พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 527

“จะเพื่ออะไรอีกละ ก็ต้องเพื่อเงินอยู่แล้วสิ!” ขยานีทำหน้าบึ้ง “ฉันอยู่กับปวิชเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว แต่ครอบครัวที่เราเกิดมานั้นไม่ดีเลย เพื่อที่จะสามารถอยู่ในจังหวัดจันทร์และมีทะเบียนบ้านที่จังหวัดจันทร์ ปวิชกับฉันจึงวางแผนคบคนรวย”

เมื่อได้ยินดังนั้น สุภัทร จึงเข้าใจบางอย่างในทันที น่าเสียดายเนื่องจากจังหวะนั้นร่างกายเป็นอัมพาตจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ทำได้เพียงกระตุกผิวหนัง “คุณ...ที่พวกคุณเล็งคือฉันเหรอ?"

“ใช่ พวกเราสำรวจคนรวยจำนวนมากในจังหวัดจันทร์ รวยเกินไปเข้าถึงไม่ได้ รวยน้อยไปเราก็ไม่ชอบมัน ดังนั้นเลือกไปเลือกมา จึงเลือกโดนคุณ”

ขยานีมองดูอารมณ์ที่โกรธของสุภัทรา พูดเยาะเย้ยว่า “คุณเกิดเหมือนเรา คือพึ่งวรยาที่มีทรัพย์สินเล็กๆ น้อยๆ ถึงสามารถก่อตั้งบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปได้ จริงๆแล้ว คุณเกาะผู้หญิงกิน โดยไม่มีความรู้ด้านธุระอะไรมาก แต่คิดว่าตัวเองเก่งมีความสามารถมาก จึงไม่ยอมให้วรยามีสถานะที่สูงกว่าในบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปมากกว่าคุณ และอิจฉาวรยาที่มีความสามารถมากกว่าคุณ”

“พูดไร้สาระ!” สุภัทรชราหน้าแดงด้วยความโกรธ

เขาจะไม่มีความสามารถทางธุรกิจได้อย่างไร เขาจะอิจฉาวิยาได้อย่างไร

เป็นเพราะเธอโกหกเขา

“ฉันพูดไร้สาระเหรอ” ขยานีปิดปากแล้วยิ้ม “สุภัทร ฉันพูดไร้สาระหรือไม่คุณรู้ดีอยู่แก่ใจจริงๆแล้วคุณรู้ว่าทักษะของตัวเองมีดีมากแค่ไหน แต่แค่คุณไม่ยอมรับมันเท่านั้นเอง ก็เหมือนกับที่คุณเกาะวรยากิน แต่กลับคิดว่าวรยาพึ่งพาคุณถึงประสบความสำเร็จเหมือนกับคุณหญิงตระกูลศรีสุขคำ”

“หุบ.......หุบปาก!” สุภัทรตะโกนอย่างโกรธจัด

ขยานีมองบน “ฉันไม่เงียบ ยังไงก็เถอะเรื่องระหว่างฉันกับปวิช คุณก็รู้หมดแล้ว วันนี้ฉันจะพูดทุกเรื่องให้เคลีย เพราะพวกเราเกิดมาเหมือนกันและปฏิเสธชีวิติแบบเดียวกัน ดังนั้นในใจคุณคิดอะไรอยู่พวกเรารู้ดี พวกเรารู้ว่าคุณทนกลิ่นอายของวรยาไม่ได้ และค่อยๆเกลียดชังวรยา แล้วจากนั้นฉันก็ปรากฏตัวเป็นสาวงามสมคบคุณ จริงๆ... "

เธอหัวเราะคิกคักอีกสองครั้ง “คุณโดดเข้ามาในกับดักของฉันกับปวิชอย่างเชื่อฟัง ยิ่งฉันอ่อนโยนกับคุณมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งว่านอนสอนง่าย ยิ่งทำกับคุณเหมือนเทพ คุณก็ยิ่งเกลียดวรยากับลูกทั้งสองที่วรยาคลอดออกมา ไม่สิ คุณทำเพื่อให้ฉันกับพิชญา และวรยาหย่ากัน และยังไล่ลูกทั้งสองของวรยาออกจากบ้าน”

