พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 72

ก้าวเท้าของผู้ชายหยุดลง มองไปทางที่มารุตชี้ เห็นวารุณีจริงๆ ด้วย

เธอยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ บนมือถือสร้อยเพชรสีฟ้าเส้นหนึ่ง กำลังเทียบอยู่บนคออยู่

ราวกับว่าไม่ค่อยพอใจกับสร้อยคอเส้นนั้น เธอส่ายหัว เก็บสร้อยกลับเข้าไปยังถาดกำมะหยี่ แล้วชี้ไปยังอีกเส้นหนึ่ง ผ่านกระจกที่กั้นไว้

“เครื่องประดับพวกนั้น ต่างก็เอาไว้ใส่กับชุดราตรีครับ ไม่ได้ใส่ในวันปกติ เธอจะเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไรหรอครับ?” มารุตพูดด้วยความคาดเดา

แววตาของนัทธีเปล่งประกายไปด้วยแสงสว่าง “ฉันจำได้ว่าร้านนี้มีชุดHeart of Fireใช่ไหม?”

“ใช่ครับ!” มารุตพยักหน้า “เพชรหลักของ Heart of Fire เป็นเพชรเลือดที่หายากครับ มีสีแดงออกสีดำ ดังนั้นในตอนนี้จึงยังไม่มีใครสามารถครอบครองไปได้ จึงขายไม่ออกมาโดยตลอด ตอนนี้ถูกเก็บไว้ในตู้เซฟทำเป็นสมบัติของร้านครับ”

“งั้นนายว่าเธอสามารถครอบครองได้หรือเปล่า?” นัทธีมองดูใบหน้าที่สวยงามของวารุณี แล้วถามด้วยเสียงเบา

มารุตเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว กลืนน้ำลาย “ท่านประธาน ท่านอยากนำ Heart of Fire……”

“นายแค่ตอบคำถามของฉันก็พอแล้ว” นัทธีพูดตัดประโยคเขาด้วยความไม่พอใจ

มารุตแน่ใจแล้วว่านัทธีอยากจะมอบ Heart of Fire ให้กับวารุณี คิดพิจารณาไปมาอย่างจริงจังแล้วตอบกลับว่า “หน้าตาของดีไซเนอร์วารุณีสวยงามมีเสน่ห์มากๆ เหมือนดั่ง Heart of Fire ผมรู้สึกว่าน่าจะสามารถครอบครองได้ครับ”

“งั้นก็พอแล้ว นายไปบอกผู้จัดการร้าน นำ Heart of Fire ออกมา ให้เธอลองดู” นัทธีเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วออกคำสั่ง

มารุตตอบกลับไปเสียงหนึ่ง ต่อจากนั้นก็อดถามไม่ได้ว่า “แต่ว่าท่านประธานครับ ผมสามารถรู้ได้ไหมครับ ว่าทำไมท่าถึงต้องมอบ Heart of Fire ให้กับเธอ?”

หรือว่า หวั่นไหวกับเธอเข้าแล้วจริงๆ?

นัทธีเก็บสายตาจากทางวารุณีกลับมา “ครั้งนี้เมื่องานแสดงBath fire rebirthจบลง บริษัทดีไซเนอร์ก็เกือบจะถูกแบ่งออกจากแผนกไปได้แล้ว เธอที่เป็นผู้ทำคุณงานความดี เพียงแค่รางวัลที่จำเป็นเท่านั้นเอง”

“ถึงแม้คำพูดจะเป็นแบบนี้ จะให้รางวัลก็เป็นเงิน มีรางวัลที่ไหนเป็นเครื่องประดับครับ อีกอย่างงานแสดงยังไม่เริ่มเลยไม่ใช่หรอครับ?” มารุตพูดพึมพำ

