ผิดที่รัก นิยาย บท 21

EP 21

"...หยุดรถ พี่ไฟนอล หยุดรถ!" ดวงตากลมโตตวัดมองคนข้างกายด้วยแววตาขุ่นเคือง ร่างกายสั่นเทาขึ้นมาในทันใด ความโมโหเริ่มทวีคูณขึ้นมาจนฉุดไม่อยู่ แต่ถึงแม้จะบอกให้คนข้างกายหยุดรถ แต่ชายหนุ่มกลับเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิม จนมือบางรีบเกาะขอบประตูรถเอาไว้แน่น

"ถ้าไม่อยากโดนกระบอกปืนอัดปากก็เงียบๆ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"

"แล้วพี่คิดหรอคะ ว่าความอดทนของหนูมันจะไม่มีขีดจำกัด ที่ผ่านมาหนูพยายามจะไม่อะไรกับพี่แล้ว แต่ตอนนี้หนูก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.."

"ทนไม่ไหว แล้วทำห่าไรได้บ้าง"

"หนูทำได้มากกว่าที่พี่คิดก็แล้วกัน"

ไม่รอช้า ลูกพีชพยายามยื้อมือไปแย่งพวงมาเพื่อก่อกวนให้ไฟนอลจอด จนชายหนุ่มตวัดสายตาดุดันมองเหมือนจะฆ่าเธอด้วยสายตา แต่มันกลับทำให้หญิงสาวไม่สะทกสะท้านอะไรพยายามยื้อดึงพวงมาลัยต่อจนรถปอเชร์คันหรูเซไปมาไม่อยู่นิ่ง

"โธ่เว้ย!!"

"พี่ก็จอดรถสิ หนูไม่ไปกับพี่"

"ถ้าไม่อยากตายคู่ก็หยุด!!"

"ไม่ค่ะ หนูไม่หยุดจนกว่าพี่จะจอด"

"ลูกพีช!!"

เพี๊ยะ!! มือหนาสะบัดออกจากการก่อกวนจนมือสะบัดตบเข้าที่พวงแก้มเธอจนใบหน้าหวานสะบัดตามฝ่ามือใหญ่ หน้ามันชาไปหมด เธอหยุดการกระทำแล้วยกมือขึ้นกอบกุมแก้มตัวเองก่อนที่ไฟนอลจะหักพวงมาลัยเลี้ยวจอดเข้าที่ข้างถนน หายใจหนักๆด้วยอารมณ์หงุดหงิด สายตาคมกริบตวัดมองคนข้างกายที่นั้งนิ่งเงียบ เบียนหน้าออกไปทางหน้าต่าง

"เธอจะโดนมากกว่าตบถ้ายังแผลงฤทธิ์อยู่แบบนี้" ทวาถ้อยคำที่หลุดจากปากของชายหนุ่มกลับทำให้ลูกพีชเจ็บกว่าโดนตบ ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ทั้งแสบ ทั้งเจ็บใจที่ไฟนอลทำกับเธอแบบนี้

"ทำไมไม่ทำมากกว่าตบละคะ?"

"อย่าพูดจารนหาที่ตาย"

"...."

"แล้วอีกอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษเธอ เสอาะทำตัวมีปัญหาก่อน"

ใบหน้าหวานปรากฏหยดนํ้าสีใสไหลอาบพวงแก้มเป็นทางยาวลงมา ลูกพีชก้มหน้าร้องให้อยู่เงียบๆพยายามไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอด ที่พูดจาประชดประชันก็เพราะต้องการให้ไฟนอลยอมขอโทษ แต่เธอคงลืมไปว่าคนอย่างเขาไม่เคยขอโทษใคร...

ร้านอาหารอิตาเลียน..

[ ลูกพีช ]

"ลงมา" เดินทางต่อมาได้ไม่กี่นาทีรถก็จอดอยู่ที่หน้าร้านอาหารอิตาเลียนแห่งหนึ่ง ก่อนที่นํ้าเสียงเรียบนิ่งจะเอ่ยออกมาพร้อมกับเปิดประตูรถฝั่งฉันออกแล้วยืนกอดอกมอง ระหว่างทางตั้งแต่ทะเลาะกันฉันก็เงียบมาตลอดไม่ปริปากพูดอะไร

"ไม่ลงดีๆกูลาก" ร่างกายฉันสะดุ้งตกใจกับนํ้าเสียงตวาด เลยต้องจำใจยกมือขึ้นเช็ดนํ้าตาบนพวงแก้มออกแล้วช้อนตามองคนตัวโต

"เชิญตามสบายเลยค่ะ หนูไม่หิว" พูดจบก็เบียนหน้าหนี

"แล้วใครบอกฉันพาเธอมากิน?"

"หิวก็ไปกินเองสิคะ"

"ได้ไง มื้อนี้มันสำหรับเธอโดยเฉพาะ"

เชื่อเถอะว่าคำพูดของคนเลวๆแบบนี้มันไม่มีอะไรหน้าเชื่อถือหรอก ฉันมองด้วยหางตาก็รู้แล้วว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างแอบแฝง ซึ้งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน ถ้าให้เลือกก็ไม่อยากลงไป ไม่อยากมาด้วยตั้งแต่แรกด้วยซํ้า

หมับ !

พรึบ!

"ทำไมต้องบีบแรงขนาดนี้ด้วย"

"แล้วเสือกนั้งเป็นรูปปั้น ฉันไม่ใช่คนที่จะมารอใครขนาดนั้น"

"เข้าไปคนเดียวตั้งแต่แรกก็จบ"

"ไม่เถียงฉันซักคำมันจะลงแดงตายหรอ?" ร่างฉันถูกกระชากออกมาจากรถอย่างแรงพร้อมกับประตูที่ถูกปิดเสียงดัง พี่ไฟนอลลากฉันเดินเข้ามาในร้านอาหารไฮโซที่ภายในถูกดีไซต์แบบต่างประเทศเพื่อดึงดูดลูกค้าต่างชาติ พนักงานที่นี้ดูมีความสามารถเพราะพูดกับลูกค้าได้หลายภาษา

"รับอะไรดีคะ" พนักงานหญิงเดินมาหาเราพร้อมกับยื่นเมนูให้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันรับมันมาเปิดดูแบบงงๆและแอบลอบมองคนตรงหน้าไม่กล้าสั่งอะไร..

กรอก~ กรอก~

แต่ท้องไม่รักดีมันดันหิวขึ้นมาหน่ะสิ สายตาคมกริบนั้นละจากเมนูแล้วจ้องมองฉันเพียงแวบเดียวแล้วก้มอ่านเมนูในมือต่ออย่างไร้เยื่อใยพามานั้งในร้านอาหารด้วยไม่ใจดีให้ฉันยืมตังกินซักจานหน่อยรึไงใจร้ายชะมัด นี้ฉันกำลังหวังอะไรอยู่นะ ปกติช่วงเลิกเรียนฉันจะต้องหาอะไรกินอยู่แล้ว..และนี้มันก็เป็นเวลาอาหารมื้อคํ้าของฉัน..คิดแล้วก็ยู่ปากด้วยความเบื่อหน่าย

"เอาเป็น Chicken Saltimbocca แล้วก็ Shrimp fra diavolo ถ้าจะให้ดีเพิ่มเฟรนฟรายแล้วก็น่องไก่อบชีสชุดใหญ่ด้วยนะ ดูเหมือนคนแถวนี้จะหิวเป็นพิเศษ.." พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปาก แล้วจ้องมองฉันด้วยสายตานึกขัน นี้เป็นประสาทรึไง ตอนอยู่บนรถยังตบหน้าฉันอยู่เลย คงจะสะใจมากเวลาได้ทำร้ายได้แกล้งฉัน

"เครื่องดื่มรับเป็นอะไรดีคะ"

"ของฉันขอเหมือนเดิมบวกนํ้าส้มด้วย.."

"รับเป็น Chicken Saltimbocca แล้วก็ Shrimp fra diavolo อย่างละหนึ่งจาน แล้วก็เมนูเสริมจากทางร้านชุดใหญ่ เครื่องดื่มเป็นไวน์แดงบวกนํ้าส้มนะคะ"

"อืม"

"รอซักครู่นะคะ"

พูดจบพี่พนักงานก็เดินไปรับออเดอร์โต๊ะอื่น ต่อฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลา ไม่คิดว่ากินคนเดียวจะสั่งเยอะขนาดนั้นแถมยังไม่วายพูดแซะฉันอีก

"หนูขอตัวไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะคะ"

"ฉันไม่ได้ล่ามไว้นิ"

แล้วฉันก็ทนความอึดอัดไม่ไหวต้องปลีกตัวไปเข้าห้องนํ้าแทน ไม่รอให้พี่ไฟนอลพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมุ้งหน้าไปที่ห้องนํ้าหญิง ฉันเดินไปส่องกระจกแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย แล้วจู่ๆก็เหมือนมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องนํ้ามายืนข้างกายฉัน

พนักงานเดินมาเสิร์ฟอาหารแล้ววางอีกเมนูและนํ้าส้มต่อหน้าฉัน พร้อมกับเมนูเสิร์ฟชุดใหญ่ที่พี่แกสั่ง ฉันมองหน้าคนตรงหน้าแบบงงไม่เข้าใจนักแล้วเลื่อนจานอาหารไปทางพี่แก แต่ทวาเรียวคิ้วกับขมวดยุ้งแล้วเลื่อนกลับให้ฉัน

"แดกๆไปเหอะของมันเหลือ"

"หนูไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร"

"ฉันทำทาน"

พูดจบเท่านั้นแหละ มือหนาก็เทไวน์ใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่ม ฉันจึงตัดสินใจแล้วเริ่มกินอาหารตรงหน้ารีบกินรีบหมดรีบกลับจากที่นี้ ก่อนที่พี่แทนจะเห็นเราซะก่อน ดีนะที่ฉันนั้งหันหลังให้ไม่งั้นคงซวยกว่านี้แน่นอน

[ END... ]

"ทั้งหมดตามนี้เลยค่ะ" ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งสองก็ทานข้าวเสร็จ แต่โชคดีที่แทนไทและเพื่อนพากันกลับก่อนลูกพีชจึงสบายใจขึ้นมาหน่อย เธอเหลือบมองตัวเลขค่าอาหารมื้อเดียวแต่ราคาห้าหลักแล้วดวงตาก็เบิกกว้าง...ก่อนที่ไฟนอลจะลุกจากโซฟาแล้วเดินนำออกมาจากร้าน แต่ร่างกายของลูกพีชกลับเกิดอาการแปลกๆวินศรีษะนิดหน่อยเธอตั้งสติแล้วสอดตัวเข้าไปในรถ ไม่ปริปากพูดอะไร

"เป็นอะไร?" ไฟนอลเอ่ยถามแล้วหันมามองคนข้างกาย มือเรียวเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ..

"หนูไม่รู้...มันอยาก..." นํ้าเสียงถูกกลืนหายไป เธอยื่นมือไปเร่งแอร์เหงื่อเริ่มผุดตามกรอบหน้า ท่าทางของลูกพีชทำให้ไฟนอลกระตุกยิ้มมุมปากพึงพอใจ..

"อยาก?" ใบหน้าหล่อเหลาเจือกลิ่นไวน์อ่อนๆยื่นเข้ามาไกล้ๆใบหน้าหวาน ที่ดวงตาหวานฉํ่า..

หมับ ! ไม่รอช้าไปกว่านี้ลูกพีชกดต้นคอใหญ่ลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากเผยอขึ้นสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากของชายหนุ่ม ทั้งสองต่างรัวลิ้นจูบกันจนเกิดเสียงลามกเกิดขึ้นมาในรถที่ติดฟิลม์ดำทึบ ท่อนแขนกำยำสอดเข้าไปในเสื้อนักศึกษาแล้วขยํ้าหน้าอกอวบ อีกข้างเลื่อนไปลดเบาะให้เอนลง..

"อื้อ~"

"พึ่งรู้ว่าจูบเก่งขนาดนี้.." ทั้งสองผละริมฝีปากออกจากกันนํ้าเสียงแหบพร่ากระซิบบอกเธอเบาๆ ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ..การกระทำเผลอตัวเมื่อกี้ทำให้หัวใจดวงน้อยของลูกพีชมันเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอสลัดหัวพยายามนึกคิดว่าตัวเองเป็นอะไร...โดนวางยางั้นหรอ?

หรือว่าในนํ้าส้มนั้นมันมียาอะไรบางอย่างผสมด้วย..

"พี่เอายาอะไรให้หนูกิน.."

"อาการแบบนี้คิดว่ายาอะไรล่ะ"

"....มันทรมานนะ"

"เดี๋ยวฉันจะรับผิดชอบเธอเอง...ทั้งคืนเลย"

.

.

.

Next..

"เก่งที่ทำฉันใจเต้นขนาดนี้.."