“หุบปาก หุบปาก!” สุภัทร์ไม่อยากฟังอีกต่อไป ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกโง่

ครั้งหนึ่งเขาเคยรู้สึกมีความสุขเมื่อทรยศวรยาเพียงใด ตอนนี้เขาก็เสียใจมากเท่านั้น

ขยานีพูดถูก เขารู้เสมอว่าใจตนสูงส่งกว่าฟ้าแต่ไม่มีกำลังเพียงพออีกทั้งยอมรับไม่ได้และอิจฉาวรยา

ถ้าตอนนั้นใจเขาเบิกบานและคิดในแง่ดีกว่านี้ ถึงแม้จะเกาะผู้หญิงกิน อย่างน้อยก็อยู่อย่างมีความสุข และจะไม่เหมือนกับตอนนี้ตกต่ำจนถึงขนาดนี้

“ก็ได้ ในเมื่อคุณไม่อยากฟัง ฉันก็จะไม่พูดถึงมัน ยังไงซะฉันก็พูดไปเกือบหมดแล้ว ฉันน่ะรอคุณตายอยู่ ตราบใดที่คุณตาย มรดกของคุณจะเป็นของฉัน ดีจัง "ขยานีหันกลับมาอย่างมีความสุขแล้วดึงเก้าอี้ออกไปนั่งลง

หลังจากสุภัทราโกรธ จู่ๆ เขาก็ยิ้ม “ขยานี คุณคิดว่าคุณทำเช่นนี้กับฉันแล้ว ฉันจะยังให้มรดกแก่คุณอีกหรือ?”

ขยานีชะงัก "หมายความว่าไง คุณไม่ให้มรดกฉัน แล้วจะให้ใคร"

“ฉันไม่ได้ไม่มีลูก ทำไมฉันต้องให้คุณด้วย” สุภัทราหัวเราะ

ขยานีสีหน้าบิดเบี้ยว “สุภัทร คุณมันบ้าไปแล้ว ฉันคือเมียของคุณ มรดกของคุณก็ควรเป็นของฉัน จะให้วารุณีพวกเขาทำไม ถึงจะไม่ให้ฉันก็ยังมีพิชญา อย่าลืมพิชญายังไม่ตาย!"

“คุณยังมีหน้ามาพูดกับฉันเรื่องพิชญา คิดว่าฉันไม่รู้หรอ พิชญาไม่ใช่สายเลือดของฉัน แต่เป็นของคุณกับปวิช!” สุภัทรมองขยานีด้วยสายตาอาฆาต

ขยานี ทำตาเล็กลง ใบหน้าเริ่มลุกลี้ลุกลน “คุณพูดอะไร คุณ...คุณ...”

“คุณจะบอกว่า ฉันรู้ได้อย่างไรว่าพิชญาไม่ใช่สายเลือดของฉันใช่ไหม ไม่เพียงเท่านี้ แต่ฉันยังรู้ด้วยอีกว่าถิตก็เป็นของคุณกับปวิช คุณกับปวิชเพื่อที่จะให้ฉันตายเร็วๆ เพื่อสืบทอดมรดกของฉัน เลยใส่ยาให้ฉันตายอย่างเงียบ ๆ ขยานี เธอวางยาพิษ เธอรู้ไหมว่าจะมีจุดจบแบบไหน ไม่ คุณไม่ร็หรอก!” สุภัทรหน้าซีดเผือด ขยานีหัวเราะอย่างสบายใจ

ขยานีเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความน่าเหลือเชื่อ มีเพียงประโยคเดียวในใจของเขา “เขารู้แล้ว สุภัทรรู้แล้ว”

สุภัทรรู้ว่าพิชญาเป็นของปวิช และยังรู้อีกว่าเธอกับปวิชวางยาเขา

จะทำอย่างไรดี?

สุภัทรารู้ความลับที่ใหญ่ที่สุดทั้งสองข้อของเธอและจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน