พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 155

เห็นใบหน้าหน้านัทธีที่นิ่งไร้อารมณ์ เมธาวีตะลึงงันไปทั้งตัว ตกใจจนหน้าซีดขาว“ประ......ประธานนัทธี！”

วารุณีก็ตกใจเล็กน้อยกับการมาของนัทธี แต่ใบหน้ากลับไม่แสดงอะไรออกมา พยักหน้าให้เขาเล็กน้อย ถือว่าเป็นการทักทาย จากนั้นก็ละสายตาออกไป

นัทธีเห็นเธอยังมีท่าทีเย็นชาเหินห่างแบบนี้ ก็เม้มริมฝีปาก ในใจไม่พอใจ และก็ละสายตา มองไปที่เมธาวี“ที่คุณเพิ่งพูดให้เธอคุกเข่าลงพื้นทำความสะอาด พูดได้เชี่ยวชาญแบบนี้ น่าจะเข้าใจดีในด้านนี้ และมักจะทำแบบนี้บ่อย ไม่งั้นคุณลองสาธิตทำให้เธอดูก่อนดีไหมล่ะ？”

คำนี้พูดออกไป คนที่ดูความครึกครื้นรอบๆก็หัวเราะ

วารุณีก็ทนไม่ไหวยกมุมปากขึ้นมา

มีแค่เมธาวีที่ได้ยินเสียงเยาะเย้ยของทุกคนจนรับไม่ได้ หน้าแดงระเรื่อ กำมือกระทืบเท้าเสียงดัง

เสียงร้องของเธอ ทำให้นายท่านวัชระที่อยู่ข้างล่างคิดว่าเกิดเรื่อง หลังจากขมวดคิ้ว จับไม้เท้า เร่งฝีเท้ามาที่ชั้นหนึ่ง เบียดฝูงคนออกเดินเข้าไป“พวกคุณกำลังทำอะไร？”

“คุณปู่วัชระ”วารุณีเห็นเขามา ก็โล่งอกเล็กน้อย โค้งคำนับให้เขาเล็กน้อยแล้วทักทาย

นัทธีก็พยักหน้าเล็กน้อย“นายท่านวัชระ”

นายท่านวัชระยิ้มตอบอย่างเป็นมิตรให้ทั้งสองคน กำลังจะพูดต้อนรับพวกเขา

เมธาวีก็ร้องไห้ เดินไปข้างเขาอย่างน่าสงสาร คล้องแขนเขาไว้“ปู่คะ พวกเขารังแกฉัน！”

เธอชี้ไปที่วารุณีกับนัทธี

วารุณีเลิกคิ้วขึ้น

นัทธีหรี่ตาลง เห็นได้ชัดเจนว่าคิดไม่ถึงเลยว่าเมธาวีจะทำตัวชั่วร้ายชิงฟ้องก่อน

“รังแกหลาน？”นายท่านวัชระลูบหัวของเมธาวีไป ก็มองวารุณีกับนัทธีอย่างสงสัยไปด้วย“พวกเขารังแกหลานอย่างไรล่ะ？”

เมธาวีกัดฟันแน่น“ผู้หญิงคนนี้ชนฉัน ชนฉันจนล้ม จากนั้นประธานนัทธียังให้ฉันคุกเข่าลงพื้นทำความสะอาดแก้วที่แตกกับไวน์แดงให้สะอาด”

“อะไรนะ？”นายท่านวัชระตะลึง“นี่เรื่องจริงเหรอ？”

“จริง......”

“คุณปู่วัชระ จริงค่ะ！”วารุณียิ้มตัดบทเมธาวี

จนทำให้เมธาวีตะลึงงัน มองวารุณีอย่างงุนงง เหมือนกำลังแปลกใจว่าวารุณีไม่ใช่แค่ไม่โต้แย้ง กลับกันยังยอมรับเองด้วย นี่มันต่างอะไรกับหาเหาใส่หัวให้ตัวเองล่ะ？

คิดไป เมธาวีก็หัวเราะ คางเงยขึ้นมาอย่างภูมิใจ

นัทธีก็มองวารุณี ถึงแม้ไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่วารุณียอมรับ แต่ก็รู้ว่าเธอน่าจะมีความคิดของตัวเอง ดังนั้นจึงไม่ช่วยเธอพูด

มีแค่นายท่านวัชระที่ไม่รู้เรื่องอะไร พอได้ยินหลานสาวพูดแบบนี้ วารุณีก็ยอมรับว่าจริง จึงเชื่อ และสีหน้าก็หม่นลงมา

ตอนที่เขาไม่พอใจ ใกล้จะโมโหนั้นเอง วารุณีเสยผม พูดอีกครั้ง“ถึงแม้คุณเมธาวีจะพูดจริง แต่ในนี้ยังมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ค่ะ”

จริงๆด้วย......

มุมปากนัทธียกขึ้น เขารู้ว่าเธอยังมีแผนสอง

ในใจเมธาวีเต้นตึกตัก ดูแน่นิ่งไป มือที่คล้องแขนนายท่านวัชระ ก็จับแขนเสื้อของนายท่านวัชระแน่นขึ้น

นายท่านวัชระตระหนักได้ถึงความผิดปกติของเธอ ก็ใจเย็นลง ดวงตาที่แหลมคมมองวารุณีอย่างใจจดใจจ่อ“คุณพูดมา ซ่อนอะไร”

“คุณปู่......”เมธาวีรีบเรียกปู่ จับแขนเสื้อปู่แน่นขึ้น ในดวงตามีความกังวล

นายท่านวัชระเห็นแล้ว ก็หรี่ตาลง ดุไปเสียงทุ้ม“แกหุบปาก！”

เมธาวีตัวสั่น ไม่กล้าพูดทันที