ผิดที่รัก นิยาย บท 20

EP 20

@MMU.

"ไม่คิดว่าเรียนภาคปฏิบัติมันก็ใช้สมองเหมือนกัน" นีโม่บ่นออกมาด้วยนํ้าเสียงเนือยๆเพราะเมื่อกี้เราพึ่งเรียนภาคปฏิบัติกันเสร็จ ก่อนที่นางจะปิดล็อคเกอร์ข้างๆกันเพื่อเก็บชุดสำหรับเรียนภาคปฏิบัติเอาไว้ ก่อนที่ฉันจะหยุดชะงักเมื่อเห็นโพสอิสสีดำที่ถูกเขียนด้วยตัวหนังสือสีขาวอยู่ในล็อคเกอร์ มันเป็นข้อความเขียนว่า..

"หยุดโลกสวย :)"

"มีอะไรรึป้าวลูกพีช..." นีโม่ถามขึ้นมาแล้วหยิบโพสอิสออกจากมือฉันไปอ่าน แล้วสีหน้าก็เจื่อนลงเล็กน้อยไม่ต่างจากฉันที่ตกใจกับข้อความนั้น จุดประสงค์ของคนที่ทำแบบนี้มันคืออะไร? "ไม่ต้องสนใจหรอกลูกพีช บางทีอาจจะมีพวกนักเลงมาแกล้งแกก็ได้.."

"มันไม่แกล้งเฉยๆหรอก ถ้าไม่มีอะไรแอบแฝง" พูดจบฉันก็หยิบโพสอิสกลับมา แล้วฉีกทิ้งทันที ก่อนจะโยนมันลงถังขยะที่อยู่ไกล้ๆกัน

"แกคิดว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นงั้นหรอ"

"มันก็คงจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" เอาตรงๆ 'หยุดโลกสวย' ความหมายมันก็บอกอยู่แล้ว ฉันไม่ได้อยากเก็บมาคิดมากหรอก แต่ทุกอย่างมันก็ทำให้ฉันคิด

"แล้วจะเอายังไงต่อ จะเล่าเรื่องนี้ให้พี่แทนฟังไหม?"

"บางเรื่องฉันขอเก็บมันไว้ดี และหาคำตอบเองดีกว่าว่าเจ้าของโพสอิสนั้นคือใคร หรือไม่ฉันอาจจะโดนปั่นหัวจากใครบางคน ที่ชอบรังความฉันอยู่ก็ได้" ฉันตอบในขณะที่เราสองคนเดินออกมาจากบริเวณล็อคเกอร์เก็บของ ที่อยู่บริเวณถัดออกมาจากสระว่ายนํ้าหรูหราขนาดใหญ่ แล้วคนที่ฉันคิดอยู่มันจะเป็นใครได้ ถ้าไม่ใช่พี่ไฟนอล ที่จงใจทำให้ฉันกับพี่แทนแตกแยกกัน คงจะปั่นหัวให้ฉันคิดไปเป็นอย่างอื่น...

"แต่ฉันว่าแกหน้าจะมีคำตอบอยู่แล้วนะ" เรามาหยุดที่ม้าหินอ่อนไกล้ๆสนามบาสแล้วหย่อนตัวนั้งลงตรงข้ามกัน เพื่อรอเวลาเรียนคาบต่อไป

"คิดว่าใครล่ะ ถ้าไม่ใช่คนที่คอยจ้องทำลายชีวิตฉันอยู่ตอนนี้"

"พี่ไฟนอล?" นีโม่เลิกคิ้วถาม แล้วหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าสะพายมากางไว้ พร้อมกับขนมกรุบกรอบที่ยัดใส่กระเป๋ามาแกะกิน

"อย่าให้ฉันพูดถึงชื่อผู้ชายคนนั้นเลย.."

