พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 345

“ขอโทษนะวารุณี ฉันไปรับสายนี้ก่อน”ลีน่าหยิบโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋า

วารุณีตอบอือ แล้วทำท่าเชิญตามสบายไปให้

ลีน่ามองสายที่โทรมาคือสุดหล่อของตัวเอง ก็ยิ้ม แล้วเอาโทรศัพท์แนบไว้ที่ข้างหู“ฮัลโหล สุดหล่อ”

“คุณอยู่ไหน？”ชายหนุ่มที่ปลายสายนั้นถาม

ลีน่ามองวารุณีแวบหนึ่ง“ฉันอยู่กับเพื่อนที่ร่วมงานกัน ทำไมเหรอ？”

“เปล่า ผมได้ยินว่างานออกแบบของพวกคุณสำเร็จแล้วใช่ไหม？”ชายหนุ่มถามอีกครั้ง

ลีน่าพยักหน้า“ใช่ สำเร็จไปได้อย่างดี ฉันส่งไปให้เจ้าหญิงน้อยแล้ว”

“แบบนี้นี่เอง ผมเข้าใจแล้ว”ชายหนุ่มพูด

ลีน่าขมวดคิ้ว“สุดหล่อ คุณโทรหาฉัน มีอะไรหรือเปล่า？”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่จะคุยกับคุณหน่อย พรุ่งนี้เจ้าหญิงน้อยจะไปที่จังหวัดคุณ ถ้าคุณมีเวลา ก็จัดหาโรงแรมหน่อย”

“อะไรนะ เจ้าหญิงน้อยมาที่นี่？”ดวงตาของลีน่าเบิกโตด้วยความตกใจ

วารุณีได้ยินคำนี้ ก็ตะลึง แล้วมองโทรศัพท์ของเธอ

ชายหนุ่มหัวเราะ“ใช่ ผมก็เพิ่งได้ยินอาจารย์บอก ดังนั้นอาจารย์ให้ผมแจ้งคุณ คุณอย่าลืมจัดหาโรงแรมล่ะ”

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”ลีน่าตอบรับอย่างตื่นเต้น

โทรศัพท์เสร็จ เธอก็วางโทรศัพท์ลง

วารุณีกำฝ่ามือแน่นแล้วถาม“เจ้าหญิงน้อยจะมาจังหวัดจันทร์เหรอ？”

“ใช่”ลีน่าตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“ดีจัง แบบนี้พวกเราก็ไม่ต้องไปประเทศของเจ้าหญิงน้อยแล้ว สามารถทำชุดราตรีและเครื่องประดับให้เสร็จได้ที่นี่เลย”

วารุณีรู้สึกดีใจกับข่าวนี้มาก

ยังไงไปที่ประเทศที่ไม่คุ้นเคย ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเคยชินได้

ได้สะดวกแบบนี้ ทำไมจะไม่ล่ะ

“แต่ว่าทำไมจู่ๆเจ้าหญิงน้อยถึงอยากมาที่นี่？”วารุณีแปลกใจ

ลีน่ายักไหล่“ใครจะไปรู้ล่ะ น่าจะคิดกะทันหันมั้ง”

“ก็ใช่”วารุณีไม่ปริปากพูดว่าถูกหรือไม่

“โอเควารุณี งั้นฉันไปก่อนนะ พอเจ้าหญิงน้อยตอบข้อความแล้ว ฉันจะแจ้งเธออีกที ฉันไปหาโรงแรมก่อน”ลีน่าส่ายโทรศัพท์

วารุณีตอบรับอือ ลุกขึ้นไปส่งเธอที่หน้าบริษัท

พอกลับมา ปาจรีย์ก็ตามมาอยู่ด้านข้างวารุณี“วารุณี ลีน่าไปแล้วเหรอ？”

“ไปแล้ว”วารุณีตอบ

ปาจรีย์มองใบหน้ายิ้มๆของเธอ“เหมือนเธอจะดีใจนะ มีข่าวดีอะไร？”

“ไม่มีอะไรหรอก ก็เจ้าหญิงน้อยจะมาที่นี่”วารุณีพูดยิ้มๆ

ปาจรีย์ตะลึง“อะไรนะ เจ้าหญิงน้อยมาจังหวัดจันทร์？”

“ใช่”

“ดีมากเลย วารุณี ถึงตอนนั้นตอนที่เธอไปเจอเจ้าหญิงน้อย ต้องพาฉันไปด้วยนะ ฉันยังไม่เคยเห็นสมาชิกของราชวงศ์ที่แท้จริงเลย”ปาจรีย์กอดแล้วเขย่าแขนของวารุณีอย่างตื่นเต้น

วารุณีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“โอเค พาเธอไปน่ะได้ แต่รีบปล่อยมือ ฉันจะกลับไปทำงาน”

“อือๆ เธอไปเถอะ”ปาจรีย์ปล่อยเธอออก

วารุณีผลักประตูห้องทำงานออกแล้วเข้าไป จากนั้นทำงานของตัวเองต่อ

ตอนเย็น นัทธีมารับเธออย่างปกติ

พอเธอขึ้นรถมา ก็พูดเรื่องที่เจ้าหญิงน้อยจะมาจังหวัดจันทร์กับนัทธี

นัทธีฟังจบ ก็ไม่แปลกใจมากนัก ขับรถไปพูดไปว่า：“ผมรู้แล้ว”

“อ๋า？”วารุณีตะลึงเล็กน้อย“คุณรู้ได้ไง？”

“อย่าลืมสิ เรื่องที่ผมจะรับซื้อเหมืองเพชรดิบ ครั้งนี้ที่มาจังหวัดจันทร์ไม่ใช่แค่เจ้าหญิงน้อย ยังมีพี่ชายของเธอ พี่ชายเธอในฐานะผู้ขาย จะมาเซ็นสัญญาที่บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปกับผม”นัทธีหมุนพวงมาลัยแล้วอธิบาย

วารุณีเข้าใจทันที“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”

“เซ็นสัญญาเสร็จ ผมต้องไปที่นั่นสักหน่อย ดูฐานเหมืองแร่ดิบ”นัทธีพูดอีก

วารุณีก็ไม่แปลกใจมากนัก กับการตัดสินใจที่เขาจะไปประเทศนั้น เพราะเธอรู้อยู่แล้ว

ครั้งที่แล้ว เขาก็เคยบอกว่าเขาต้องไป