นัทธีจ้องเขาด้วยความเย็นชา

มารุตไม่กล้าพูดแล้ว จับไปที่จมูก แล้วรีบไปทำตาม

ในไม่ช้า Heart of Fireก็ถูกผู้จัดการร้านส่งมอบมายังข้างหน้าขอวารุณีด้วยตัวเอง และช่วยวารุณีสวมใส่ด้วยตัวเอง

หลังจากที่สวมใส่แล้ว นัทธีรู้สึกได้อย่างชัดเจนเลยว่าบุคลิกทั้งตัวของวารุณีต่างก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ราวกับราชินีที่สง่าสูงส่ง

Heart of Fire ที่แดงฉ่ำดั่งเลือด ไม่ได้ปกปิดความสวยของเธอ เธอก็ไม่ได้แย่งความสะดุดตาของ Heart of Fire ไป

ระหว่างเธอและ Heart of Fire เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเติมเต็มซึ่งกันและกันแล้ว

“ท่านประธาน จัดการเรียบร้อยแล้วครับ” มารุตกลับมายังข้างกายของนัทธี

นัทธีไม่ได้สนใจเขา แค่จ้องวารุณีที่กำลังส่องกระจกอยู่

มารุตเห็นท่าแล้ว ก็มองตามไปด้วย หลังจากที่เห็นวารุณีแล้ว พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ผมพูดถูกแล้วจริงๆ ด้วยครับ ดีไซเนอร์วารุณีสามารถครอบครอง Heart of Fire ได้จริงๆ ด้วย”

“พอแล้ว ไปเถอะ” นัทธีเก็บสายตากลับมา “ไปเอาของที่ซื้อให้นวิยา นวิยายังรออยู่เลย”

“ครับ!” มารุตตอบกลับไปประโยคหนึ่ง

ในร้านเพชรพลอย วารุณีถอดสร้อยคอที่อยู่บนคอลงมาด้วยความระมัดระวัง วางลงไปในถาด

ผู้จัดการร้านถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “คุณผู้หญิงรู้สึกยังไงบ้างคะ?”

“สวยงามมากค่ะ” วารุณีชื่นชมออกมาใจจริงๆ

นี่ยังเป็นครั้งแรกเลยที่เธอเห็นเพชรเลือดแบบนี้ ยังใหญ่ขนาดนี้อีกด้วย

เพื่อนของอาจารย์เธอคนหนึ่ง คือนักสะสมเพชรพลอย ก็มีเพชรเลือดแบบนี้หนึ่งดวง แต่ไม่แดงขนาดนี้ ใหญ่ขนาดนี้

“คุณผู้หญิงชอบก็ดีแล้วค่ะ งั้นฉันขอเก็บใส่ถุงให้คุณผู้หญิงเลยนะคะ” หลังจากพูดจบ ผู้จัดการร้านก็ยกถาดขึ้นไปเก็บใส่ถุงที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน

วารุณีรีบเรียกเธอไว้ “รอก่อนค่ะ ฉันยังไม่ได้พูดเลยค่ะว่าจะเอา อีกอย่างแพงขนาดนี้ ฉันจะซื้อไหวได้ยังไงคะ?”

เธอสามารถลองใส่ได้ ก็พอใจมากๆ แล้ว ไม่เคยคิดที่อยากจะครอบครองมันเลย

ผู้จัดการร้านยังคงเก็บรอยยิ้มเหมือนเดิม “Heart of Fire เส้นนี้ ถูกคุณผู้ชายท่านหนึ่งซื้อให้เพื่อส่งมอบให้กับคุณผู้หญิงแล้วค่ะ ดังนั้น......”

“มอบให้ฉัน?” วารุณีชี้มาทางตัวเองด้วยความอึ้ง “ใครเนี่ย?”

ในสมองของเธอมีรูปใบหน้าสองสามคนผ่านไป

ผู้จัดการร้านตอบกลับ “คุณผู้ชายท่านหนึ่งที่นามสกุลไชยรัตน์ค่ะ”

“ไชยรัตน์?” วารุณีกะพริบตา “นิรุตติ์ ไชยรัตน์?”