ผิดที่รัก นิยาย บท 22

EP 22

"หนูทนไม่ไหวแล้ว..." ลูกพีชพยายามขยับใบหน้ามาคลอเคลียร์กับซอกคอใหญ่ มือเล็กบีบหน้าอกตัวเองเบาๆ ริมฝีปากได้รูปซุกไซร้ไม่หยุด

"อื้ออ~" ก่อนที่เสียงหวานจะครางออกมาไกล้ๆหูของไฟนอล เล่นเอาชายหนุ่มที่โดนยั่วตื่นตัวจนต้องรูดซิบกางเกงแล้วจับมือเล็กล้วงเข้า แต่ลูกพีชกลับสะบัดมือออกแล้วจัดการรูดแก่นกายพองโตเต็มไม้เต็มมือเล่น

"ทำอะไร" นํ้าเสียงเเหบพร่าเอ่ยถามออกไป ทั้งๆที่ในใจรู้คำตอบเป็นอย่างดีว่าลูกพีชต้องการตัวเองมากขนาดไหน จนใบหน้าหวานผละออกงองํ้าเมื่อโดนถามแบบขัดใจ

"ไหนบอกจะรับผิดชอบไงคะ?"

"แต่ไม่ใช่บนรถ"

"บนรถไม่ได้หรอ"

"ขอร้อง?" ไฟนอลเลิกคิ้วถาม..

"หนูขึ้นเองก็ได้" ลูกพีชไร้สติจนคุมตัวเองไม่อยู่ ตอนนี้เธอต้องการชายหนุ่มอย่างไม่มีข้อแม้ ในสมองคิดอยู่อย่างเดียวคือต้องได้..ก่อนที่มันจะทรมานไปมากกว่านี้

"รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา"

"รู้ค่ะ" เธอพยักหน้าตอบ แต่ไฟนอลกลับเค้นยิ้มออกมา ตอนนี้รู้ตัว แต่หลังจากฤทธิ์ยาหมดของแผลงฤทธิ์เหมือนเดิม

"ฉันจะรอดู" พูดจบชายหนุ่มก็เคลื่อนรถออกมาจากบริเวณหน้าร้านอาหาร แล้วเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆที่ไม่ค่อยมีรถวิ่งผ่านเอาซักเท่าไหร่ พอรถจอดนิ่ง คนตัวเล็กก็เริ่มขยับร่างกายเข้าไปหาร่างหนาอีกครั้ง

"พี่ไฟนอล..." เสียงหวานเรียกชื่อของคนข้างกายแบบที่ไม่เคยเรียกมาก่อน จนคนที่ถูกเรียกหัวใจเต้นแรงขึ้นมากระทันหัน

"อะไร"

"หนูอยากชิมตรงนั้น.." เอ่ยเสียงแผ่วเบาแล้วก้มหน้าหงุด ตรงนั้นที่เธอหมายถึง เขารู้ดีว่ามันคืออะไร ปกติต้องให้บังคับ แต่ตอนนี้กลับขอเอง ชายหนุ่มชักจะติดใจยาที่ดีไวน์แนะนำแล้วสิ...

"...."

"ได้ไหมคะ.." ถามยํ้าอีกครั้งเมื่อเห็นคนตัวโตเงียบ ลูกพีชยื่นจมูกเชิดรั้นไปสูดดมกลิ่นกายที่ลำคอใหญ่ แล้วเกยคางมนไว้บนบ่าแกร่งไว้แบบนั้น ดวงตากลมโตช้อนมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาละห้อยราวกับแมวน้อยที่กำลังอ้อนเจ้าของ

จุ๊บ ! ไฟนอลหลุบตามองลูกพีช แล้วยื่นใบหน้าเข้าไปจุ๊บกรีปปากแดงระเรื่อ ในเมื่ออดใจไม่ไหวก็ไม่จำเป็นต้องทน อีกอย่างตอนนี้ลูกพีชไม่ดื้อเขาก็จะไม่ดุ

"จะทำอะไรก็ทำ" สิ้นเสียงคำตอบเธอก็คลี่ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่มือหนาจะดึงกางเกงตัวเองลงไปกองอยู่ข้อเท้า..

"ใหญ่จัง...มันจะเข้าปากหนูได้ไหม" ลูกพีชจ้องมองแก่นกายตาลุกวาวแล้วก้มหน้าลงไปไกล้ๆ ยิ่งเห็นเส้นเลือดโอบล้อมยิ่งใจเต้นแรง มีอะไรกับไฟนอลมาตั้งหลายครั้งไม่เคยได้มองชัดๆ ความรู้สึกที่โดนกระแทกมันแค่จุกมากๆ และเสียวแทบขาดใจ คิดไปคิดมาใบหน้านวลก็เห่อร้อน จะว่าไปตรงนั้นของเธอมันเล็กกว่าอุ้งปากอีกนะ แล้วมันยังเข้าได้เลย

"ถามอะไรโง่ๆ"

"...." ลูกพีชไม่สนใจคำพูดของไฟนอล มือเล็กลูบๆคลำๆอยู่แบบนั้น แล้วใช้ปลายลิ้นเปียกชุ่มแตะหัวหยักอมชมพูน่ากิน จนร่างกายมันกระตุกกับสัมผัสของเธอ สายตาทอประกายปราถนามองการกระทำของเธออยู่ตลอด...

