พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 831

“ไม่ต้องให้เธออวยพร ฉันกับภรรยาก็มีความสุข” นัทธีตอบกลับนิ่งๆ หนึ่งประโยค

พิชิตยิ้ม “เอาเถอะๆ ฉันพูดมากไปแล้ว งั้นโอเค แค่นี้ก่อน ฉันยังมีขั้นตอนอีกหน่อยที่ยังทำไม่เสร็จ งั้นวางสายก่อนนะ”

นัทธีอืมตอบรับ

พิชิตวางสายโทรศัพท์

นัทธีมองจอโทรศัพท์ที่กลับไปหน้าจอหลัก โยนโทรศัพท์กลับไปบนโต๊ะทำงานอย่างเฉยเมย สำหรับการจากไปของพิชิต ไม่ได้มีผลกระทบมากนัก

ทุกคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง พิชิตเลือกที่จะเป็นหมอพเนจร สะสมบุญกุศลให้นวิยา เป็นสิ่งที่พิชิตเลือกเอง เขาไม่โน้มน้าว และก็จะไม่ห้าม

ดังนั้นจากนี้ไป มิตรภาพระหว่างเขากับพิชิต จึงจบลงตรงนี้อย่างสมบูรณ์

จากนั้น นัทธีก็ขมวดคิ้ว แล้วลุกขึ้น เดินไปที่ระเบียง

เมื่อถึงระเบียง เขาก็หยิบกล่องบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า สะบัดออกจากแล้วจุด จากนั้นก็ค่อยๆ สูบ

การบอกลาของพิชิต ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เขาสนใจอะไร

สิ่งที่เขาสนใจจริงๆ คือนิรุตติ์

เมื่อพูดถึง เขาก็ไม่รู้เลยว่านิรุตติ์นั้นกำลังวิ่งหนีอะไร

ขงเบ้งตายไปแล้ว ตอนนี้แม่ของนิรุตติ์ก็ออกไปอยู่ต่างประเทศอย่างสันโดษ

นิรุตติ์นั้นถ้าหากเป็นเพราะวันเฮิร์ทกับวารุณี ถึงได้ดิ้นรนที่จะหนีไม่หยุด อันที่จริงมันก็ไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่

จากที่เขารู้จักนิรุตติ์ ปกติแล้วนิรุตติ์ไม่ใช่คนที่ชอบการถูกคนวิ่งไล่ตาม กลับกัน นิรุตติ์ชอบเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน

ดังนั้นถ้าหากว่าเป้าหมายของนิรุตติ์คือวันฮาร์ทกับวารุณีมาตลอดล่ะก็ นิรุตติ์ควรจะจัดการมาหลายครั้งแล้ว

แต่ช่วงนี้ นิรุตติ์กลับซ่อนตัวอยู่ในความมืดมาตลอด นอกจากการบอกที่อยู่ของพงศกรแห่งตระกูลจิรดำรงค์ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรผิด ดังนั้นจึงทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้

มักจะรู้สึกว่า เหมือนนิรุตติ์กำลังจะมีแผนการบางอย่าง

แน่นอน ไม่ว่านิรุตติ์กำลังจะวางแผนอะไร เขาจะไม่มีทางปล่อยให้นิรุตติ์ทำได้สำเร็จ เขาจะบดทุกอย่างของนิรุตติ์ให้ละเอียด！

นัทธีหรี่ตา สายตาเย็นชาและน่ากลัว

อีกฝั่ง เมื่อวารุณีและลีน่ามาถึงห้องแข่งขัน

ขณะที่กำลังจะเข้าประตูใหญ่ ก็มีพนักงานเดินตรงมาที่เขาทั้งสอง “ครูที่ปรึกษาวารุณี ครูที่ปรึกษาลีน่า สวัสดีค่ะ”

“มีอะไรเหรอคะ？” ลีน่ามองไปที่พนักงานแล้วถามก่อน

พนักงานพยักหน้าแล้วตอบ “มีธุระค่ะ ฝ่ายผู้จัดงานให้เราแจ้งครูที่ปรึกษาทุกคนค่ะ ว่าการแข่งขันวันนี้ยกเลิก ให้ครูที่ปรึกษาทุกท่านไปประชุมที่ห้องประชุมค่ะ”

“ยกเลิกการแข่งขัน？”

“ประชุม？”

วารุณีและลีน่าพูดพร้อมกัน

พนักงานตอบรับ “ใช่ค่ะ”

“เป็นเพราะการประชุมการแข่งขันวันนี้เลยถูกยกเลิกเหรอ？” วารุณีถามด้วยความสงสัย

พนักงานพยักหน้า “ใช่ค่ะ ฝ่ายผู้จัดงานพูดมาแบบนี้”