ผิดที่รัก นิยาย บท 11
สรุปบท ตอนที่ 11 ไม่มีสิทธิ์: ผิดที่รัก
อ่านสรุป ตอนที่ 11 ไม่มีสิทธิ์ จาก ผิดที่รัก โดย So Nonny
บทที่ ตอนที่ 11 ไม่มีสิทธิ์ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ผิดที่รัก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย So Nonny อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
EP 11
ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่ายิ่งถูกจับได้หัวใจมันก็ดันเต้นไม่หยุด เหมือนกำลังต่อต้านกับสิ่งที่ฉันอยากให้มันเป็น ถ้าขืนเต้นแบบนี้อยู่ต่อไปละก็มันคงไม่ดีแน่..
"ปฏิเสธมาสิ...ว่าหัวใจเธอไม่ได้เต้นตอนอยู่ไกล้ฉัน.."
"ค่ะ...มันเต้น เพราะความไกล้ชิดเกินไป แต่มันต่างจากพี่แทนที่มันเต้นเพราะความรู้สึกที่ออกมาจากข้างในจริงๆ"
"งั้นต้องพิสูจน์ว่าจริงมั้ย.." ไม่พูดเปล่าจมูกคมสันก็ซุกไซร้ที่ซอกคอแล้วขบเม้มเบาๆ ความรู้สึกอุ่นร้อนจากริมฝีปากหยักที่ถาโถมดูดเม้มลำคอทำเอาฉันแทบตั้งหลักไม่ทัน ต้องยื่นมือจับบ่าแกร่งเอาไว้แน่น แผ่นหลังถูกลูบไล้ไม่หยุดก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมาปลดตระขอบราเชียร์ออก..
[ END.. ]
ร่างเล็กพยายามดิ้นต่อต้าน ใบหน้าหวานเชิดขึ้นมาลำคอถูกรังแกอย่างรุนแรงจนร่างแทบตกจากตักของไฟนอล ท่อนแขนกำยำดันเอวขอดเข้ามาหาตัวเองและลากริมฝีปากลงมาถึงไหปลาร้า พร้อมกับเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ..
"หยุดได้แล้วค่ะ...พ...พอแล้ว" มือเรียวพยายามปัดป่ายสัมผัสออก แต่กลับถูกมือหนารวบเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะผละออก..
"ฉันทำขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น..เขาจะขอร้องอ้อนวอนให้ฉันทำต่อ"
"แต่ลูกพีชก็คือลูกพีชค่ะ...ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นๆของพี่"
"สภาพตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือ มีสิทธิ์พูดอะไรด้วยหรอ?"
สายตาคมกริบจ้องมองหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกถอดกระดุมโชว์ ลิ้นหน้าดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวน ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบเต้าอวบเบาๆก่อนจะเปิดมันขึ้น..
"อย่านะ!"
"ถ้าไม่อยากให้ฉันถ่ายรูปเราตอนนี้ไปให้ไอ้เหี้ยแทน ก็อยู่นิ่งๆอย่ารนหาตีน"
"อื้อ!"
สิ้นเสียง ลิ้นสากก็ลากเลียตามยอดอกเม็ดโตสลับกับดูดเม้มอย่างชอบใจ จนร่างเล็กกระสันไปทั้งร่าง กรีบปากอมชมพูเม้มเข้าหากันแน่นกลั้นเสียงครางเอาไว้ มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำระบายความเสียวซ่านเธอ หยาดนํ้าสีใสค่อยๆไหลอาบพวงแก้มเนียนใสอย่างไร้ทางสู้ มันรู้สึกผิดทุกครั้งที่เหมือนเธอนอกใจแฟนหนุ่มของตัวเอง...
"อื้ม" ชายหนุ่มผละใบหน้าออกจากเต้าอวบแล้วเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าหวานที่เปื้อนคราบนํ้าตา..
ครืด~ ครืด~ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะโทรเข้าเบอร์ของลูกพีช สายตาคมกริบจ้องมองรายชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ มือหนาคว้ามันขึ้นมา..
"หนูขอคืนนะคะ" ใบหน้าหวานก้มหงุด หัวใจเต้นระทึกหวาดกลัวว่าไฟนอลจะรับสาย..
"รับสิ...ตอนที่ฉันยังให้โอกาส" มือหนายื่นโทรศัพท์ให้เธอ ลูกพีชจึงยื่นมันมาร่างเล็กกำลังจะลุกออกจากตักแต่กลับโดนคนตัวโตรั้งเอาไว้ "คุยตรงนี้"
ครืด~ ครืด~
"ฮัลโหลพี่แทน.." ลูกพีชกดรับสายพยายามไม่ให้นํ้าเสียงสั่นเครือ ก่อนที่ความรู้สึกอะไรบางอย่างจะงับเข้าที่ใบหูของเธอแล้วขบเม้มเบาๆ มือหนาเขี่ยยอดอกเธอเล่นแกล้งคนตัวเล็กให้หลุดเสียงครางออกมา..
