พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 498

หลังจากที่ตอบกลับไป เขาก็ไม่ได้เช็กดูอะไรอีก ผละออกจากหน้าTwitter

เพราะTwitterหลังจากนั้นของเขา ก็ได้สงบลงเพราะข้อความก่อนหน้า

“ท่านประธาน”ในตอนนี้เอง ประตูห้องคนป่วยก็มีเสียงเคาะดังขึ้น

นัทธีหันมองไปยังที่เตียงนอน เห็นแม่ลูกทั้งสามคนไม่มีใครสะดุ้งตื่น จึงได้ลุกเดินไปเงียบๆ เพื่อไปเปิดประตูห้อง

“ท่านประธาน ผม......”

“ไปคุยกันข้างนอก”นัทธีพูดขัดจังหวะมารุต

มารุตก็รู้ตัว พยักหน้าให้ เบี่ยงตัวหลบตรงทางออกของประตู

นัทธีเดินออกไป และปิดประตูลงเบาๆ “ ว่าไง มีเรื่องอะไร ”

“ผลตรวจของพิชญากับปวิชครับ ”มารุตหยิบเอาหนึ่งในเอกสาร ยื่นให้นัทธี“เมื่อครู่ผลตรวจของพวกเขาออกมาแล้ว ผลปรากฏว่า พิชญาไม่ใช่ลูกของสุภัทร แต่เป็นลูกของปวิช”

นัทธีไม่ได้แปลกใจอะไรกับผลตรวจที่ออกมา

ในเมื่อวารุณีกล้าที่จะส่งเส้นผมเขากลับมา นั้นก็หมายความว่า โอกาสที่พิชญาไม่ใช่ลูกสาวของสุภัทรนั้นเป็นไปได้สูงมาก

ทำการตรวจ ก็เพื่อยืนยันความแน่ชัดเท่านั้น

นัทธีเปิดดูผลตรวจของพิชญากับปวิชอย่างผ่านๆ แล้วปิดมันลง ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร รอวารุณีตื่น แล้วค่อยเอามันให้วารุณี

เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของตระกูลศรีสุขคํา ต่อให้เขาจะเป็นลูกเขย ก็เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรไม่สะดวก

ดังนั้น ให้เธอคิดเองจัดการเองดีกว่า

“แล้วนั้นอะไร？”สายตาของนัทธีจับจ้องมองไปที่มือของมารุต มันคือเอกสารอีกหนึ่งฉบับ

ท่าทีของมารุตก็จริงจังขึ้นมา“ในนี้เป็นรายชื่อคนรู้จักของคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิง และรายชื่อของคนที่ซื้อโทรศัพท์โทรา ครั้งที่แล้วคุณให้ผมเอารายชื่อของทั้งสองอันมาเทียบกัน ดูว่ามีรายชื่อไหนที่มันซ้ำกันหรือเปล่า ผมเอาไปเทียบดูแล้ว มีรายชื่อไม่น้อยเลยครับ ”

พูดๆอยู่ มารุตก็ยื่นเอกสารมาให้

นัทธีหรี่ตาลงแล้วเปิดออกดู ดูไปยังรายชื่อที่เทียบออกมาแล้ว

ในรายชื่อมีประมาณยี่สิบกว่าคน ในยี่สิบคนนี้ มีทั้งคนที่เคยเป็นเพื่อนและคนที่เป็นศัตรูของพ่อกับแม่ และยังเป็นรายชื่อของผู้ซื้อโทรศัพท์โทราด้วย

ดังนั้นในยี่สิบคนนี้ ต้องมีฆาตกรคนที่สองอยู่แน่ ส่วนจะเป็นใครนั้น ในยี่สิบคนนี้ เขาจะตรวจเช็กมันอย่างละเอียดอีกที

“เช็กมา ทั้งยี่สิบคนนี้ โคตรเหง้าศักราชของพวกเขาเช็กมาให้ละเอียด！” นัทธีดูเสร็จ ก็ส่งคืนเอกสารนั้นให้กับมารุต

มารุตรับคำ “ทราบแล้วครับ”

“มีอะไรอีกไหม？”เมื่อเห็นมารุตยังไม่ไป นัทธีจึงเอ่ยถามอีกครั้ง

มารุตลูบไปที่สันจมูก“คือแบบนี้ครับ คุณหมอพิชิตเขาโทรมาหาผม บอกว่าอยากจะมาเยี่ยมเด็กๆ ให้ผมแจ้งคุณด้วย”

มุมปากนัทธียกหยักขึ้นอย่างเย็นชา “บอกเขา ไสหัวไปไกลๆ”

เขาไม่มีทางให้พิชิตมาเยี่ยมเด็กๆแน่

เด็กทั้งสองคนถูกพิชิตทำร้ายทางอ้อมขนาดนี้ คิดว่าหากมาเยี่ยมแล้ว จะชดเชยได้งั้นเหรอ ？

“ทราบแล้วครับ เดี๋ยวผมจะแจ้งเขากลับ หากท่านประธานไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ ”มารุตกล่าวลา

นัทธีพยักหน้าเล็กน้อย แล้วตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง

หลังจากที่มารุตไปแล้ว นัทธีก็เดินกลับเข้าห้อง นั่งลงบนโซฟา เริ่มจัดการกับเอกสารต่างๆ

ตอนที่วารุณีตื่น ก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว

แต่ลูกทั้งสองคนยังหลับอยู่

เธอไม่ได้ปลุกเด็กน้อยทั้งสองคน เดินเสียงเบาไปที่ห้องน้ำ

หลังจากที่ล้างหน้าล้างตาแล้ว ก็รู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าอย่างมาก

ในตอนนี้เอง ป้าส้มก็เดินเข้ามา“คุณผู้หญิง ตื่นแล้วเหรอคะ”

“ค่ะ แล้วนัทธีล่ะคะ？”วารุณีถาม

ป้าส้มวางกระติกเก็บความร้อนในมือลง “คุณผู้ชายกลับไปที่บริษัทแล้วค่ะ เห็นว่ามีธุระ ค่ำๆจะกลับเข้ามาค่ะ ”

“อ๋อค่ะ ”วารุณีพยักหน้า

ป้าส้มเปิดกระติก “คุณผู้หญิง ทานอาหารก่อนนะคะ ป้าทำมาให้คุณโดยเฉพาะเลยค่ะ ”

เมื่อได้กลิ่นหอมชวนน้ำลายสอ วารุณียิ้มแล้วรับคำ “ดีเลยค่ะ ไม่ได้กินอาหารฝีมือป้าส้มนานแล้ว คิดถึงเหมือนกัน”

เมื่อป้าส้มได้ยิน ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ“ งั้นคุณผู้หญิงก็ต้องกินเยอะๆนะค่ะ ”