ผิดที่รัก นิยาย บท 11

EP 11

ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่ายิ่งถูกจับได้หัวใจมันก็ดันเต้นไม่หยุด เหมือนกำลังต่อต้านกับสิ่งที่ฉันอยากให้มันเป็น ถ้าขืนเต้นแบบนี้อยู่ต่อไปละก็มันคงไม่ดีแน่..

"ปฏิเสธมาสิ...ว่าหัวใจเธอไม่ได้เต้นตอนอยู่ไกล้ฉัน.."

"ค่ะ...มันเต้น เพราะความไกล้ชิดเกินไป แต่มันต่างจากพี่แทนที่มันเต้นเพราะความรู้สึกที่ออกมาจากข้างในจริงๆ"

"งั้นต้องพิสูจน์ว่าจริงมั้ย.." ไม่พูดเปล่าจมูกคมสันก็ซุกไซร้ที่ซอกคอแล้วขบเม้มเบาๆ ความรู้สึกอุ่นร้อนจากริมฝีปากหยักที่ถาโถมดูดเม้มลำคอทำเอาฉันแทบตั้งหลักไม่ทัน ต้องยื่นมือจับบ่าแกร่งเอาไว้แน่น แผ่นหลังถูกลูบไล้ไม่หยุดก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมาปลดตระขอบราเชียร์ออก..

[ END.. ]

ร่างเล็กพยายามดิ้นต่อต้าน ใบหน้าหวานเชิดขึ้นมาลำคอถูกรังแกอย่างรุนแรงจนร่างแทบตกจากตักของไฟนอล ท่อนแขนกำยำดันเอวขอดเข้ามาหาตัวเองและลากริมฝีปากลงมาถึงไหปลาร้า พร้อมกับเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ..

"หยุดได้แล้วค่ะ...พ...พอแล้ว" มือเรียวพยายามปัดป่ายสัมผัสออก แต่กลับถูกมือหนารวบเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะผละออก..

"ฉันทำขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น..เขาจะขอร้องอ้อนวอนให้ฉันทำต่อ"

"แต่ลูกพีชก็คือลูกพีชค่ะ...ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นๆของพี่"

"สภาพตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือ มีสิทธิ์พูดอะไรด้วยหรอ?"

สายตาคมกริบจ้องมองหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกถอดกระดุมโชว์ ลิ้นหน้าดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวน ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบเต้าอวบเบาๆก่อนจะเปิดมันขึ้น..

"อย่านะ!"

"ถ้าไม่อยากให้ฉันถ่ายรูปเราตอนนี้ไปให้ไอ้เหี้ยแทน ก็อยู่นิ่งๆอย่ารนหาตีน"

"อื้อ!"

สิ้นเสียง ลิ้นสากก็ลากเลียตามยอดอกเม็ดโตสลับกับดูดเม้มอย่างชอบใจ จนร่างเล็กกระสันไปทั้งร่าง กรีบปากอมชมพูเม้มเข้าหากันแน่นกลั้นเสียงครางเอาไว้ มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำระบายความเสียวซ่านเธอ หยาดนํ้าสีใสค่อยๆไหลอาบพวงแก้มเนียนใสอย่างไร้ทางสู้ มันรู้สึกผิดทุกครั้งที่เหมือนเธอนอกใจแฟนหนุ่มของตัวเอง...

"อื้ม" ชายหนุ่มผละใบหน้าออกจากเต้าอวบแล้วเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าหวานที่เปื้อนคราบนํ้าตา..

ครืด~ ครืด~ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะโทรเข้าเบอร์ของลูกพีช สายตาคมกริบจ้องมองรายชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ มือหนาคว้ามันขึ้นมา..

"หนูขอคืนนะคะ" ใบหน้าหวานก้มหงุด หัวใจเต้นระทึกหวาดกลัวว่าไฟนอลจะรับสาย..

"รับสิ...ตอนที่ฉันยังให้โอกาส" มือหนายื่นโทรศัพท์ให้เธอ ลูกพีชจึงยื่นมันมาร่างเล็กกำลังจะลุกออกจากตักแต่กลับโดนคนตัวโตรั้งเอาไว้ "คุยตรงนี้"

ครืด~ ครืด~

"ฮัลโหลพี่แทน.." ลูกพีชกดรับสายพยายามไม่ให้นํ้าเสียงสั่นเครือ ก่อนที่ความรู้สึกอะไรบางอย่างจะงับเข้าที่ใบหูของเธอแล้วขบเม้มเบาๆ มือหนาเขี่ยยอดอกเธอเล่นแกล้งคนตัวเล็กให้หลุดเสียงครางออกมา..

(ลูกพีชอยู่ไหน.. มาเรียนรึยังครับ)

"อยู่..คณะค่ะ..อ๊ะ!" ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของไฟนอล แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นร่างกายก็ถูกรังแกมากกว่าเดิม..

(ทำไมพี่มาหาแล้วไม่เห็นลูกพีชเลย..แล้วเมื่อคืนทำไมอ่านแล้วไม่ตอบแชทพี่ล่ะ..)

"ลูกพีชขอโทษค่ะ..ค..แค่นี้ก่อนนะคะพี่แทน ไว้ค่อยคุยกัน..ด..เดี๋ยวลูกพีชโทรกลับ.."

(เดี๋ยวลูกพะ..)

ตี้ด !

ปึก ! โทรศัพท์หลุดจากมือเรียวล้วงหล่นลงพื้น เมื่อกระโปรงนักศึกษาถูกถกขึ้นมาเกยอยู่เอวขอด มือหนาสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทักทายระหว่างสองกรีบแห้งเผือก..แล้วเขี่ยติ่งเกสรสีชมพูสดเบาๆเรียกนํ้าหล่อลื่นให้กับคนบนตัก..

"อึก..พอซักที..อย่าให้หนูเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย"

"เกลียดให้ตายยังไง...ฉันก็ขึ้นชื่อว่าผัวเธออยู่ดี"

"ขอร้องนะคะ...พี่ไฟ...ฮึก" ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธสัมผัสที่ไม่ต้องการ คนตัวเล็กสะอื้นตัวโยนจนไฟนอลยอมหยุดการกระทำแล้วมองเธอด้วยสายตาหงุดหงิด..

"น่ารำคาญ!"

ปึก ! ชายหนุ่มผลักลูกพีชลงจากตักจนคนตัวเล็กจะล้มไปกองอยู่บนพื้น มือเรียวยกมือปาดคราบนํ้าตาบนพวงแก้มออกแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมา หญิงสาวรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่แล้ววิ่งออกมาจากห้องชมรมทันที...พร้อมกับความรู้สึกเกลียดเขาคนนั้นที่เพิ่มมากขึ้นทุกที..

สวนสนุก..

"นี้หรอคะ...ที่อยากพาลูกกพีชมา"