พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 870

เขารู้จักทักษะฝีมือของอาจารย์เคเฟอร์เป็นอย่างดี ดังนั้นหลังจากที่รู้ทักษะฝีมือแล้ว เขาก็สามารถใช้ทักษะฝีมือของอาจารย์เคเฟอร์คลายปมสะกดจิต

พอเป็นแบบนี้ ไม่ต้องให้อาจารย์เคเฟอร์ออกมือเลย

ดังนั้นถึงแม้ว่านัทธีจะย้ายอาจารย์เคเฟอร์ออกไปแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“ฉันรู้แล้ว” ได้รับคำตอบแล้ว พงศกรเตรียมตัวจะวางสาย ไม่ได้มีอารมณ์จะคุยกับนิรุตติ์ต่อ

เขาหานิรุตติ์ ก็เพื่อที่จะทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ ในเมื่อตอนนี้เข้าใจแล้ว งั้นแน่นอนว่า การคุยโทรศัพท์สามารถจบลงได้แล้ว

แต่ว่าจู่ๆ นิรุตติ์กลับเรียกเขาเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนคุณหมอพงศกร”

“นายยังมีเรื่องอะไรอีก?” พงศกรขมวดคิ้วแน่น

“นายได้รับคำตอบจากฉันแล้วก็จะวางสายเลย ไม่รู้สึกว่าเป็นการได้รับผลประโยชน์แล้วถีบหัวส่งเหรอ?” นิรุตติ์หรี่ตา

พงศกรขมวดคิ้วแน่น “ดังนั้นล่ะ? นายอยากทำอะไร ก็รีบพูด ไม่เช่นนั้นฉันไม่มีเวลามาไร้สาระกับนาย”

นิรุตติ์หัวเราะอย่างลับลมคมใน “เป้าหมายของฉันง่ายมาก นายรู้ว่านักสะกดจิตของปาจรีย์เป็นใครจากฉัน ก็คงไม่สามารถรู้เปล่าๆ หรอกมั้ง? บนโลกใบนี้ไม่มีอาหารจานฟรีหรอก”

พงศกรพูดอย่างดูถูก “ก็ใช่ ฉันก็ว่าการถามคำถามของฉันนี้ราบรื่นไปหน่อย ที่แท้นายก็รอฉันอยู่ที่นี่นี่เอง ฉันพงศกรก็ไม่อยากติดค้างใคร พูดเถอะ นายจะให้ฉันทำอะไร”

นิรุตติ์มองลงล่าง “ฉันกับนัทธี จะเริ่มเข้าสู่การเปิดศึกครั้งสุดท้าย”

พงศกรเลิกคิ้ว นัยน์ตามีความตกใจผ่านไป

ชัดเจนเลยว่า เขาคิดไม่ถึง นิรุตติ์จะพูดเรื่องนี้

และคิดไม่ถึงว่า สองพี่น้องนี้ จะเปิดศึกกันแล้ว

“นายบอกเรื่องนี้กับฉันทำไม?” พงศกรยิ้มโค้งที่มุมปาก “การเปิดศึกสองพี่น้องของนาย ฉันคนเดียวยังต้องเข้าไปแทรกมือเหรอ? ขอโทษนะ ฉันไม่มีความสนใจกับการต่อสู้ระหว่างพี่น้องพวกนาย”

“ฉันไม่ได้บอกว่านายจะต้องเข้ามาเกี่ยวโยงกับการต่อสู้ของพี่น้องเรา ฉันแค่หวังว่าพอถึงเวลาแล้วนายจะสามารถช่วยได้” สีหน้าของนิรุตติ์ไม่ได้เล่นๆ ดูจริงจังขึ้นมาทันที

ฟังออกถึงน้ำเสียงที่จริงจังของเขา พงศกรเองก็เริ่มจริงจังขึ้นมาทันที “ช่วยอะไร?”

“ฉันจะให้นายช่วยวารุณี” นิรุตติ์พูด

พงศกรหดรูม่านตาเล็กน้อย “อะไรนะ?”

“ช่วยวารุณี!” นิรุตติ์พูดซ้ำอีกครั้ง

พงศกรจับโทรศัพท์แน่น สีหน้าแย่มาก “นายจะทำอะไรกับวารุณี? นิรุตติ์บอกฉันมา ถ้าจะให้ดีนายอย่าทำอะไรมั่วๆ!”