EP 21
"...หยุดรถ พี่ไฟนอล หยุดรถ!" ดวงตากลมโตตวัดมองคนข้างกายด้วยแววตาขุ่นเคือง ร่างกายสั่นเทาขึ้นมาในทันใด ความโมโหเริ่มทวีคูณขึ้นมาจนฉุดไม่อยู่ แต่ถึงแม้จะบอกให้คนข้างกายหยุดรถ แต่ชายหนุ่มกลับเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิม จนมือบางรีบเกาะขอบประตูรถเอาไว้แน่น
"ถ้าไม่อยากโดนกระบอกปืนอัดปากก็เงียบๆ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"
"แล้วพี่คิดหรอคะ ว่าความอดทนของหนูมันจะไม่มีขีดจำกัด ที่ผ่านมาหนูพยายามจะไม่อะไรกับพี่แล้ว แต่ตอนนี้หนูก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.."
"ทนไม่ไหว แล้วทำห่าไรได้บ้าง"
"หนูทำได้มากกว่าที่พี่คิดก็แล้วกัน"
ไม่รอช้า ลูกพีชพยายามยื้อมือไปแย่งพวงมาเพื่อก่อกวนให้ไฟนอลจอด จนชายหนุ่มตวัดสายตาดุดันมองเหมือนจะฆ่าเธอด้วยสายตา แต่มันกลับทำให้หญิงสาวไม่สะทกสะท้านอะไรพยายามยื้อดึงพวงมาลัยต่อจนรถปอเชร์คันหรูเซไปมาไม่อยู่นิ่ง
"โธ่เว้ย!!"
"พี่ก็จอดรถสิ หนูไม่ไปกับพี่"
"ถ้าไม่อยากตายคู่ก็หยุด!!"
"ไม่ค่ะ หนูไม่หยุดจนกว่าพี่จะจอด"
"ลูกพีช!!"
เพี๊ยะ!! มือหนาสะบัดออกจากการก่อกวนจนมือสะบัดตบเข้าที่พวงแก้มเธอจนใบหน้าหวานสะบัดตามฝ่ามือใหญ่ หน้ามันชาไปหมด เธอหยุดการกระทำแล้วยกมือขึ้นกอบกุมแก้มตัวเองก่อนที่ไฟนอลจะหักพวงมาลัยเลี้ยวจอดเข้าที่ข้างถนน หายใจหนักๆด้วยอารมณ์หงุดหงิด สายตาคมกริบตวัดมองคนข้างกายที่นั้งนิ่งเงียบ เบียนหน้าออกไปทางหน้าต่าง
"เธอจะโดนมากกว่าตบถ้ายังแผลงฤทธิ์อยู่แบบนี้" ทวาถ้อยคำที่หลุดจากปากของชายหนุ่มกลับทำให้ลูกพีชเจ็บกว่าโดนตบ ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ทั้งแสบ ทั้งเจ็บใจที่ไฟนอลทำกับเธอแบบนี้
"ทำไมไม่ทำมากกว่าตบละคะ?"
"อย่าพูดจารนหาที่ตาย"
"...."
"แล้วอีกอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษเธอ เสอาะทำตัวมีปัญหาก่อน"
ใบหน้าหวานปรากฏหยดนํ้าสีใสไหลอาบพวงแก้มเป็นทางยาวลงมา ลูกพีชก้มหน้าร้องให้อยู่เงียบๆพยายามไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอด ที่พูดจาประชดประชันก็เพราะต้องการให้ไฟนอลยอมขอโทษ แต่เธอคงลืมไปว่าคนอย่างเขาไม่เคยขอโทษใคร...
ร้านอาหารอิตาเลียน..
[ ลูกพีช ]
"ลงมา" เดินทางต่อมาได้ไม่กี่นาทีรถก็จอดอยู่ที่หน้าร้านอาหารอิตาเลียนแห่งหนึ่ง ก่อนที่นํ้าเสียงเรียบนิ่งจะเอ่ยออกมาพร้อมกับเปิดประตูรถฝั่งฉันออกแล้วยืนกอดอกมอง ระหว่างทางตั้งแต่ทะเลาะกันฉันก็เงียบมาตลอดไม่ปริปากพูดอะไร
"ไม่ลงดีๆกูลาก" ร่างกายฉันสะดุ้งตกใจกับนํ้าเสียงตวาด เลยต้องจำใจยกมือขึ้นเช็ดนํ้าตาบนพวงแก้มออกแล้วช้อนตามองคนตัวโต
"เชิญตามสบายเลยค่ะ หนูไม่หิว" พูดจบก็เบียนหน้าหนี
"แล้วใครบอกฉันพาเธอมากิน?"
