พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 832

ด้วยเหตุนี้ อาจารย์ที่ปรึกษาจึงไม่สามารถเป็นกรรมการ ให้รางวัลชนะเลิศรองชนะเลิศและอันดับสามกับเหล่าผู้เข้าแข่งขันได้อีกต่อไป

ดังนั้นฝ่ายผู้จัดงานจึงวางแผนเพื่อจัดหานักออกแบบคนอื่นมาเป็นกรรมการ รับผิดชอบในรอบชิงชนะเลิศของเหล่าผู้เข้าแข่งขัน และเหล่าอาจารย์ที่ปรึกษา ก็จะสามารถรับผิดชอบการแข่งขันของตัวเองได้อย่างเต็มที่

ส่วนกรรมการของอาจารย์ที่ปรึกษา ฝ่ายผู้จัดงานได้เชิญหัวหน้านักออกแบบชั้นนำของโลกมาหลายคน เพื่อให้รับรองว่าการแข่งขันเป็นไปอย่างยุติธรรมและเปิดกว้าง

กล่าวคือ ถึงแม้จะสิ้นสุดการแข่งขันทั้งหมดก่อนกำหนด แม้จะมีการกำหนดวันแข่งขันของเรากรรมการไว้ล่วงหน้า ก็จะไม่ทำให้เราอาจารย์ที่ปรึกษาเสียเปรียบ ฝ่ายผู้จัดงานจะพยายามอย่างเต็มที่

เพียงแค่เท่านี้ พวกเขา ก็ไม่มีวันหยุดแล้ว ต่อไปนี้ ก็จะเริ่มยุ่งขึ้น

เพราะภายในหนึ่งสัปดาห์การแข่งขัน ทั้งหมดก็จะสิ้นสุดลง

เมื่อฟังฝ่ายผู้จัดอธิบายจบ อารมณ์ตื่นเต้นของเราผู้แข่งขัน จึงสงบลง แล้วนั่งลงอีกครั้ง

เอาล่ะ ถึงแม้ว่าการแข่งขันจะจบก่อนกำหนด แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการได้รับโควตาการออกแบบชุดในงานเปิดตัวเวิลด์เกมส์ ดังนั้นจบก่อนก็จบก่อน

นอกจากนี้ เหล่านักออกแบบอย่างพวกเขา ปกติแล้วก็เจอกันอยู่บ่อยๆ ต่างคนต่างได้ยินเรื่องราวของกันและกัน เคยได้รู้ระดับฝีมือของกันและกัน สไตล์การออกแบบ รวมไปถึงสถานะในระดับสากล ดังนั้นระหว่างพวกเขา การเป็นเพื่อนก็คือศัตรูในขณะนั้น

ระหว่างพวกเขาแล้ว ก็อยากจะแข่งกันสักครั้ง อยากเห็นว่าสุดท้ายแล้วใครเก่งกว่ากัน เพียงแค่เพราะว่าการแข่งขันของเหล่าผู้เข้าแข่งขันยังไม่จบลง พวกเขาจึงไม่สามารถดำเนินการแข่งขันส่วนตัวระหว่างพวกเขาได้ ไม่อย่างนั้นหากถูกตรวจพบ ก็จะถูกตัดสิทธิ์เข้ากันแข่งขัน

ดังนั้นตลอดที่ผ่านมา พวกเขาต่างก็กดต่อแรงกระตุ้นที่จะลองเข้าไปแข่งกับทุกคนดูสักตั้ง แต่ก็แอบ คันอยู่ในใจเป็นอย่างมาก อยากที่จะแข่งกันกับทุกคน

ตอนนี้เมื่อการแข่งขันของพวกเขามาก่อนกำหนด แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องดีใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

วารุณีและลีน่ามองหน้ากัน แล้วยิ้ม

“ดีจังเลยวารุณี พวกเราได้แข่งกันแล้ว” ลีน่ากุมมือวารุณี และพูดอย่างตื่นเต้นดีอกดีใจ

