พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 499

“ได้สิ”ปาจรีย์พยักหน้าให้ แล้วดึงวารุณีให้นั่งลง พูดน้ำไหลไฟดับขึ้นมาทันที

ตอนที่กลับมาถึงที่โรงพยาบาล ท้องฟ้าก็มืดแล้ว

เด็กน้อยทั้งสองคนก็ตื่นแล้ว และกำลังดูของเล่นกันอยู่บนเตียง

เมื่อวารุณีเห็นเด็กๆยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ถึงได้โล่งใจ

ตามแนวโน้มนี้ การฟื้นตัวของเด็กทั้งสองคน ก็เป็นไปในแนวทางที่ถือว่าดีมาก

“หม่ามี๊”เด็กทั้งสองคนเอ่ยเรียกวารุณีเสียงหวาน

วารุณีเดินเข้าไปหาแล้วก้มลงหอมหัว“เด็กดี”

“ผมด้วย”จู่ๆ เสียงที่เสนาะหูของชายหนุ่มก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

วารุณีหันไปมอง ก็ประจันเข้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาของนัทธี“ คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ทำไมไม่ได้ยินเสียงเลย ？”

“หม่ามี๊ คุณพ่อเพิ่งจะมาถึงครับ ผมจะบอกหม่ามี๊แล้ว แต่คุณพ่อห้ามเอาไว้ก่อน ”อารัณหัวเราะแหะๆ

ไอริณก็พยักหน้า “ หนูเป็นพยานให้พี่อารัณได้ค่ะ”

วารุณีถลึงตาใส่ “เจ้าเด็กแสบสองคนนี้ กล้าหลอกหม่ามี๊เหรอ ？”

พูดจบ ก็จะเข้าไปจี้เอวของเด็กน้อยทั้งสอง

นัทธีรีบขวางเธอเอาไว้“อย่าทำอะไรลูกเลยนะ ลูกยังไม่หายดีเลย ”

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้ ฉันแค่จะแกล้งพวกเขาเท่านั้น ไม่ตั้งใจจะทำอะไรพวกเขาหรอกค่ะ”วารุณีรีบดึงมือกลับทันที

นัทธีชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง “เร็วเลย เมื่อกี้คุณหอมพวกเขาไปคนละที คุณต้องหอมผมสองทีนะ”

วารุณีถึงกับจนใจ“ จริงๆเลย กับลูกคุณก็ยังจะหึงอีก คุณ......”

“เร็วเข้า”นัทธีพูดขัดเธอ

วารุณีหมดคำจะพูดมือกุมไปที่หน้าผาก แต่แล้วก็ต้องเขย่งเท้า แล้วหอมแก้มซ้ายและแก้มขวาของชายหนุ่ม ไปข้างละหนึ่งที

และชายหนุ่มก็ถึงได้ยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างพึงพอใจ

“เออนี่คุณ ผมมีอะไรจะให้ด้วย ”จู่ๆนัทธีก็นึกอะไรขึ้นมาได้ หันหลังแล้วเดินไปที่โต๊ะน้ำชา หยิบแฟ้มเอกสารที่อยู่ข้างๆยื่นให้กับวารุณี

วารุณีรับมันมา เปิดออกดูด้วยความสงสัย เมื่อเห็นว่าเป็นผลตรวจของพิชญากับปวิช ก็หัวเราะออกมา

“ที่แท้ พ่อแท้ๆของพิชญาก็คือปวิช ไม่ใช่สุภัทร ”สีหน้าของวารุณีเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

ลูกสาวที่สุภัทรรักนักรักหนามากว่ายี่สิบปี ไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาเอง

ถ้าเขารู้ เห็นทีคงต้องเป็นบ้าแน่ๆ

“เรื่องนี้ คุณคิดจะจัดการมันยังไง ? จะบอกให้สุภัทรรู้เมื่อไหร่ ？”นัทธีมองวารุณีแล้วถามออกไป

วารุณีส่ายหัว“ ไม่ต้องรีบค่ะ อย่างน้อยก็ต้องรอให้สุภัทรล้มหมอนนอนเสื่อเสียก่อน ตอนนี้ขยานีก็วางยาเขาอยู่ คิดว่าอีกไม่นานเวลานั้นก็น่าจะมาถึง ถึงตอนนั้นฉันค่อยปรากฏตัวแล้วบอกเรื่องนี้กับเขา ว่าที่สภาพของเขาเป็นแบบนี้เพราะฝีมือของขยานี แล้วบอกเขาเรื่องขยานีกับปวิช และเรื่องที่พิชญาไม่ใช่ลูกของเขาด้วย คุณคิดว่าสุภัทรจะเป็นยังไงคะ？”

“ก็พอจะนึกภาพออก”นัทธีเลิกคิ้วขึ้น

ไม่บ้า ก็คงจะอกแตกตาย

“ในเวลานั้น สุภัทรที่รู้เรื่องทุกอย่าง จะเป็นเวลาที่เขาเกลียดขยานีมากที่สุด ฉันก็จะบอกเขา ว่าฉันสามารถแก้แค้นเอาคืนแทนเขาได้ ขอแค่เขาบอกฉัน ว่าแม่ฉันตายยังไง เป็นอุบัติเหตุจริงๆ หรือเพราะพวกเขาสมคบคิดกันทำร้าย ถึงตอนนั้นเขาก็จะบอกฉันทุกอย่างแน่ เพราะเขารู้ ว่าตัวเองก็คงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน และไม่กลัวเรื่องคดีความทางกฎหมายแล้ว” วารุณีกำมือแน่น แล้วพูดอย่างเย็นชา

นี่คือแผนการของเธอ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ไม่เพียงได้แก้แค้นเอาคืนพ่อชั่วๆและแม่เลี้ยงเลวๆ แต่ยังได้รู้ความจริงเรื่องการตายของแม่ด้วย

แล้วทำไมเธอจะไม่ทำมันล่ะ

นัทธีพยักหน้า “ใช้ได้ วิธีนี้ถือว่าไม่เลว”

“ใช่มะ”วารุณีมองเขาแล้วยิ้ม

ดวงตาของนัทธีมืดมน เชยคางเธอขึ้น แล้วประกบริมฝีปากจูบลงไปทันที

แต่เพราะมีเด็กทั้งสองคนอยู่ด้วย จึงจูบกันนานไม่ได้ ดังนั้นนัทธีก็จึงรีบปล่อยวารุณี แล้วพูดชมว่า“ นี่เป็นรางวัลสำหรับคุณ”

วารุณีทั้งโกรธและขำ