พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 601

ไอริณตอบรับกลับมาสองคำ“สัญญานะ”

วารุณีคลายมือออกจากเธอ“ งั้นหม่ามี๊ก็สัญญา หม่ามี๊รับปาก หากเจอคุณพ่อ จะรีบกลับมารับหนูทันที ”

แม่ลูกสามคนเกี่ยวก้อยสัญญา เพื่อเป็นการยืนยัน

จากนั้นไอริณก็ถึงได้ยิ้มออกมา

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

วารุณีดึงมือกลับ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือจากหัวเตียง เมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา เธอก็จึงรีบกดรับสายทันที

ยังไม่ทันที่เธอจะได้อ้าปากพูด ปลายสายก็มีเสียงราวกับทุ่นระเบิดดังขึ้น“วารุณี ฉันเห็นออฟฟิเชียลหลักของทางผู้จัดงาน เรื่องที่เธอถอนตัวออกจากการแข่งขันนี่มันอะไรกัน ? เธอถอนตัวออกมาเองหรือว่ามีใครเล่นไม่ซื่ออะไรกับเธอ? ”

“ปาจรีย์ เธอใจเย็นๆก่อน” วารุณีมือกุมไปที่หน้าผาก

เธอรู้อยู่แล้ว ว่าปาจรีย์จะต้องโทรหาเธออย่างแน่นอน

“ฉันไม่ได้ถูกใครทำอะไร การถอนตัวออกจากการแข่งขันก็เป็นความตั้งใจของฉันเอง ” วารุณีตอบ

ปาจรีย์ก็เงียบลง จากนั้นก็พูดเสียงสูงขึ้นมาอีกครั้ง“วารุณี คงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดกันใช่ไหม ว่าเธอคลอดก่อนกำหนด？”

“อืม”วารุณีพยักหน้า

ปาจรีย์สูดหายใจลึก จากนั้นก็ร้อนรนถามด้วยความเป็นห่วงว่า“นี่มันเรื่องอะไรกัน ? เธอเพิ่งจะท้องได้แค่หกเดือนเท่านั้น จะคลอดก่อนกำหนดได้ยังไง ? ลื่นล้มอะไรหรือเปล่า？”

“ไม่ใช่ เพราะฉันมีอาการเครียด”

“เครียดเรื่องอะไร ? ”

“รู้ข่าวนัทธีหายตัวไปเมื่อวานนี้แล้วหรือยัง ? ”

“ฉันรู้แล้ว”ปาจรีย์พยักหน้า “ข่าวใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร แต่.....เดี๋ยวก่อนนะ อย่าบอกนะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง？”

มุมปากวารุณียกหยักขึ้นอย่างขมขื่น “ใช่ นัทธีหายตัวไป คลิปวิดีโอบนโลกออนไลน์ ฉันเป็นคนให้อารัณแปลงเสียงเอง ก็เพื่อปกปิดข่าวการหายตัวไปของนัทธี ไม่อย่างนั้นบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปคงต้องวุ่นวายแน่ๆ ”

“พระเจ้า เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง！”ปาจรีย์เดินไปเดินมาที่สำนักงานอย่างร้อนรน“เกิดอะไรขึ้นกับประธานนัทธี เขาหายตัวไปได้ยังไง ？”

“นิรุตติ์กับนวิยากลับไปที่นั่น นัทธีพบที่กบดานของพวกเขา จึงไล่ตามไป ไม่คิดว่ามันจะเป็นกับดัก นิรุตติ์วางระเบิดเอาไว้ เพื่อที่จะหลบมัน นัทธีกระโดดลงแม่น้ำ จากนั้นก็ไม่มีข่าวคราวอะไรอีกเลย หลายวันมานี้ เราก็ยังทำการค้นหาอยู่ทุกวัน แต่ไม่พบร่องรอยอะไรของนัทธีเลย”

ปาจรีย์สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง“ ในช่วงที่ฉันไม่อยู่ เกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้เลยเหรอ ไม่มีข่าวคราวของประธานนัทธีมานานขนาดนี้ งั้นเขาจะเป็นหรือตายก็ยังไม่รู้นะสิ ？”

วารุณีเงียบไปชั่วขณะ แล้วตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง“ ใช่ แต่ฉันคิดว่าเขาน่าจะยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นฉันก็จึงจะกลับประเทศคืนนี้เพื่อตามหาเขา ”

ยังไงก็ตาม ไม่ว่านัทธีจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ เธอก็จะไปตามหาเขา

หากยังมีชีวิตก็ต้องเจอตัว หรือหากตายแล้วก็ต้องพบศพ

ปาจรีย์พยักหน้า“ นิสัยของเธอ เกิดเรื่องขึ้นกับประธานนัทธีขนาดนี้ เธอกลับมาตามหาเขาก็ไม่แปลกอะไร เพราะฉะนั้นเหตุผลที่เธอถอนตัวออกจากการแข่งขัน ไม่ใช่เพราะคลอดก่อนกำหนดอย่างเดียว แต่ยังรวมไปถึงเรื่องนี้ด้วยใช่ไหม ？”

คนที่เข้าใจเธอดีที่สุด นอกจากนัทธีกับลูกทั้งสองคนแล้ว ก็เพื่อนรักอย่างปาจรีย์คนนี้นี่แหละ

วารุณีขบริมฝีปากแน่น“ ใช่ ตอนนี้ทางผู้จัดงานเขาตอบตกลงแล้ว และผู้ช่วยมารุตก็ไปจัดการเรื่องกลับประเทศให้ฉันแล้ว เมื่อคืนอาจารย์ของฉันก็มาหา และรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันทั้งหมดแล้ว ตอบตกลงให้ฉันถอนตัวแล้วกลับประเทศได้ ”

“แล้วลีน่ากับเชอรีน......”

“พวกเขาก็เห็นด้วย และสนับสนุนฉัน แต่ฉันก็ติดหนี้พวกเขา รอเจอตัวนัทธี ฉันจะชดเชยให้พวกเขาเป็นเท่าตัว”วารุณีพูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

ปาจรีย์ถอนหายใจ “เจอเรื่องแบบนี้ ก็คงทำได้แค่นี้ และฉันก็เชื่อว่าหากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับพวกเขา เธอก็ยินดีให้พวกเขาถอนตัวอย่างแน่นอน”

วารุณียกยิ้ม ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร

“แล้วเด็กล่ะ ? เด็กยังอยู่ไหม？” ปาจรีย์ถามขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อวารุณีนึกถึงลูกชายตัวน้อยที่ยังอยู่ในตู้อบ หัวใจของเธอก็ราวกับมีเข็มมาทิ่มแทง เจ็บปวดจนเธอหายใจแทบไม่ออก

“ยังอยู่ ลูกน้อยยังมีชีวิตอยู่ แต่ต้องอยู่ในตู้อบสักสองสามเดือน”

“ทารกน้อยที่คลอดก่อนกำหนดจะต้องอยู่ในตู้อบเป็นเรื่องปกติ ขอแค่ทารกปลอดภัยก็พอแล้ว ประธานนัทธีมีเงิน รอให้เด็กน้อยออกจากตู้อบได้ ก็ค่อยมาดูแลและบำรุงเอาทีหลังก็ได้ เออนี่ เด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงล่ะ？” ปาจรีย์ถามด้วยรอยยิ้ม

“เด็กผู้ชาย”วารุณีตอบ