พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 600

เวลานี้ จุ๊บแจงรู้สึกว่าหัวใจตัวเองแทบจะแหลกละเอียดแล้ว ไม่ง่ายเลยที่เธอจะรักผู้ชายคนนึงได้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนที่มีครอบครัวแล้ว และยังมีลูกอีกสองคน ลูกก็โตขนาดนี้แล้ว!

ชั่วขณะหนึ่ง จุ๊บแจงรู้สึกเพียงว่าทุกอย่างมันพังทลายลง และโลกทั้งใบก็จมดิ่งสู่ความมืดมิด ในใจเธอรู้สึกเศร้าเสียใจมาก

ทำไม ทำไมพระเจ้าต้องไม่ยุติธรรมกับเธอแบบนี้ด้วย? เธอคิดไว้แต่แรกว่าตวามรักของตัวเองมาแล้ว แต่ในความเป็นจริงกลับโจมตีเธออย่างหนักหน่วง

แล้วเวลานี้ มีพยาบาลคนนึงเดินเข้ามา ขัดจังหวะความโศกเศร้าเสียใจของเธอ “คุณจุ๊บแจง ฉันมาฉีดสารอาหารให้คุณผู้ชายคนนี้ค่ะ”

เพราะว่านัทธีไม่ตื่นขึ้นมาเลย ไม่สามารถให้อาหารได้ ดังนั้นจึงได้รับการฉีดสารอาหารมาตลอด

จุ๊บแจงสูดจมูก และเช็ดหางตา ก่อนจะฝืนใจทำให้ตัวเองรู้ดี จากนั้นก็ฝืนยิ้มออกมา “ค่ะ คุณฉีดเถอะ”

พยาบาลพยักหน้า เดินไปที่เตียงผู้ป่วย จากนั้นเธอก็ฉีกอุปกรณ์ของเข็มฉีดยา

ทันใดนั้นพยาบาลก็ร้องหยีออกมา

จุ๊บแจงรีบถาม “มีอะไรหรอ?”

“คุณผู้ชายคนนี้เหมือนประธานของบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปในข่าวเลย” พยาบาลจ้องหน้านัทธี ก่อนจะพูดออกมาด้วยความตกใจ

ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือนจริงๆ

ไม่ น่าจะใช่ ใช้คำว่าเหมือนกันทุกอย่างถึงจะถูก

ใจของจุ๊บแจงเต้นแรงขึ้น สองมือประสานกันไว้แน่น

ซวยแล้ว มีคนดูออกแล้ว!

พยาบาลคนนี้จะพูดออกไปไหม พูดว่าประธานของบริษัทไชยรัตน์กรุ๊ปอยู่ที่นี่?

หลังจากที่คิดว่าพยาบาลจะไปบอกต่อ จนครอบครัวหรือภรรยาของเขารู้เรื่องเข้า และก็รีบมารับตัวกลับไป จุ๊บแจงก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจจนหายใจไม่ออก

เธอหลงรักผู้ชายคนนี้อย่างสุดหัวใจ เธอไม่สามารถนึกภาพได้เลยว่าหลังจากที่เธอได้เสียผู้ชายคนนี้ไป เธอจะกลายเป็นยังไง

ดังนั้นเธอจะไม่มีทางให้ใครรู้ ว่าเขาอยู่ที่นี่!

ในขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าจะใช้วิธีอะไร เพื่อไม่ให้พยาบาลพูดเรื่องที่นัทธีอยู่ตรงนี้ออกไป เขาก็ได้ยินพยาบาลพูดออกมาว่า “แต่ว่าคุณคนนี้ไม่น่าจะเป็นประธานคนนั้นหรอก ประธานในคลิปก็พูดว่าเขาไปต่างประเทศเพื่อไปอยู่เป็นเพื่อนภรรยาที่ไปเข้าร่วมการแข่งขันนี่ จะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แต่ก็หน้าคล้ายกันมาก น่าตกใจมากจริงๆ”

พอได้ยินประโยคนี้ ตาของจุ๊บแจงก็เบิกกว้างขึ้นมา ใช่แล้งประธานคนนั้นอยู่เป็นเพื่อนภรรยาที่ต่างประเทศ งั้นคนนี้ก็ไม่ใช่ประธานอะไรนั่นแล้ว พอคิดแบบนี้ ใจของจุ๊บแจงก็ตื่นเต้นขึ้นมาก แต่ในขณะเดียวกันก็ผิดหวังเบาๆ

ไม่ใช่ประธาน ถ้างั้นก็เป็นผู้ชายธรรมดา….

ไม่ เธอคิดแบบนี้ได้ยังไง!

จุ๊บแจงส่ายหัว ก่อนจะรีบเอาสิ่งที่ตัวเองคิดออกจากหัวไป

นี่เป็นผู้ชายที่เธอชอบนี่ เป็นคนธรรมดาแล้วทำไม

คนที่เธอรักก็คือเขาคนนี้ ไม่ใช่เงินแล้วฐานะทางสังคม จะสนใจว่าเขาจะเป็นคนธรรมดาไหมทำไมกัน?

จุ๊บแจงครุ่นคิดด้วยสายตาที่ขาดความมั่นใจในตัวเอง แต่ทว่าใบหน้าก็ยิ้มให้กับพยาบาล “ในโลกนี้มีคนตั้งเยอะ หน้าเหมือนกันก็ไม่แปลก”

“ที่คุณพูดก็ถูก เมื่อก่อนเคยเห็นคนสองคนที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย แต่หน้าเหมือนกันมาก” พยาบาลพยักหน้า โดยไม่คิดอะไร

ทำให้พยาบาลหายข้องใจได้สำเร็จ จุ๊บแจงแอบถอนหายใจเบาๆ แต่ในใจเธอมีความคิดที่จะไปทำเรื่องพาผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาลแล้ว ถึงแม่ว่าเขาจะไม่ใช่ประธานคนนั้นจริงๆ แต่เสื้อผ้าที่เขาใส่ดูแพงมาก ไม่แน่เขาอาจจะเป็นน้องชายของประธานคนนั้น 

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ การอยู่ที่โรงพยาบาลนานๆ ในไม่ช้าก็เร็วก็จะถูกเจอตัวอยู่ดี

ดังนั้นออกจากโรงพยาบาลจะดีกว่า รอจนกว่าเจาจะตื่นขึ้นมา และตกหลุมรักเธอ เธอจึงจะยอมปล่อยเขากลับไปหาครอบครัวเขา