"หิวก็ไปกินเองสิคะ"
"ได้ไง มื้อนี้มันสำหรับเธอโดยเฉพาะ"
เชื่อเถอะว่าคำพูดของคนเลวๆแบบนี้มันไม่มีอะไรหน้าเชื่อถือหรอก ฉันมองด้วยหางตาก็รู้แล้วว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างแอบแฝง ซึ้งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน ถ้าให้เลือกก็ไม่อยากลงไป ไม่อยากมาด้วยตั้งแต่แรกด้วยซํ้า
หมับ !
พรึบ!
"ทำไมต้องบีบแรงขนาดนี้ด้วย"
"แล้วเสือกนั้งเป็นรูปปั้น ฉันไม่ใช่คนที่จะมารอใครขนาดนั้น"
"เข้าไปคนเดียวตั้งแต่แรกก็จบ"
"ไม่เถียงฉันซักคำมันจะลงแดงตายหรอ?" ร่างฉันถูกกระชากออกมาจากรถอย่างแรงพร้อมกับประตูที่ถูกปิดเสียงดัง พี่ไฟนอลลากฉันเดินเข้ามาในร้านอาหารไฮโซที่ภายในถูกดีไซต์แบบต่างประเทศเพื่อดึงดูดลูกค้าต่างชาติ พนักงานที่นี้ดูมีความสามารถเพราะพูดกับลูกค้าได้หลายภาษา
"รับอะไรดีคะ" พนักงานหญิงเดินมาหาเราพร้อมกับยื่นเมนูให้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันรับมันมาเปิดดูแบบงงๆและแอบลอบมองคนตรงหน้าไม่กล้าสั่งอะไร..
กรอก~ กรอก~
แต่ท้องไม่รักดีมันดันหิวขึ้นมาหน่ะสิ สายตาคมกริบนั้นละจากเมนูแล้วจ้องมองฉันเพียงแวบเดียวแล้วก้มอ่านเมนูในมือต่ออย่างไร้เยื่อใยพามานั้งในร้านอาหารด้วยไม่ใจดีให้ฉันยืมตังกินซักจานหน่อยรึไงใจร้ายชะมัด นี้ฉันกำลังหวังอะไรอยู่นะ ปกติช่วงเลิกเรียนฉันจะต้องหาอะไรกินอยู่แล้ว..และนี้มันก็เป็นเวลาอาหารมื้อคํ้าของฉัน..คิดแล้วก็ยู่ปากด้วยความเบื่อหน่าย
"เอาเป็น Chicken Saltimbocca แล้วก็ Shrimp fra diavolo ถ้าจะให้ดีเพิ่มเฟรนฟรายแล้วก็น่องไก่อบชีสชุดใหญ่ด้วยนะ ดูเหมือนคนแถวนี้จะหิวเป็นพิเศษ.." พูดจบก็กระตุกยิ้มมุมปาก แล้วจ้องมองฉันด้วยสายตานึกขัน นี้เป็นประสาทรึไง ตอนอยู่บนรถยังตบหน้าฉันอยู่เลย คงจะสะใจมากเวลาได้ทำร้ายได้แกล้งฉัน
"เครื่องดื่มรับเป็นอะไรดีคะ"
"ของฉันขอเหมือนเดิมบวกนํ้าส้มด้วย.."
"รับเป็น Chicken Saltimbocca แล้วก็ Shrimp fra diavolo อย่างละหนึ่งจาน แล้วก็เมนูเสริมจากทางร้านชุดใหญ่ เครื่องดื่มเป็นไวน์แดงบวกนํ้าส้มนะคะ"
"อืม"
"รอซักครู่นะคะ"
พูดจบพี่พนักงานก็เดินไปรับออเดอร์โต๊ะอื่น ต่อฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลา ไม่คิดว่ากินคนเดียวจะสั่งเยอะขนาดนั้นแถมยังไม่วายพูดแซะฉันอีก
"หนูขอตัวไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะคะ"
"ฉันไม่ได้ล่ามไว้นิ"
แล้วฉันก็ทนความอึดอัดไม่ไหวต้องปลีกตัวไปเข้าห้องนํ้าแทน ไม่รอให้พี่ไฟนอลพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมุ้งหน้าไปที่ห้องนํ้าหญิง ฉันเดินไปส่องกระจกแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย แล้วจู่ๆก็เหมือนมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องนํ้ามายืนข้างกายฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก