และเพราะแบบนี้ ในใจเธอจึงยิ่งไม่สบอารมณ์
เพราะว่าอุบัติเหตุครั้งนี้ เดิมทีไม่ควรจะเกิดได้ สามารถหลีกเลี่ยงได้
แต่ว่า พงศกรก็ยังทำให้มันเกิด
ก็ดีที่อารัณโชคดี ไม่เป็นอะไรมาก แต่ถ้าโชคไม่ดี เธอก็คงจะเสียลูกไปคนหนึ่งจริงๆ
ดังนั้นสิ่งนี้ เธอจึงปล่อยมันไปไม่ได้
“ขอโทษนะ”พงศกรก็รู้ว่าวารุณีเสียใจมาก ในใจตัวเองก็รู้สึกแย่ รู้สึกผิด โทษตัวเอง และอื่นๆถาโถมเข้ามา
วารุณีสูดหายใจเข้า“งั้นความทรงจำหลังจากอารัณถูกพาตัวไป นายก็เป็นคนทำเหรอ?”
เธอไม่ได้ยกโทษคำขอโทษของเขา เธอไม่มีสิทธิ์ด้วย
เพราะผู้เสียหายคืออารัณ อารัณยกโทษให้ เธอถึงยกโทษให้
“ใช่”พงศกรพยักหน้า“ผมสะกดจิตอารัณ หลังจากคุณหลับ ทำลายความทรงจำที่เขาถูกพาตัวไป และประสบอุบัติเหตุ นอกจากอยากปกปิดสิ่งที่ผมทำแล้ว ก็ไม่อยากให้อารัณทิ้งปมทางด้านจิตใจของอุบัติเหตุไปด้วย”
ไม่อยากให้อารัณมีปมทางด้านจิตใจ?
ส่งเสียงเหอะๆ“งั้นฉันต้องขอบคุณนายเหรอ?”
พงศกรละสายตาลง ไม่พูด
เพราะว่าคำนี้เขาไม่สามารถรับ และไม่อาจรับไว้ได้
ที่จริงอารัณต้องอยู่ดี ไม่ต้องเจออุบัติเหตุแบบนี้
เป็นเขาที่ให้คนเอาอารัณไป จึงทำให้อุบัติเหตุนี้เกิดขึ้น
ถ้าไม่ใช่อารัณที่โชคดี บางทีอาจจะเหมือนกับคนขับรถ ที่ตายในที่เกิดเหตุ
เขาเกือบทำเด็กคนหนึ่งตาย ทำเด็กที่เรียกเขาว่าพ่อบุญธรรมมาห้าปี
เขาทำผิดต่ออารัณ
ดังนั้นคำว่าขอบคุณนี้ เขาไม่สามารถรับได้ และไม่อาจรับได้
วารุณีมองพงศกรที่นิ่งเงียบไป เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วสูบลมหายใจ“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย ผ่านไปตั้งนานแล้ว ที่ฉันคุยกับนาย ก็เพราะว่า ฉันอยากรู้คำตอบเท่านั้น ตอนนี้ฉันรู้คำตอบแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดต่อไป พูดอย่างอื่นดีกว่า โรงงานของฉันกับปาจรีย์ นายก็เป็นคนสั่งให้คนไปเผาใช่ไหม?”
พงศกรพยักหน้า“ผมเอง”
เขายังยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
“งั้นอุบัติเหตุของนายล่ะ?”เธอมองเขาอย่างเสียใจสุดๆ“นายก็จัดการเองเหรอ?”
“ใช่”พงศกรยังคงพยักหน้า
ในใจวารุณียิ่งไม่สบอารมณ์ เสียงสั่น“ทำไมล่ะ?”
เธอไม่เข้าใจเลย!
“นายจับอารัณไป เพื่อให้ฉันไปจากจังหวัดจันทร์ งั้นที่นายเผาโรงงานของฉัน ทำตัวเองประสบอุบัติเหตุ เพื่ออะไรกัน พงศกร?นายคิดอะไรอยู่กันแน่?”วารุณีกำฝ่ามือแน่น ถามเสียงดัง
พงศกรเงยมองเธอ“แน่นอนว่าเพราะคุณ”
รูม่านตาวารุณีหดลง“ยัง......ยังเป็นเพราะว่าฉันเหรอ?”
“ใช่”
พงศกรตอบอือ“ที่เผาโรงงานคุณ เพราะผมอยากให้คุณพึ่งพาผม ที่จริงผมคิดว่า เผาสิ่งที่คุณให้ความสำคัญที่สุด ตอนที่คุณตกอยู่ในความกดดัน ไม่รู้จะทำอย่างไร แล้วผมปรากฏตัวตรงหน้าคุณ ช่วยคุณให้ผ่านพ้นความยากลำบาก คุณก็จะติดค้างผม แบบนั้น ผมก็จะทำให้คุณมาอยู่กับผมสำเร็จ แต่คิดไม่ถึงว่า จู่ๆนัทธีจะมาช่วยคุณ”
วารุณีหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“เพราะแบบนี้ นายก็จะเผาโรงงานของฉัน พงศกร นายไม่คิดว่านายเลวทรามเหรอ?”
อยากคบใครสักคน ไม่ใช่ว่าใช้วิธีปกติไปจีบหรอกเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ
อ่านจบครบทุกตอนแล้วค่ะ สนุกมากค่ะเนื้อเรื่องน่าติดตาม ติดงอมแงมเลย นางเอกฉลาดทันคนดีค่ะ ขอติอย่างเดียวคือ พิมพ์ผิดเยอะมากทำให้เสียอรรถรสใน การอ่าน เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ🫶🏻...
แล้วกโอ้เอ คุยยืดยาดอยู่นั่น หนีสิคะ ไปหาตำรวจก่อน แจ้งว่ามีสตอคเกอร์ ขอความคุ้มครองจากตำรวจ รอนัทธีส่งคนไปรับ...
นางเอกโง่มาก มีคนชั่วอยู่ในบ้าน ก็ต้องรีบกำจัดสิ เก็บไว้ให้มันทำร้ายตัวเองกับลูกเหรอ น่าจะรีบบเอาวีดีโอให้สามีดูแล้วแจ้งตำรวจ...