พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 821

เธออ้วนขึ้นแล้ว!

ไม่ได้อ้วนในความหมายทั่วไป แต่เป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอท้อง บวกกับอารมณ์ที่อัดอั้นตันใจ ร่างกายจึงผอมลงอย่างฉับพลัน

ทว่าตอนนี้ หน้าของเธอกลับมามีน้ำมีนวล รูปร่างกลับมาเหมือนตอนก่อนตั้งท้อง

ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่ออกนอกประเทศมาอยู่ที่นี่ เธออยู่ดีกินดีเลยทีเดียว!

พงศกรหรี่ตาลง จากนั้นพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ปาจรีย์ มานี่”

ปาจรีย์กำมือแน่น ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน พลางมองไปที่พงศกรด้วยสายตาที่ยุ่งเหยิงและสุดจะทน

นี่คือพงศกร คนบ้าคนนั้นที่เธอเคยรักมาก่อน ผู้ชายที่เธอรักจนโงหัวไม่ขึ้น!

ถ้าให้พูดตรง ๆ เขาก็ดูดีจริง ๆ และเข้ากับรสนิยมของเธอทุกอย่าง เป็นสเปกที่เธอชอบ

แต่เธอไม่ได้หวั่นไหวกับเขาสักนิด กลับรู้สึกกลัวเสียด้วยซ้ำ

เธอกลัวผู้ชายคนนี้ ดังนั้นที่ผู้ชายคนนี้เรียกให้เธอไปหา เธอจึงไม่เต็มใจที่จะไป

พอคิดมาถึงตรงนี้แล้ว ปาจรีย์รู้สึกโล่งอกไปที

เพราะเธอรู้ว่าตัวเองกลัวผู้ชายคนนี้ นั้นก็หมายความว่าตัวเองจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้แน่ ๆ

ขอเพียงไม่หวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้ เธอคิดว่าตัวเองคงจะไม่กลับไปมีชีวิตอันเจ็บปวดเหมือนตอนก่อนที่จะลืมเขาแล้วละมัง

พงศกรที่อยู่ตรงหน้าเห็นปาจรีย์ยืนนิ่งไม่ขยับ แต่กลับมองดูเขาอย่างระมัดระวัง ในใจรู้สึกไม่ดี สีหน้าก็เริ่มดูไม่ดี

ไม่ใช่เรื่องที่เธอโกรธแล้วจู่ ๆ ก็ไม่ยอมฟังเขา แต่เป็นเพราะแววตาของเธอทำให้เขาสั่นสะเทือน

เห็นได้ชัดเจนว่าแววตาที่เธอมองเขากลับไม่มีความรู้สึกหลงเหลืออยู่เลย เหลือไว้เพียงแค่ความไม่คุ้นเคยและระมัดระวังเท่านั้น

มันคือความรู้สึกที่ราวกับเห็นเขาเป็นคนแปลกหน้า ไม่ไว้ใจ และหวาดระแวง

หรือว่าที่นิรุตติ์บอกว่าเธอลืมเขาได้แล้วเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องโกหก?

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ สีหน้าของพงศกรยิ่งดูไม่ดี และหัวใจของเขาก็หนักอึ้ง อึดอัด ทั้งโกรธทั้งตื่นตระหนก

เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองเหมือนจะสูญสิ่งที่สำคัญมาก ๆ ไป ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พงศกรเน้นน้ำเสียงและตะโกนอีกครั้ง “ปาจรีย์ ฉันบอกให้เธอมานี่!”

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จักคุณ เพราะงั้นฉันจะไม่ไป” ปาจรีย์ส่ายศีรษะ หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามตอบอย่างใจเย็น

แม้ว่าจะกลัวผู้ชายคนนี้มาก แต่จะถูกเขาชักจูงอารมณ์ไม่ได้

ไม่อย่างนั้น ตัวเธอเองจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

ได้ยินคำพูดของปาจรีย์แล้ว ในที่สุดคุณพ่อประสิทธิ์ที่กังวลอยู่ตลอดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มออกมา

ดีมาก ดีมากจริง ๆ

ในตอนที่ปาจรีย์เห็นพงศกร กลับไม่มีความรู้สึกต่อพงศกรอีกแล้ว แม้กระทั่งจำพงศกรก็จำไม่ได้

เขากลัวว่าตอนที่ปาจรีย์เห็นพงศกรแล้วความรู้สึกเดิม ๆ จะหวนคืนมาและตกหลุมรักอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้ปาจรีย์ออกมา

แต่ตอนนี้การกระทำของปาจรีย์ได้ยืนยันแล้วว่าปาจรีย์ไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เช่นนั้นเขาก็วางใจแล้ว

ขอเพียงปาจรีย์ไม่กลับไปรู้สึกกับพงศกร พวกเขาที่เป็นพ่อแม่ก็จะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพงศกรอีก

เป็นเพราะเมื่อก่อนปาจรีย์รักพงศกรมาก ดังนั้นมันก็ไม่ดีที่พวกเขาสามีภรรยาจะทำเกินไป แค่กลัวว่าปาจรีย์สงสารพงศกร เพราะงั้นจึงปล่อยให้พงศกรทำร้ายปาจรีย์จนเจ็บปวดอย่างนี้