ผิดที่รัก นิยาย บท 10

EP 10

"เชี้ยไฟ!!" แทนไทเตรียมซัดหมัดใส่หน้าของไฟนอลอีกครั้งพร้อมกับกระชากคอเสื้อแต่ชายหนุ่มกลับยื่นหน้าเข้าไปท้าทาย ก่อนที่แทนไทจะยอมลดหมัดลงเพราะนึกได้ว่ามีสิ่งสำคัญกว่านี้ต้องทำ มากกว่าการมีปัญหากับไฟนอล.. "อย่างมึงก็ได้แค่มอง ไม่มีวันได้ใจหรอก" พูดจบก็สะบัดมือออกแล้วผลักร่างหนาไปหนึ่งที

"รู้ได้ยังไงว่าได้แค่มอง..." ไฟนอลเดินตามหลังแทนไทไปติดๆ แล้ววางมือบนบ่าแกร่ง "บางทีอาจจะได้อย่างอื่นด้วยก็ได้...ใครจะไปรู้" พูดจบก็ตบไหล่ไปสองที แล้วเดินเหยียดยิ้มออกมาจากห้องนํ้าชาย ไม่สนใจสายตาของใครที่มองมา..

2 ชั่วโมงต่อมา..

โซน VIP...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าา...เพิร์ธขา...ระ...แรงเลยค่ะ...อ๊ะ!" เสียงหวานครวญครางออกมาสุดจะกลั้นเมื่อร่างกายถูกกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง มือเรียวเกาะขอบโซฟาเอาไว้ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเหยเกอย่างเซ็กซี่ยิ่งตอกยํ้าอารมณ์ดิบเถื่อนในกายชาย

"สะ...เสียว...มากเลยค่ะ...อ๊าา...เพิร์ธ..ระเร็วอีก.."

ปึก! ปึก!

พรวด..!

"กรี๊ดดดดด...!" ดิสนีย์เกร็งกระตุกปล่อยนํ้าสีขาวขุ่นออกมา ฉโลมแก่นกายมันวาวที่สวมถุงยางอยู่ เพิร์ธตอกอัดสะโพกใส่ไม่กี่ครั้งร่างกายก็ปลดปล่อยออกมาไล่เรี่ยกัน..

"อ๊าา.." เสียงแหบพร่าคำร่างออกมาแล้วถอดแก่นกายออกจากร่อง มือหนาถอดมันออกแล้วโยนทิ้งขยะไกล้ๆก่อนจะหยิบทิชชู่มาซับคราบออก

"ต่ออีกได้ไหมคะ.." หญิงสาวที่ถูกใจลีลาของชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้น แล้วจับฝ่ามือของเพิร์ธมาลูบไล้ที่หน้าอกตัวเอง..

ครืดดดดดด...! แต่เสียงมือถือก็สั่นเครือขึ้นมาซะก่อน สายตาคมกริบปรายตามองรายชื่อก่อนจะแกะมือเธอออก

"ไปหาคนของเธอเถอะ.."

"เดี๋ยวเพิร์ธ!"

"ไว้ฉันอยากอีกเมื่อไหร่ เราค่อยเจอกัน" เพิร์ธยกมือเบรคดิสนี่ย์เอาไว้แล้วเดินผิวปากออกมาจากห้องอย่างไร้เยื่อใย แล้วกลับมาห้องเดิม..

"กี่ยกล่ะ" ไฟนอลถามพร้อมกับจุดบุหรี่สูบ..

"คงไม่จำเป็นต้องบอก"

"ปกติเห็นลากไปกินที่ห้องต่อ"

"สงสัยผัวตาม กูเลยปล่อยไป" เพิร์ธตอบไม่ใส่ใจนัก

"มีจริงเสือกไม่เปิดตัว ปล่อยเมียของตัวเองร่านไปวันๆ" ทิศเหนือเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจ

"จะอะไรซะอีก ถ้ายัยนั้นไม่แอบแซ่บกับผัวคนอื่นมาเหมือนกัน ไม่งั้นจะปิดเงียบขนาดนี้หรอ" ไฟนอลเค้นยิ้มออกมา ทุกอย่างมันช่างลงล็อคให้เขาคิดซะจริงๆ ว่าที่แทนไทโกหกลูกพีชเพื่อมาผับเพราะเหตุผลอะไรกัน..

10 : 00 AM.

[ ลูกพีช ]

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันมาเรียนคนเดียว ซึ้งฉันก็ชินไปแล้วแหละกับการที่นีโม่ชอบออกเดทบ่อยๆจนถึงขั้นโดดเรียนแถมยังฝากให้ฉันเช็คชื่อ และตอนนี้ฉันก็พาร่างตัวเองมายืนเอ๋ออยู่หน้าตึกวิศวะ เพราะอะไรหน่ะหรอ ฉันก็แค่อยากได้มือถือคืนก็เท่านั้นเอง มันอยู่กับพี่ไฟนอลตั้งแต่เมื่อวานแล้ว..

"มาหาไอ้ไฟ?" ในขณะที่ฉันยืนนิ่งอยู่เสียงของใครบางคนก็ทำให้ฉันละความสนใจไปมองหน้าของบุคคลมาไหม่ นั้นก็คือพี่ทิศเหนือ..

"หนูแค่มาเอาของส่วนตัวคืนค่ะ"

"โทรศัพท์เธอหน่ะหรอ?"

"ค่ะ"

"เมื่อคืนเห็นมันหยิบขึ้นมาเล่นด้วย.." หยิบขึ้นมาเล่นงั้นหรอ กล้าดียังไงกันนะ..แล้วนี้รู้รหัสโทรศัพท์ของฉันได้ยังไงกัน ?

"พี่ช่วยเอามาให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ..หนูจำเป็นต้องใช้มัน"