"ก็สมควรที่แกไม่อยากได้ยินชื่อนั้น เมื่อคืนพี่แกทำเกินไปจริงๆ"

โดนจับจูบกลางผับเมื่อคืนความทรงจำมันก็แย่เหมือนกันนะ ไม่ได้จูบธรรมดาแต่มันคือจูบแบบลิ้นแลกลิ้นต่างหาก นาทีที่โดนพี่ไฟนอลกระชากเข้าไปกดจูบแรงๆมันทำเอาหัวใจฉันหล่นวาบ สติสตางหายไปภายในพริบตา พยายามทุบอกรัวๆช่วยเหลือตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่ใช่แค่ฉันหรอกที่สติหลุดจนทำอะไรไม่ถูก แต่ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างสติหลุดไปตามๆกัน..และยิ่งเป็นเด็กมอเราด้วยสิส่วนมาก ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

"ก็นิสัยแบบนี้ไง เลยไม่มีใครชอบขี้หน้า" รวมถึงพี่แทน ไม่แปลกที่มีศัตรูเต็มบ้านเต็มเมือง ฉันพูดพลางโยนขนมเข้าปากกินแก้เซ็ง..

"แต่ที่ฉันเห็นอยู่ MMU. สาวๆทุกคนนี้คลั่งไคล้พวกพี่เขามากเลยนะ จนให้คำนิยามแก๊งพวกพี่เขาว่า ราชาวิศวะ ราชาที่ชนะเลิศด้านความมืดหน่ะ" ที่จริงฉันก็พอจะรู้มาบ้างเกี่ยวกับแก๊งศัตรูของพี่แทน แต่ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น ฉันคงจะเป็นหนึ่งหญิงสาวในมหาลัยรึป้าวที่ไม่ได้รู้เจาะลึกอะไรเหมือนคนอื่นๆเขา

"หยุดพูดเรื่องนี้เถอะ.."

"โอเคก็ได้..."

นีโม่ยอมสงบปากสงบคำและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ยแทน ส่วนฉันเองก็ไม่ต่างกันเปิดหน้าแชทของพี่แทนที่พิมพ์ไปยํ้าเรื่องทายาตั้งแต่เมื่อคืนพี่แทนก็ยังไม่ตอบเหมือนจะโกรธฉันจริงๆจนเมินแชท ฉันรู้ว่าพี่แทนก็คงพยายามจะเข้าใจแล้วว่าพี่ไฟนอลจงใจทำให้เราแตกแยก แต่ใครกันที่จะอดเสียความรู้สึกไม่ได้ เมื่อคนที่เรารักดันไปมีอะไรกับคนที่ตัวเองเกลียดเข้าไส้..

"ลูกพีช...นี้มันคลิปเหตุการณ์เมื่อคืนนิ" ในขณะที่ฉันกำลังนั้งกลุ้มใจอยู่นํ้าเสียงตกใจของเพื่อนสาวก็ดังขึ้น แล้วนางก็ยื่นมือถือมาให้ฉันดู.."ยอดคนดูขึ้นเร็วมาก...ลูกพีช...มีตอนที่แกโดนจูบด้วยว่ะ"

"ให้ตายเถอะ...ยังมีคนถ่ายไว้อยู่หรอ"

"คอมเม้นท์กันเต็มเลย ส่วนมากเม้นท์เกี่ยวกับแกด้วยว่ะลูกพีช"

ยิ่งได้เห็นคลิปเมื่อคืนฉันก็ยิ่งกลุ้มใจมากกว่าเดิม ที่จริงมันควรจบไปได้แล้วนะ แต่ไม่เลยตอนนี้มันกลับเป็นกระแสมาแรงในMMU. ซะอีก..

"ขอโทษนะน้อง ตรงนี้ที่ประจำของพวกพี่" ในขณะที่เราสองคนกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับคลิปเสียงของรุ่นพี่ผู้หญิงก็พูดขึ้น เราสองคนจึงเงยหน้าขึ้นมอง..

นี้มันพี่ดิสนี่ย์นิ คนที่เอากับผู้ชายในห้องนํ้า..

