พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 833

ผู้หญิงคนนี้ อยู่ๆแสดงมารยาททักทายวารุณีแบบนี้ บ้าไปแล้วเหรอ？

ตอนนี้วารุณีรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ไม่เข้าใจว่าตัวเองไปทำอะไร ถึงทำให้นักออกแบบที่มาจากประเทศซากุระคนนี้ ปฏิบัติกับตัวเองด้วยมารยาทที่สูงแบบนี้

ในขณะที่ลีน่าและวารุณียังงงอยู่นั้น นักออกแบบจากประเทศซากุระท่านนี้ก็ยืนตัวตรง ยิ้มและพูดกับวารุณี “คุณหญิงวารุณี ยินดีอย่างยิ่งที่ได้เจอท่านค่ะ”

ทำให้วารุณีเข้าใจได้ทันที

ที่แท้ก็ไม่ใช่เธอที่ไปทำอะไรบางอย่างเข้า แล้วทำให้นักออกแบบจากประเทศซากุระคนนี้เคารพเธอเช่นนี้ แต่เพราะว่าเธอเป็นภรรยาของนัทธีต่างหาก

กล่าวคือ นักออกแบบประเทศซากุระคนนี้ เพราะว่านัทธี ถึงได้เคารพเธอ

ลีน่าเองก็เข้าใจเช่นกัน เบะปาก “ฮัลโหล คายาโกะ ประธานนัทธีมีบุญคุณอะไรบางอย่างกับครอบครัวเธอใช่ไหม？”

คายาโกะ ยามาโมโตะพยักหน้า “ใช่ ประธานบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป เคยลงทุนในธุรกิจเครื่องประดับของฉันมาก่อน ถือว่าเป็นบุญคุณกับตระกูลยามาโมโตะของฉัน เพราะฉะนั้นในฐานะภรรยาของประธานนัทธี ก็เหมือนเป็นบุญคุณกับตระกูลยามาโมโตะของฉันเช่นกัน ก็สมควรได้รับมารยาทการทักทายนี้จากฉัน”

“อย่างนี้นี่เอง” วารุณีนึกขึ้นได้

อย่างที่คิดไว้ เพราะเกี่ยวกับนาที ถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ

ไม่อย่างงั้น ก็ดูจากการที่เธอเดินเข้ามาใกล้ลีน่า คายาโกะ ยามาโมโตะคนนี้ คาดว่าก็คงมีทัศนคติต่อเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ด้วยเหมือนกัน

ลีน่ากลอกตา “ในเมื่อประธานนัทธีเป็นผู้มีพระคุณกับตระกูลยามาโมโตะของพวกเธอ แล้วทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่มาทักทายวารุณี วิ่งมาทำไมตอนนี้？ไม่รู้สึกว่าปลอมไปหน่อยเหรอ ตามหลักแล้ว ประธานนัทธีเป็นผู้มีพระคุณกับตระกูลยามาโมโตะของพวกเธอ เธอควรเริ่มตั้งแต่ตอนที่เห็นวารุณี มาทักทายวารุณีตั้งแต่แรก”

คายาโกะ ยามาโมโตะมองเธอนิ่งๆ “ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าคุณหญิงวารุณีคือภรรยาของประธานนัทธี ฉันเลยไม่ได้เข้ามาถามไถ่คุณหญิงวารุณี ถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้ ฉันคงไม่ปล่อยให้เสียเวลานานขนาดนี้ เพราะฉะนั้นคุณหญิงวารุณีคะ โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ”

วารุณีโบกมือ “ไม่เป็นไรค่ะ ที่จริงคุณจะทักทายหรือไม่ทักทายก็ได้ ยังไงซะบุญคุณก็คือบุญคุณ การแข่งขันก็คือการแข่งขัน”

คายาโกะ ยามาโมโตะยิ้ม “คุณหญิงวารุณี ความคิดก้าวหน้ามากเลยนะคะ”

“ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ” วารุณยิ้มกลับ “เอาล่ะ คุณยามาโมโตะถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันกับลีน่าไปก่อนนะ เดี๋ยวมีเรื่องต้องทำอีก”

“ค่ะ คุณหญิงวารุณีเดินทางดีๆ ค่ะ” คายาโกะ ยามาโมโตะพยักหน้า

ส่วนลีน่า เธอทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

ลีน่าดูความคิดของคายาโกะ ยามาโมโตะไม่ออกซะที่ไหน กลอกตา ขี้เกียจที่จะสนใจเธอแล้วเหมือนกัน

ในเมื่อหล่อนเห็นตัวเองเป็นอากาศ ทำไมตัวเองเองไปสนใจฝ่ายเดียวด้วยล่ะ

ในเมื่อคายาโกะ ยามาโมโตะไม่สนใจเธอ เธอเองก็สามารถไม่สนใจคายาโกะ ยามาโมโตะได้เหมือนกัน

คิดอยู่ ลีน่าก็ทำเสียงหึเย็นชาใส่คายาโกะ ยามาโมโตะ แล้วเดินตามวารุณีไปหน้าลานจอดรถ

บนรถ วารุณีมองหน้าลีน่าที่อารมณ์เสียอยู่แล้วยิ้ม “เป็นไรไปล่ะ？”

“ไม่มีไรหรอก แค่โมโหยัยประเทศซากุระนั่น ยัยบ้า ไม่เคยเห็นใครที่ทำให้โมโหแบบนี้มาก่อน” ลีน่าพูดด้วยใบหน้าโกรธ