเวลาหรือไง？”

นัทธียกมุมปากขึ้น“แต่ทำไมผมได้ยินว่า คุณปู่ชลธียังมีดอกไม้บานสะพรั่งที่ยังไม่ได้ขายไปล่ะครับ？”

ใบหน้าแก่ๆของนายท่านชลธีก็ดูเหยเก“คุณ......คุณได้ยินใครพูดมา？”

“คุณอย่าสนเลยว่าผมได้ยินใครพูดมา รีบเอาออกมาเถอะครับ ผมสามารถเอาที่ดินรกร้างส่วนนั้นตรงตอนเหนือของจังหวัด ให้คุณเช่าในราคาที่ต่ำที่สุดเพื่อสร้างเตาเผาได้นะ”นัทธีหันกลับไปมองเขา

นายท่านชลธีก็เหมือนกับถูกบีบส่วนสำคัญไว้ทันที อ้าปากกว้าง สุดท้ายก็ถอนหายใจ“เฮ้อ แก่แล้ว ต้องมาแพ้คุณเลยจริงๆ ได้ๆๆ ผมจะไปเอาให้คุณ เอาให้คุณเอง！”

สองมือนายท่านชลธีพาดอยู่ด้านหลัง เดินไปที่คลัง