วารุณีพยักหน้า “ใช่”

“พวกเราสองคนยังอยู่กลุ่มเดียวกัน” ลีน่าพูดอยู่ ก็หันไปมองนักออกแบบสองคนที่อยู่ไม่ไกล “นั่นคายาโกะ ยามาโมโตะ เป็นนักออกแบบเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศซากุระพวกเขา ได้ยินมาว่าเธอเป็นที่รักที่นิยมในหมู่คุณหญิงมหาเศรษฐีของประเทศของพวกเธอการออกแบบของเธอนั้นเฉียบแหลมมาก เธอเลยมีสถานะที่สูงมากในอุตสาหกรรมเครื่องประดับที่ประเทศซากุระของเธอ เธอถูกยกย่องว่าเป็นดวงดาวคู่ขนานในทวีปเอเชียกับฉัน”

“ฉายาดวงดาวคู่นี้ มาจากคนในประเทศซากุระใช่มั้ย？” วารุณีเอียงศีรษะ

เธอจำได้ ว่าเธอเคยเห็นบนนิตยสาร

นิตยสารเล่มนั้น ก็คือลีน่า

ลีน่าพยักหน้า “ถูกต้อง ดวงดาวคู่แห่งโลกเครื่องประดับของทวีปเอเชีย ฉายานี้ไม่ต้องพูดถึงว่ามีระดับฝีมือมากขนาดไหน ฉันได้ยินแล้วเขิน บังเอิญว่าคนที่ประเทศซากุระชอบเล่นเรื่องฉายามากฝีมือแปลกๆพวกนี้มากที่สุด คายาโกะคนนั้นเลยให้ความสนใจกับฉายานี้มาก ก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอขวางฉันไว้ แล้วพูดกับฉัน เธอไม่อยากเป็นดาวคู่กับฉัน เธออยากเป็นดาวดวงเดียวที่สองสว่างที่สุด แถมยังบอกอีกว่ารอเหล่าผู้เข้าแข่งขันแข่งขันเสร็จ จะตั้งใจแข่งกับฉันสักตั้ง ดูว่าดวงดาวของเราคู่นี้ ว่าใครจะมีความสามารถมากที่สุด แล้วคนที่แพ้ จะต้องไปป่าวประกาศให้โลกรู้ ว่าตัวเองไม่ใช่หนึ่งในดวงดาวคู่นั้น ว่าตัวเองนั้นไม่คู่ควรกับฉายาดวงดาวคู่”

“นี่เธอยังกล้าเขียนสงครามกับเธออย่างนั้นเหรอ？” วารุณีตกใจ

เธอยังไม่เคยได้ยินลีน่าเล่าให้ฟัง

ลีน่าทำเสียงหึในลำคอ “ใช่น่ะสิ เธอไม่อยากถูกขนานนามว่าเป็นดาวดวงคู่กับฉัน ฉันก็ไม่อยากเป็นดวงดาวคู่กับเธอ ฉันเลยรับคำท้าจากเธอมา ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน ว่าหล่อนกับฉันใครจะมีพรสวรรค์ในการออกแบบที่สุด ว่าสุดท้ายแล้วใครจะเป็นคนที่ประกาศถอนตัวจากดวงดาวคู่ให้โลกได้รับรู้ วารุณี พวกเราแพ้กลุ่มของพวกเธอไม่ได้นะ เราต้องชนะโควตาการออกแบบชุดให้บุคคลสำคัญของแต่ละประเทศในเวิลด์เกมส์และเครื่องประดับให้ได้”

เธอพูดอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความทะเยอทะยาน

เมื่อวารุณีเห็นว่าเธอตั้งใจแบบนี้ ก็ยิ้มและพยักหน้า “ได้ พวกเราจะคว้ามาให้ได้”

“ให้ได้！” ลีน่ายื่นกำปั้นออกมา

วารุณีเองก็กำกำปั้น แล้วใช้กำปั้นชนเข้ากับเธอ ทำข้อตกลง