พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 286

ตอนนี้เองวารุณีก็อาเจียนออกไปได้พอประมาณแล้ว ในกระเพาะก็ไม่รู้สึกปั่นป่วนอีกต่อไป

เธอยืนขึ้นมาอย่างเหนื่อยหอบ หลังจากกดปุ่มกดน้ำออกมา จึงส่ายหน้าตอบไปว่า：“ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

“จะไม่เป็นไรได้ไงล่ะ หน้าของคุณขาวจนเป็นแบบนี้แล้ว”ป้าส้มมองเธออย่างกังวลใจ

วารุณีหัวเราะ แล้วปิดฝาชักโครก“อาจจะเพราะว่าช่วงนี้ฉันกินของเสียไปมั้งคะ”

“แต่สองสามวันนี้ป้าก็ไม่ได้ทำอาหารอะไรที่ขัดกันนะคะ”ป้าส้มสงสัย

วารุณีเดินไปตรงหน้าอ่างล้างหน้า เปิดหัวก๊อก แล้วรองน้ำมาล้างหน้า ชำระล้างความเปรี้ยวในปากออก แล้วจึงรู้สึกสบายขึ้นเยอะ“ไม่รู้สิ อาจจะฉันไปกินของอย่างอื่นข้างนอกมาเองมั้งคะ”

“ก็น่าจะนะ”ป้าส้มพยักหน้า หยิบผ้าขนหนูสะอาดผืนหนึ่งออกมาจากตู้ให้เธอ“คุณวารุณี จะให้ป้าเรียกหมอมาดูคุณไหมคะ？”

“ไม่ต้องค่ะ”วารุณีรับผ้าขนหนูมาแล้วส่ายหน้า“เดี๋ยวฉันก็ไม่เป็นไรแล้ว”

“แต่สีหน้าคุณยังดูไม่ดีนะคะ”ป้าส้มพูดโน้มน้าว

วารุณีเช็ดน้ำที่หน้า แล้วเอาผ้าขนหนูแขวนไว้ตรงตะขอข้างๆ“เดี๋ยวสักพักก็คงฟื้นตัวได้แหละค่ะ ป้าส้ม ป้าช่วยเทน้ำให้ฉันหน่อยสิ”

“ค่ะ”ป้าส้มตอบกลับทันที หันกลับออกไปเทน้ำให้เธอ

วารุณีจัดผม และจัดเสื้อผ้าบนตัว แล้วจึงออกไปด้วย

พอเธอไปแล้วก็มาที่ห้องรับแขก ป้าส้มเทน้ำอุ่นแก้วหนึ่งออกมาจากครัว

วารุณีพูดขอบคุณ รับมาด้วยสองมือ จากนั้นดื่มไปคำหนึ่ง

น้ำที่อุ่นผ่านลำคอเข้าไปในท้อง ชำระความทรมานในกระเพาะของเธอออก

เธอหายใจเบาๆ ในที่สุดสายตาก็ดูนิ่งลง

วารุณีเอาแก้วน้ำยื่นให้ป้าส้ม

ป้าส้มรับมาแล้ว จึงถามว่า“เอาอีกไหมคะ？”

“ไม่ต้องแล้วค่ะ”วารุณีโบกมือ

ป้าส้มถือแก้วน้ำ แล้วจะกลับไปล้างที่ห้องครัว

เพิ่งเดินไปได้สองก้าว ก็ถูกวารุณีเรียกไว้“เดี๋ยวค่ะป้าส้ม”

“อะไรเหรอคะคุณวารุณี？”ป้าส้มหยุดฝีเท้าลงแล้วหันมองเธอ

วารุณีลูบท้องของตัวเอง“มีของเปรี้ยวไหมคะ？ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆฉันก็อยากกินของเปรี้ยวๆ”

“ของเปรี้ยว？”ป้าส้มดูตะลึงก่อน จากนั้นเหมือนคิดอะไรได้ ก็ดูจริงจังขึ้นมา

วารุณียังไม่สังเกตเห็น จึงพยักหน้าตอบอือไปเบาๆ“มีไหมคะ？”

“มีๆๆ”ป้าส้มตอบกลับอย่างเร็ว แล้วสายตาก็มองสำรวจท้องของวารุณี ทนพูดไปอย่างตื่นเต้นว่า“คุณวารุณี ฉันถามคุณหนึ่งคำถามได้ไหม？”

“ได้ค่ะ”วารุณีกะพริบตาปริบๆ

ป้าส้มสูดหายใจลึกๆ กำแก้วในมือไว้แน่น ถามว่า：“ประจำเดือนเดือนนี้คุณมายังคะ？”

“ประจำเดือน？”วารุณีตะลึงก่อน จากนั้นส่ายหน้า“ยังค่ะ ป้าถามเรื่องนี้ไป......”

ยังพูดไม่จบ เธอก็ตระหนักถึงอะไรได้ ตาเบิกโตขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วเอามืออีกข้างกุมไว้ที่ท้องอย่างไม่รู้ตัว ก้มหน้ามองไป“ป้าส้ม ป้าคงไม่ได้สงสัยว่าฉันท้องหรอกนะคะ？”

“ใช่ค่ะ”ป้าส้มเดินไปตรงหน้าเธอ“ฉันสงสัยว่าคุณวารุณีท้อง ดูสิเมื่อกี๊คุณคลื่นไส้จนอาเจียน และอยากกินของเปรี้ยวอีก ประจำเดือนก็ไม่มา นี่ไม่ใช่อาการของการตั้งท้องเหรอคะเนี่ย？”

ริมฝีปากของวารุณีขยับ ไม่ตอบโต้

ใช่สิ สถานการณ์ของเธอเมื่อกี๊ เหมือนสถานการณ์ช่วงตั้งท้องจริงๆ

เพราะอาการแบบนี้ เธอเคยประสบมาแล้วเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่เพิ่งท้องอารัณกับไอริณ เธอก็คลื่นไส้อยากอาเจียน อยากกินของเปรี้ยว หรือเธอจะท้องจริงๆนะ？

หัวใจก็เต้นแรงมากขึ้น มือที่วารุณีจับท้องตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะออกแรงกด เหมือนอยากดูว่าด้านในมีเด็กจริงไหม

ป้าส้มเห็นแบบนี้ ก็รีบห้ามเธอ จับมือเธอออก “โหยคุณวารุณีนี่ คุณอย่าใช้แรงกดสิคะ ถ้ากดไปโดนทารกในท้องจะทำไง？”

วารุณีอ้าปาก เสียงมีความตื่นตระหนก“ฉันท้องจริงๆเหรอ？”

“ใช่แน่ค่ะ”ป้าส้มพยักหน้าแรงๆ“แค่คุณกับคุณผู้ชายไม่ได้คุมกำเนิด อาการเมื่อกี๊ ตั้งท้องชัวร์ค่ะ”