นางยืนอยู่หลังเพื่อน ในมือมีแก้วนํ้าผลไม้ถือเอาไว้ ก่อนจะเดินนวยนาดมายืนคฝตรงหน้าเพื่อนแทน ก็แก๊งเดิมที่มาวอแวฉันตอนอยู่หอพักไง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรมากวุ่นวายกับฉันอยู่ได้..

"ไปเถอะนีน" ฉันพูดตัดบทแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย แต่นีโม่กลับยืนประจันหน้าด้วยแววตาแข็งทื่อ อย่าบอกนะว่ายัยนี้กำลังจะเล่นสงครามประสาทกับรุ่นพี่พวกนี้ "นีน..."

"นี้หน่ะหรอ ต้นเรื่องของคลิปเมื่อคืน ที่ผู้ชายต่อยกันแย่ง" พี่ดิสนี่ย์พูดออกมาด้วยสายตาเหยียดๆ

"ผู้ชายต่อยกันแย่ง ก็ดีกว่ามาหาเรื่องคนอื่นเพราะผู้ชายไม่เอานะคะ.."

พูดจบนีโม่ก็ยักไหล่แล้วหมุนตัวกลับมาเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า...แต่ทวาร่างก็ต้องหันกลับอย่างรวดเร็วเพราะถูกพี่ดิสนี่ย์ดึงผมเอาไว้...เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วย..

"ปากดีแบบนี้คงไม่เคยเจอฉันตบ.."

ปึก! ร่างฉันถูกเพื่อนพี่แกผลักอย่างแรงแต่ดีที่เท้ามันเร็วถีบเข้าที่หน้าขาของพี่ดิสนี่ย์ในจังหวะเดียวกันจนนางเสียหลัก โอกาสนั้นนีโม่จึงรีบผลักออกสุดแรงแล้วตบเข้าที่หน้าพี่แกไปฉาดใหญ่..

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

"แล้วปากแบบนี้ มันสมควรโดนมากกว่าตบด้วยซํ้า"

"อีนี้!" นางเตรียมง้างมือจะตบหน้านีโม่แต่ฉันเอาตัวเองไปแทรกซะก่อนพร้อมกับยกหมัดสวน..

"ขอเถอะนะคะ อย่ามายุ้งกับพวกเรา กรุณาอยู่ใครอยู่มันด้วยค่ะ ถ้าพี่ยังมาวุ่นวายอีกฉันคงคิดว่าพี่ไม่เคยถูกสั่งสอนด้านมารยาทมานะคะ.."

แกรก!

"กรี๊ดดดดดดดด..! อีเด็กบ้า"

ฉันบิดข้อมือนางแล้วสะบัดออกจนพี่แกร้องทรมาน ก่อนที่นีโม่จะเหยียดยิ้มออกมาแล้วคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพาย เราสองคนเดินเลี่ยงออกมาท่ามกลางสายตาของนักศึกษา ที่ฉันโดนมองด้วยสายตาแบบนี้มาทั้งวัน เมื่อกี้ถ้าไม่หมดความอดทนจริงๆฉันคงไม่ทำแบบนั้นหรอก แต่มันก็หน้าโมโหที่เราอยู่ดีๆก็มีคนมาหาเรื่องอย่างไม่ทราบสาเหตุ...

"ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าเหตุผลอะไรที่พวกพี่แกชอบมาหาเรื่องขนาดนี้.."

นีโม่ถามขึ้นมาในตอนที่เราสองคนกำลังเดินไปที่ตึกเรียน ขนาดจงใจมาหาเรื่องฉันถึงคณะฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันไปทำอะไรให้นักหนา จะว่าไปเกี่ยวกับเรื่องพี่เพิร์ธก็ไม่ใช่ เพราะเพื่อนฉันกับพี่เพิร์ธก็ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันแล้ว ดูเหมือนว่าพี่มันจะเจาะจงมาที่ฉันมากกว่าซะด้วยซํ้า

"ช่างมันเถอะ"