พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 424

นัทธีปาดคราบน้ำใสที่มุมปากออก ไม่พอใจเล็กน้อย “ทำไม”

นานแล้วที่เขาไม่ได้แตะต้องตัวเธอ

มองดูท่าทางน้อยใจของชายหนุ่ม วารุณีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำ

จากนั้นเธอก็ดึงมือของเขามา ในแววตาที่สงสัยของเขา เธอได้ดึงมือของเขามาแนบที่หน้าท้องของเธอ

นัทธีมึนงง “คืออะไร”

วารุณียิ้มแล้วมองเขา “นี่ต่างหากที่ฉันต้องการจะมอบเป็นของขวัญให้กับคุณในคืนนี้ ฉันท้องแล้ว”

อากาศเงียบลงในทันใด

รูม่านตาของนัทธีสั่น มองมือของตัวแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา

หน้าท้องที่อยู่ภายใต้มือของเขา คิดไม่ถึงว่าจะมีเด็กหนึ่งคน

ลูกของเขา

“ผม…...ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วเหรอ” สักพัก ลูกกระเดือกของนัทธีขยับขึ้น ในที่สุดก็เปล่งเสียงออกมา อีกทั้งน้ำเสียงยังค่อนข้างสั่นเครือ

วารุณีพยักหน้า “ใช่ คุณจะได้เป็นคนแล้ว ครั้งนี้เป็นลูกที่เกิดจากคุณจริง ๆ”

ริมฝีปากของนัทธีขยับเหมือนอยากจะพูดบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ดึงวารุณีมากอดไว้ในอกอย่างเงียบ ๆ

วารุณีซบอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเงียบ ๆ “ทำไม คุณไม่ดีใจเหรอ”

“เปล่า ผมดีใจมาก ขอบคุณนะ นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับผม” นัทธีก้มหน้าไปดมกลิ่นหอมบนตัวของเธอ

วารุณียิ้มเบาๆ “จริงเหรอ ฉันนึกว่าคุณไม่ดีใจเสียอีกแหนะ”

“ไม่หรอก” นัทธีส่ายหน้า “ขอบคุณนะ ใช่แล้ว ลูกได้กี่เดือนแล้ว”

เขาก้มหน้ามองหน้าท้องของเธอแล้วถามขึ้น

วารุณีตอบกลับอย่างอ่อนโยน ：“หนึ่งเดือนกว่าแล้ว”

ตอนนี้นัทธีก็ได้เข้าใจ เห็นทีเขาได้ฟื้นตัวเมื่อหนึ่งเดือนก่อนแล้ว

“ใช่แล้ว” วารุณีเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่างจริงจัง “สายโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ ฉันได้ยินคุณหมอพิชิตบอกให้คุณทานยา ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนบนหัวเตียงของคุณจะมียาจำนวนหนึ่งวางไว้ ยาเหล่านั้นใช้รักษาอะไรเหรอ หากว่าตอนนั้นส่งผลกระทบต่อเด็ก…...”

นัทธีเข้าใจในความหมายของเธอ สีหน้าก็จริงจังเช่นกัน “นั้นเป็นยารักษาภาวะมีบุตรยาก ผมไม่รู้ว่ามีผลกระทบต่อลูกหรือไม่”

“มีบุตรยาก? ทำไมคุณต้องทานยานี้” วารุณีตกใจ

นัทธีกล่าวเบา ๆ ราวกับเขินอายเล็กน้อย

แต่วินาทีถัดมา ใบหน้าของเขาก็เย็นชาขึ้น แววตามีร่องรอยของความเคียดแค้น “เพราะขงเบ้ง เขารู้ตัวว่าไม่สามารถแย่งบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปจากผมไปได้ จึงไม่อยากให้ผมมีทายาทไว้สืบสกุล เช่นนี้ต่อไปบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปยังคงตกไปอยู่ในมือของบ้านใหญ่”

“ซี๊ด……” วารุณีสูดอากาศเย็นๆเข้าไปหนึ่งฟอด “เขาเป็นลุงแท้ ๆ ของคุณนะ ทำไมถึงทำได้ลง ทำกับพ่อแม่ของคุณก่อน จากนั้นก็วางยาอย่างไร้ความเมตตากับหลานอย่างคุณอีก”

เวลานี้ วารุณีรู้สึกสงสารผู้ชายคนนี้มาก

เขาสามารถมีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ภายใต้เงื้อมมือของขงเบ้ง มันไม่ง่ายเลย

“ก็ไม่มีอะไร ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้ว เพียงแต่ว่าลูกคนนี้……” นัทธีกำหมัดแน่น “ผมจะไปถามพิชิตว่าจะมีปัญหาอะไรไหม”

“ไม่ อย่าไปถามคุณหมอพิชิต พวกเราไปโรงพยาบาลอื่นกัน” วารุณีดึงแขนของเขาไว้ 

นัทธีขมวดคิ้ว “ทำไม”

อย่าบอกเขา เธออยากจะไปโรงพยาบาลพงศกรประจำอยู่

วารุณีไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่ จงเม้มปากแล้วกล่าวขึ้น “คุณหมอพิชิตเป็นแฟนของคุณนวิยา ถ้าหากว่าให้คุณหมอพิชิตรู้ว่าฉันตั้งท้อง คุณนวิยาก็จะต้องรู้ด้วย คุณก็เข้าใจฉันดี ฉันไม่ชอบนวิยา ฉันคิดว่าเธอจะต้องทำร้ายฉัน”

นัทธีริมฝีปากบางขยับ

เหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง วารุณียกนิ้วขึ้นนิ้วหนึ่งมาปิดริมฝีปากของเขาไว้ “ฉันรู้ว่าคุณจะบอกว่าฉันคิดมาก แต่ถ้าคุณได้ฟังสิ่งนี้แล้ว คุณก็จะเข้าใจเอง”