พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 888

พระเจ้า ประธานนัทธีกับวารุณีทะเลาะกันจริงๆ นี่ทำให้คนช็อคเลยสิ

ความรักของสองคนนี้ไม่รู้ว่ามากมายขนาดไหน ปกติแล้วแค่ได้อยู่ด้วยกัน ก็จะติดกันเหนียวหนึบ อย่างกับเลข502 แยกก็แยกไม่ออก ประเภทที่ว่าคนข้างๆ กินอาหารหมาจนอิ่ม

สรุปคือ ลีน่ารู้จักกับพวกเขามานานมาก ไม่เคยเห็นพวกเขาทะเลาะกันมาก่อน แม้แต่หน้าแดงยังไม่เคย

ดังนั้นที่เมื่อครู่ได้ยินว่าทะเลาะกัน เธอนั้นไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ “ประธานนัทธีคะ ทำไมพวกคุณถึงทะเลาะกันล่ะคะ？” ลีน่ามองที่นัทธี ถามด้วยความประหลาดใจอย่างมาก “คงไม่ใช่เรื่องที่ส่งอารัณกับไอริณออกไป วารุณีเลยโกรธหรอกนะคะ？ฉันบอกแล้วไง，ทำไมคุณถึงได้อยู่ๆ ก็ส่งลูกออกไป ไม่ปรึกษาหารือกัวารุณีเลยแม้แต่นิด”

เช้าวันนี้ พวกเขากินข้าวด้วยกัน อยู่ๆ มารุตก็พาบอดี้การ์ดเข้ามา แล้วอุ้มเด็กไปเลย ตอนนั้นเธอตกใจมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทันทีที่ถามถึงได้รู้ ว่าที่แท้ประธานนัทธีต้องการส่งเด็กออกไป ไปอยู่ในที่ซ่อน เพื่อปกป้องเอาไว้

เธอไม่รู้ว่าทำไมประธานนัทธีอยู่ดีๆ ，ก็ต้องการส่งเด็กไปป้องกัน，แต่เธอรู้ ว่าเรื่องนี้ ประธานนัทธีได้ตัดสินใจกะทันหัน ไม่ได้คุยกับวารุณีแน่ๆ

ดังนั้นเมื่อเช้า เธอก็ได้เกลี้ยกล่อมประธานนัทธีว่าอย่างทำแบบนี้ อย่างน้อยก็ปรึกษาวารุณีก่อน

แต่ประธานนัทธีกลับไม่ฟังเธอ แล้วให้มารุตเอาเด็กๆ ไป

ตอนนั้นเด็กๆ ก็มึนงง ทั้งร้องไห้โวยวายตลอดทาง

ดังนั้นจึงสามารถคิดได้ว่า เรื่องนี้ กระบวนการทั้งหมดคือการตัดสินใจของประธานนัทธี ขนาดเด็กทั้งสองคนยังไม่รู้เลยว่าพ่อของพวกเขาต้องการส่งพวกเขาออกไป

ดังนั้นตอนนี้ หลังจากที่วารุณีได้รู้แล้ว ไม่โกรธประธานนัทธีสิแปลก

ยังไงความรู้สึกทั้งสองคนก็ดีต่อกันมาโดยตลอด ไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ไม่เคยหน้าแดง ตอนนี้อยู่ๆ ก็ทะเลาะกันอย่างกะทันหัน นอกจากเรื่องที่ส่งลูกออกไปแล้ว เธอก็คิดเรื่องอื่นไม่ออก

อย่างที่คิด เมื่อได้ยินคำถามของลีน่า นัทธีก็เม้มปากแน่นตึง

ลีน่ามั่นใจว่าตัวเองทายถูก ทั้งสองคน ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้จริงๆ

“ประธานนัทธีคะ ฉันว่าสมควรกับคุณแล้วมั้ยคะ?” ลีน่าเหล่ตามองนัทธี

รวมตาของนัททีหรี่ตาลงอย่างอันตราย พูดด้วยเสียงเย็นชา “เธอพูดอะไร?”

“เอ่อ…..” ลีน่ายกมุมปากขึ้น รีบโบกมือและส่ายหัว ยิ้มขอโทษเราพูด “เปล่าค่ะๆ เมื่อกี้ฉันพูดผิดไปน่ะค่ะเหอะๆ”

ใช้คนนี้ยังอยู่ในโหมดทะเลาะกับวารุณีอยู่ เธออย่าพึ่งกลับไปแขวะเขาดีกว่า

ไม่อย่างนั้นจะตายแบบไหนก็ไม่รู้

เธอไม่สามารถเพราะปกติแล้วผู้ชายคนนี้สุภาพกับตัวเอง แล้วลืมไปว่าความจริงแล้วเขาเป็นนรกที่มีชีวิตดีๆ นี่เอง

นัทธีไม่ได้ถืออะไรกับลีน่า คลึงเข้าที่หัวคิ้ว “ที่ฉัน ตัวเองออกไป ฉันก็ต้องมีเหตุผลของฉันอยู่แล้ว แล้วก็เพราะว่าเลือกสิ่งที่ดีให้กับลูก ต่อไป หลังจากที่พวกเธอแข่งเสร็จ ฉันก็จะส่งวารุณีไปด้วย ไปอยู่รวมกับลูก”

“ทำไม?” ลีน่าตกใจ “ที่แท้ก็ต้องการส่งวารุณีไปเหรอคะ?”

นัทธีพึมพำเสียงต่ำ ไม่ปฏิเสธ

ลีน่ามองไปที่เขา เหมือนว่าเข้าใจอะไรบางอย่าง แล้วถามด้วยสีหน้าจริงจัง “ประธานนัทธีคะ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นใช่มั้ยคะ ถึงได้คุณตัดสินใจทำฉับพลันขนาดนี้?”

เพราะวารุณี เธอรู้จักนัทธีมานานมากแล้ว

รู้ว่านัทธีไม่ใช่คนที่เย็นชาไร้หัวใจ ดังนั้นจึงไม่สามารถทำเรื่องทิ้งภรรยาและลูกเรื่องพวกนี้ได้

ยังไงซะเขาก็มีความรักให้กับวารุณี ก็เป็นเรื่องที่คนนอกสามารถประจักษ์เห็นกัน

ดังนั้นที่ประธานนัทธีตัดสินใจส่งลูกกับภรรยาออกไปอย่างกะทันหัน แน่นอนว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น