ดวงตากลมโตช้อนมองใบหน้าหล่อเหลาก่อนจะหลบสายตาแล้วสนใจกับสิ่งตรงหน้าแทน เธอจับโคนไว้นิ่งแล้วค่อยๆใช้ลิ้นแตะไปทีละส่วนอย่างละเมียดละไม สัมผัสได้ถึงความเปียกลื่นที่ผลิตออกมา ยิ่งมือบางกอบกุมแล้วชักขึ้นลง นํ้าเหนียวหนืดก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ลูกพีชตะลอมมันอยู่แบบนั้นแล้วผละออก แล้วเลียริมฝีปากตัวเองเก็บเอาความหอมหวานทุกอยาดหยด

"ต่อได้ไหมคะ.."

"จะถามเยอะทำห่าไรมันน่ารำคาญ ฉันบอกจะทำอะไรก็ทำไง ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ"

"ทำไมต้องดุด้วย"

"ไม่ได้ดุ"

"พูดเพราะๆกับหนูซักวันนะ" หญิงสาวไม่อยากได้ยินไฟนอลพูดจาไม่เข้าหูเพราะเธอหวาดกลัวทุกครั้งเวลาชายหนุ่มตวาดหรือพูดอะไรออกมาที่ตัวเองไม่ชิน ถึงแม้มันจะเป็นคำพูดปกติของเขาเองก็เถอะ เธอแค่อยากขอร้องดูซักครั้ง แค่ครั้งเดียวก็ได้

"เออ"

"ครับ" ลูกพีชทวนคำไหม่ให้ไฟนอลตอบ ทวาชายหนุ่มกลับขมวดคิ้วยุ้ง แต่ก็ต้องยอมจำใจพูดออกไป เพราะตอนนี้ร่างกายมันต้องการสัมผัสแบบนั้นจากคนตัวเล็กอีก...ติดใจเข้าให้

"ครับ.." ตอบจบก็เบียนหน้าหลบสายตา...อย่างน้อยๆก็ไม่มีใครได้ยินหรอก อีกอย่างลูกพีชโดนยาไร้สติ ชายหนุ่มพยายามคิดว่ามันจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่จะพูดแบบนี้กับใคร

"น่ารักจัง~" ลูกพีชคลี่ยิ้มสดใสออกมาแล้วกลับมาสนใจสิ่งที่กำลังทำค้างไว้อยู่ต่อ

ไฟนอลที่โดนชมไปหมาดๆหลุดยิ้มออกมาเก็บอาการไม่อยู่ แต่พอลูกพีชช้อนตามองก็ต้องหุบยิ้มเอาไว้ ไม่อยากให้เธอรู้ว่าตัวเองกำลังหวั่นไหวกับคำพูดของเธอ

ด้านคนตัวเล็กก็จัดการใช้ปลายลิ้นแตะๆเลียตามแก่นกายไม่หยุด ก่อนจะค่อยๆอ้าปากงับมันไปทีละนิดจนถึงครึ่งท่อน อุ้งปากเล็กออกแรงเป็นจังหวะทำเอาไฟนอลเริ่มหายใจออกมาหนักๆ มือหนายื่นมาช้อนเข้าใต้เรือนผมเงางามที่โยกเป็นจังหวะเนิบนาบ ลูกพีชทำแบบนั้นอยู่หลายนาทีก็ผละออก ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกท่อนแขนกำยำอุ้มขึ้นมานั้งบนตัก...พร้อมกับเอนเบาะลงให้อยู่ในระดับพอดี

"ทำขนาดนี้ต่อไปฉันคงไม่ต้องสอนเธออีก"

"หนูเก่งมั้ย.." ลูกพีชเอียงคอถาม ไม่รู้ว่าฤทธิ์ยามันแรงเกินไปจนไร้สติหรือเธอแกล้งเขากันแน่

"เก่ง"

"...."

"เก่งที่ทำฉันใจเต้นขนาดนี้.." ดวงตากลมโตฉายแววสงสัยไม่รู้ว่าตัวเองหูฝาดหรือไฟนอลพูดจริงๆกันแน่ว่าตัวเองใจเต้นเธอซบใบหูเข้าที่อกแกร่งแล้วฟังเสียงหัวใจของไฟนอลที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา

"ใจเต้นแรงจริงด้วย"