(ลูกพีชอยู่ไหน.. มาเรียนรึยังครับ)
"อยู่..คณะค่ะ..อ๊ะ!" ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของไฟนอล แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นร่างกายก็ถูกรังแกมากกว่าเดิม..
(ทำไมพี่มาหาแล้วไม่เห็นลูกพีชเลย..แล้วเมื่อคืนทำไมอ่านแล้วไม่ตอบแชทพี่ล่ะ..)
"ลูกพีชขอโทษค่ะ..ค..แค่นี้ก่อนนะคะพี่แทน ไว้ค่อยคุยกัน..ด..เดี๋ยวลูกพีชโทรกลับ.."
(เดี๋ยวลูกพะ..)
ตี้ด !
ปึก ! โทรศัพท์หลุดจากมือเรียวล้วงหล่นลงพื้น เมื่อกระโปรงนักศึกษาถูกถกขึ้นมาเกยอยู่เอวขอด มือหนาสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทักทายระหว่างสองกรีบแห้งเผือก..แล้วเขี่ยติ่งเกสรสีชมพูสดเบาๆเรียกนํ้าหล่อลื่นให้กับคนบนตัก..
"อึก..พอซักที..อย่าให้หนูเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย"
"เกลียดให้ตายยังไง...ฉันก็ขึ้นชื่อว่าผัวเธออยู่ดี"
"ขอร้องนะคะ...พี่ไฟ...ฮึก" ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธสัมผัสที่ไม่ต้องการ คนตัวเล็กสะอื้นตัวโยนจนไฟนอลยอมหยุดการกระทำแล้วมองเธอด้วยสายตาหงุดหงิด..
"น่ารำคาญ!"
ปึก ! ชายหนุ่มผลักลูกพีชลงจากตักจนคนตัวเล็กจะล้มไปกองอยู่บนพื้น มือเรียวยกมือปาดคราบนํ้าตาบนพวงแก้มออกแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมา หญิงสาวรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่แล้ววิ่งออกมาจากห้องชมรมทันที...พร้อมกับความรู้สึกเกลียดเขาคนนั้นที่เพิ่มมากขึ้นทุกที..
สวนสนุก..
"นี้หรอคะ...ที่อยากพาลูกกพีชมา"
"แล้วนี้หายเวียนหัวรึยังคะ...เดี๋ยวเรากลับกันเลยก็ได้นะ"
"ได้ไง...ลูกพีชพึ่งเล่นได้อย่างเดียวเองพี่ไหว"
"งั้นเดี๋ยวรอตรงนี้นะคะ...ลูกพีชจะหาอะไรมาให้กิน"
"ครับ.."
พูดจบร่างเล็กก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวยาวแล้วเดินมาที่ร้านไอศครีม เธอสั่งวนิลามาสองโคนก่อนจะควักเงินในกระเป๋าตังจ่ายแล้วเดินกลับมาที่เดิม ลูกพีชยื่นไอศครีมให้ชายหนุ่มแล้วหย่อนตัวนั้งลงที่เดิมอีกครั้ง..
"ขอบคุณครับ"
"เดี๋ยวกินเสร็จเรากลับกันเลยนะคะ...ลูกพีชเป็นห่วง"
"พี่ขอโทษนะ...เป็นคนพามาแท้ๆแต่กลับเล่นเป็นเพื่อนไม่ได้เลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ.." ลูกพีชตอบพร้อมกับกินไอศครีน จนเนื้อครีมสีขาวเปื้อนมุมปาก
"กินยังไงให้เลอะแบบนี้" แทนไทบ่นออกมากลายๆแล้วปาดนิ้วโป้งเช็ดออกให้เธออย่างอ่อนโยนด้วยแววตาทอประกาย...
การกระทำของทั้งสองที่หวานกันราวกับรสชาติไอศครีมทำให้คนที่แอบตามมาตั้งแต่อยู่มหาลัย รู้เหมือนใครเอาค้อนมาทุบที่หน้าอกข้างซ้ายจนมันปวดหน่วงๆ...ก่อนที่ร่างหนาจะหมุนตัวกลับด้วยใบหน้าบูดบึ้ง...
.
.
.
แกไม่มีสิทธิ์มาน้อยใจน้องแบบนี้นะ?
Next..
"ฉันเลี้ยงเธอได้ทั้งชาติ...แล้วมันมีปัญญาทำห่าอะไรได้บ้าง"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก