EP 10
"เชี้ยไฟ!!" แทนไทเตรียมซัดหมัดใส่หน้าของไฟนอลอีกครั้งพร้อมกับกระชากคอเสื้อแต่ชายหนุ่มกลับยื่นหน้าเข้าไปท้าทาย ก่อนที่แทนไทจะยอมลดหมัดลงเพราะนึกได้ว่ามีสิ่งสำคัญกว่านี้ต้องทำ มากกว่าการมีปัญหากับไฟนอล.. "อย่างมึงก็ได้แค่มอง ไม่มีวันได้ใจหรอก" พูดจบก็สะบัดมือออกแล้วผลักร่างหนาไปหนึ่งที
"รู้ได้ยังไงว่าได้แค่มอง..." ไฟนอลเดินตามหลังแทนไทไปติดๆ แล้ววางมือบนบ่าแกร่ง "บางทีอาจจะได้อย่างอื่นด้วยก็ได้...ใครจะไปรู้" พูดจบก็ตบไหล่ไปสองที แล้วเดินเหยียดยิ้มออกมาจากห้องนํ้าชาย ไม่สนใจสายตาของใครที่มองมา..
2 ชั่วโมงต่อมา..
โซน VIP...
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
"อ๊าา...เพิร์ธขา...ระ...แรงเลยค่ะ...อ๊ะ!" เสียงหวานครวญครางออกมาสุดจะกลั้นเมื่อร่างกายถูกกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง มือเรียวเกาะขอบโซฟาเอาไว้ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเหยเกอย่างเซ็กซี่ยิ่งตอกยํ้าอารมณ์ดิบเถื่อนในกายชาย
"สะ...เสียว...มากเลยค่ะ...อ๊าา...เพิร์ธ..ระเร็วอีก.."
ปึก! ปึก!
พรวด..!
"กรี๊ดดดดด...!" ดิสนีย์เกร็งกระตุกปล่อยนํ้าสีขาวขุ่นออกมา ฉโลมแก่นกายมันวาวที่สวมถุงยางอยู่ เพิร์ธตอกอัดสะโพกใส่ไม่กี่ครั้งร่างกายก็ปลดปล่อยออกมาไล่เรี่ยกัน..
"อ๊าา.." เสียงแหบพร่าคำร่างออกมาแล้วถอดแก่นกายออกจากร่อง มือหนาถอดมันออกแล้วโยนทิ้งขยะไกล้ๆก่อนจะหยิบทิชชู่มาซับคราบออก
"ต่ออีกได้ไหมคะ.." หญิงสาวที่ถูกใจลีลาของชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้น แล้วจับฝ่ามือของเพิร์ธมาลูบไล้ที่หน้าอกตัวเอง..
ครืดดดดดด...! แต่เสียงมือถือก็สั่นเครือขึ้นมาซะก่อน สายตาคมกริบปรายตามองรายชื่อก่อนจะแกะมือเธอออก
"ไปหาคนของเธอเถอะ.."
"เดี๋ยวเพิร์ธ!"
"ไว้ฉันอยากอีกเมื่อไหร่ เราค่อยเจอกัน" เพิร์ธยกมือเบรคดิสนี่ย์เอาไว้แล้วเดินผิวปากออกมาจากห้องอย่างไร้เยื่อใย แล้วกลับมาห้องเดิม..
"กี่ยกล่ะ" ไฟนอลถามพร้อมกับจุดบุหรี่สูบ..
"คงไม่จำเป็นต้องบอก"
"ปกติเห็นลากไปกินที่ห้องต่อ"
"สงสัยผัวตาม กูเลยปล่อยไป" เพิร์ธตอบไม่ใส่ใจนัก
"มีจริงเสือกไม่เปิดตัว ปล่อยเมียของตัวเองร่านไปวันๆ" ทิศเหนือเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจ
"จะอะไรซะอีก ถ้ายัยนั้นไม่แอบแซ่บกับผัวคนอื่นมาเหมือนกัน ไม่งั้นจะปิดเงียบขนาดนี้หรอ" ไฟนอลเค้นยิ้มออกมา ทุกอย่างมันช่างลงล็อคให้เขาคิดซะจริงๆ ว่าที่แทนไทโกหกลูกพีชเพื่อมาผับเพราะเหตุผลอะไรกัน..
10 : 00 AM.
[ ลูกพีช ]
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันมาเรียนคนเดียว ซึ้งฉันก็ชินไปแล้วแหละกับการที่นีโม่ชอบออกเดทบ่อยๆจนถึงขั้นโดดเรียนแถมยังฝากให้ฉันเช็คชื่อ และตอนนี้ฉันก็พาร่างตัวเองมายืนเอ๋ออยู่หน้าตึกวิศวะ เพราะอะไรหน่ะหรอ ฉันก็แค่อยากได้มือถือคืนก็เท่านั้นเอง มันอยู่กับพี่ไฟนอลตั้งแต่เมื่อวานแล้ว..
"มาหาไอ้ไฟ?" ในขณะที่ฉันยืนนิ่งอยู่เสียงของใครบางคนก็ทำให้ฉันละความสนใจไปมองหน้าของบุคคลมาไหม่ นั้นก็คือพี่ทิศเหนือ..
"หนูแค่มาเอาของส่วนตัวคืนค่ะ"
"โทรศัพท์เธอหน่ะหรอ?"
"ค่ะ"
"เมื่อคืนเห็นมันหยิบขึ้นมาเล่นด้วย.." หยิบขึ้นมาเล่นงั้นหรอ กล้าดียังไงกันนะ..แล้วนี้รู้รหัสโทรศัพท์ของฉันได้ยังไงกัน ?
"พี่ช่วยเอามาให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ..หนูจำเป็นต้องใช้มัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก