พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 513

ระหว่างที่พูด นิรุตติ์ใช้แรงบีบมากขึ้น

นวิยาโดนบีบคอจนหน้าแดงก่ำ ลูกตาเกือบทะลุออกมา เธอรู้สึกหายใจไม่ออก

เธอคาดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะอารมณ์แปรปรวนขนาดนี้ แค่ประโยคเดียวก็ลงมือหนักปานนี้เชียว

นวิยาอ้าปากเพื่อหายใจ ในเวลาเดียวกันก็ใช้สองมือทุบมือนิรุตติ์ หมายถึงดันมือของนิรุตติ์ลงไป

ทว่ามือของนิรุตติ์นั่นเหมือนดั่งคีมล็อค การทุบตีของเธอไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ไม่นาน นวิยาก็หายใจไม่ออก ลูกตาเริ่มขาวโพลน หางตามีน้ำตาซึมออกมาจำนวนมาก

วินาทีที่นวิยาคิดว่าตัวเองจะถูกนิรุตติ์บีบคอตายแน่ นิรุตติ์ก็คลายมือกะทันหัน

นวิยาร่างกายอ่อนยวบ ทิ้งตัวไปกองกับพื้น เธอจับคอตัวเองแล้วไอสำลักไปพลาง หายใจเร็วถี่ไปพลาง

จวบจนมีอากาศภายในปอด เธอจึงค่อยๆหายใจเป็นปกติ เธอถึงจะรู้ว่าตัวเองรอดชีวิตมาแล้วหนึ่งหน

นิรุตติ์ย่อตัวลงไป ยื่นมือตบหน้านวิยา“วันหลังพูดจาเคารพผมหน่อย อย่ายั่วโมโหผมอีก ไม่งั้นถึงผมจะไม่ลงมือฆ่าคุณเอง แต่ผมก็จะส่งคุณไปให้นัทธี แล้วบอกเขาว่าคุณมีส่วนทำให้พ่อแม่ของเขาตาย คุณว่าคุณจะเจอจุดจบยังไง？”

นวิยาสะดุ้งโหยง“ไม่เอา อย่านำตัวฉันส่งให้นัทธี”

นิรุตติ์ยิ้มตาหรี่“ดังนั้นคุณก็ทำตัวดีๆหน่อย เชื่อฟังผมด้วย ผมบอกให้ทำอะไรก็ทำซะ เข้าใจป่ะ？เป็นหมาก็ต้องทำตัวเหมือนหมาหน่อย”

นวิยาหลุบตาลงกลบเกลื่อนความเคียดแค้นในแววตา พยักหน้ารับ“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะเชื่อฟังคุณ”

“งั้นก็ดี” นิรุตติ์พอใจแล้วจึงวางมือลง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

ผู้ช่วยของเขากำลังรอเขาอยู่ด้านนอก เห็นเขาออกมาก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าเปียกหมาดๆ ซึ่งขาวสะอาดสะอ้านให้

นิรุตติ์รับมาเช็ดมือที่สัมผัสนวิยาอย่างรังเกียจเดียดฉันท์

ผู้ช่วยเดินอยู่ด้านหลังเขา“เจ้านายครับ พวกเราจะเก็บผู้หญิงคนนี้ไว้จริงๆเหรอครับ？ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลยครับ อายุน้อยๆก็ฆ่าคนเป็นแล้ว เก็บไว้จะเป็นภัยเปล่าๆนะครับ ถ้าเกิดวันดีคืนดีแทงพวกเราข้างหลังจะแย่นะครับ......”

“ผมรู้ เพราะหล่อนมีพิษสง จึงต้องให้หล่อนทำอะไรบางอย่าง ไม่ต้องกังวลหรอก ผมจะควบคุมหล่อนเอง หล่อนไม่แทงพวกเราข้างหลังหรอก รอให้หล่อนทำภารกิจที่ผมมอบให้สำเร็จก่อน แล้วผมจะฆ่าหล่อนเป็นคนแรก จะแก้แค้นแทนอาสะใภ้รอง”นิรุตติ์โยนผ้าเช็ดหน้าคืนให้ผู้ช่วยพร้อมกับเอ่ยขึ้นมา

ผู้ช่วยได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็ไม่สะดวกทักท้วงอะไรอีก

นิรุตติ์เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ถามว่า“สืบถามได้หรือยังว่านัทธีเก็บเอกสารหุ้นส่วนของวันเฮิร์ทไว้ที่ไหน？”

“ยังครับ” ผู้ช่วยส่ายหน้า“แต่ประธานนัทธีแถลงข่าวแล้วว่าท่านเป็นประธานคณะกรรมบริหารครับ และยังให้คุณกลับไปลงนามหนังสือโอนกรรมสิทธิ์หุ้นส่วนด้วยครับ”

“ฮ่าๆ เซ็นหนังสือโอนกรรมสิทธิ์หุ้นส่วนบ้าบออะไรกัน เขาทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้ผมโยนตัวเองลงแหไม่ว่า”นิรุตติ์ยกมุมปากโค้งขึ้นอย่างดูแคลน

ผู้ช่วยลังเลใจหลายวินาที ก่อนจะกล่าวว่า“เจ้านายครับ ทำไมคุณต้องยึดติดกับวันเฮิร์ทขนาดนี้ครับ วันเฮิร์ทก็ไม่ได้เป็นบริษัทใหญ่โตอะไรนี่ครับ เทียบปลายเล็บของบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปไม่ได้เลยนะครับ ท่านจะเอาวันเฮิร์ทไม่สู้เอาบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปจะดีกว่านะครับ”

นิรุตติ์หลุบตาลง“นายไม่เข้าใจหรอก วันเฮิร์ทมีความหมายสำคัญผม เพราะอาสะใภ้รองทิ้งไว้ให้ผม”

ท่านคือผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจดี เป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาสัมผัสความรักของแม่ที่มีต่อลูกในอุทร

ท่านนี้ เป็นผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืมเลือน......

ผู้ช่วยเห็นดวงตานิรุตติ์มีประกายถวิลหาและความผูกพันรักใคร่สอดส่องออกมา พลางรู้สึกตะลึงตะไล

เจ้านายมีความรู้สึกดีๆต่ออาสะใภ้รองของท่าน......

ผู้ช่วยกลืนน้ำลายลงคอ ไม่กล้าคิดเรื่อยเปื่อยอีก เขารีบก้มหน้าลง

อีกฝั่งหนึ่ง เมื่อนัทธีประชุมเสร็จก็รีบกลับไปหาวารุณีอย่างเร่งรีบ

เมื่อเข้ามาถึงภายในคฤหาสน์ เขาก็กระโจนเข้าสวมกอดวารุณีไว้ พลางมองสำรวจหัวจรดปลายเท้า “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

วารุณีรู้ว่าเขาถามเรื่องอะไร เธอส่ายหน้าให้เขา“ไม่เป็นอะไรค่ะ โชคดีที่คุณมารุตมาทันเวลา วางใจได้ค่ะ ฉันสบายดีมากค่ะ”

นัทธีเม้มริมฝีปากบาง นำใบหน้าเธอแนบไว้ที่อกแกร่งของตน ให้เธอฟังว่าเสียงเต้นหัวใจของเขารัวเร็วแค่ไหน

ตอนที่ได้ยินว่านิรุตติ์โยนเธอลงทะเลสาบ หัวใจของเขาก็เหมือนเกือบกระดอนออกมา