ผิดที่รัก นิยาย บท 19

EP 19

หน้าโรงพัก...

[ ไฟนอล ]

"ยังไม่ถึงอาทิตย์แกก่อเรื่องไปแล้วสองครั้ง มันเหมาะสมไหมที่ลูกเจ้าของมหาลัยอย่างแกประพฤติตัวแบบนี้!!"

เสียงของท่านอดิเทพบ่นรอดไรฟันออกมาในขณะที่ผมเดินล้วงถุงกางเกงออกมาจากโรงพักหลังจากเคลียปัญหากันเสร็จแล้ว ฝ่ายผิดก็ผมเต็มๆแต่อำนาจของเงินมันก็ทำให้ผมรอดตัวเหมือนทุกๆครั้ง ดีที่ไม่โดนข้อหาเสพยา พกอาวุธอีก ไม่งั้นแม่งเคลียร์ยาวกว่านี้แน่นอน แต่ถ้าถามว่าโดนจับได้แล้วจะเลิกไหม มีเหตุผลห่าอะไรที่ต้องเลิกว่ะ..?

"ไฟนอล...แกได้ยินที่ฉันถามไหมว่ามันเหมาะสมรึป้าว"

"ไม่เหมาะสม" ผมหยุดเดินหน้ารถคันโปรดแล้วหันไปเลิกคิ้วถาม "ตรงไหน?"

"ถ้ามีมันสมองพอก็คงจะคิดได้ ว่าทำตัวแบบนี้มันเหมือนนักเลงข้างถนนเข้าไปทุกวัน.."

นักเลงข้างถนนงั้นหรอ? ผมเค้นหัวเราะออกมาแล้วเสยผมขึ้นลวกๆ ไม่เคยปฏิเสธหรอกว่าตัวเองเป็นนักเลง แต่ผมมันก็แค่นักเลงพรีเมี่ยมก็เท่านั้นแหละ มีเรื่องยังไงก็รอดตัวทุกที พรีเมี่ยมไหมล่ะ

"แต่ผมอัปเกรดขึ้นมาหน่อย นักเลงพรีเมี่ยมเลยนะ"

ผมยกยิ้มให้ แล้วโบกมือลาก่อนจะเปิดประตูรถแล้วสอดตัวเข้าไปนั้ง คุณอดิเทพยืนจ้องระงับอารมณ์ไม่นานก็เดินกลับไปขึ้นรถตู้ จะอะไรนักหนาว่ะ ควรชินได้ล่ะ แม่งเสือกด่าผมไม่หยุดหย่อนไม่เมื่อยปากบ้างรึไงว่ะ แก่จะตายห่าอยู่แล้ว คิดอยู่ลำพังผมก็เคาะซองบุหรี่ออกมาแล้วลดกระจกจุดสูบ ไม่นานก็เคลื่อนตัวมาที่โรงพยาบาลซึ้งปกติจะไม่มา แต่ไอ้เพิร์ธมันโดนเย็บแผลเลยต้องไปดูสังขารมันหน่อยว่าไกล้ตายยัง

[ END... ]

[ ลูกพีช ]

"ลูกพีชรอพี่ตรงนี้ก่อนได้ไหม เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องนํ้าแปปนึง.."

พี่แทนไทที่เดินออกมาจากห้องทำแผลเสร็จเอ่ยบอกฉันที่กำลังนั้งรออยู่หน้าห้อง ฉันจึงพยักหน้าให้แทนคำตอบ แล้วร่างหนาก็เดินเลี่ยงไปยังอีกทาง พอเกิดเรื่องที่ผับขึ้นนีโม่ก็ลากฉันกลับห้องเอาตรงๆตอนนั้นใจฉันหายวับจนร้องให้ออกมา พอผ่านมาไม่ถึงสามสิบนาทีพี่แทนไทก็โทรกลับฉันจึงรีบไปหาแล้วบังคับให้พี่แทนมาโรงบาล แผลเต็มหน้าแบบนั้นขืนปล่อยไว้อักเสบแน่นอน และโรงพยาบาลที่เรามามันเป็นโรงบาลเอกชนยังไงล่ะ ฉันเป็นห่วงพี่แทนจนพามาที่ที่ไกล้ที่สุด...ลืมนึกถึงค่าใช้จ่ายไปเลย

"โทษนะคะ มารับยาให้ผู้ชายคนเมื่อกี้หน่ะค่ะ" เพื่อฆ่าเวลาที่พี่แทนเข้าห้องนํ้า ฉันจึงเลือกที่จะมารับยาให้

"รอซักครู่นะคะ..." พยาบาลสาวเอ่ยบอกแล้วเดินไปจัดยาให้..

"เสือกใช้กู.."

ระหว่างที่รอรับยาอยู่เสียงของใครบางคนก็บ่นออกมาถัดออกไปอีกสองช่อง และเสียงนั้นมันก็คุ้นหูฉันเป็นอย่างดี...จะเป็นใครอีกล่ะ...ถ้าไม่ใช่พี่ไฟนอล นึกได้แบบนั้นฉันก็ปรายตามองเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าพี่แกจะไม่เห็นยืนกอดอกจ้องพยาบาลเหมือนจะต่อยอยู่ตลอดเวลา เห็นแบบนั้นฉันจึงเบี่ยงผมปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ขืนเจอกันตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

"เรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญที่ช่องชำระเงินได้เลยนะคะ"

"...." ฉันพยักหน้าตอบแล้วหยิบถุงยารีบสาวเท้าเดินไปจ่ายเงินและรับบิล นี้มันวันอะไรกันน่ะ ไม่อยากเจอแต่ดันไปไหนก็เจอ ยิ่งตอนกลางวันพี่เพิร์ธยอมช่วยฉันออกมาจากห้อง แล้วถ้าเจอกันตอนนี้บางทีฉันอาจจะโดนลากกลับห้อง และทวนสิทธิ์ความเป็นผัวอีก ยังไม่ถึงอาทิตย์ฉันถูกรังแกไปแล้วสองครั้ง...คิดแล้วก็อยากจะร้องให้จริงๆ..ร่างกายฉันมันโดนคนป่าเถื่อนได้ไปแบบไม่เต็มใจ

"ลูกพีช.."

"...."

"ลูกพีชได้ยินพี่ไหม..?"

"คะ.."

"ยืนเหม่ออะไร กลับกัน"

หมับ!

"ค่ะ" ฉันจับข้อมือพี่แทนแล้วรีบลากคนตัวโตออกมาจากบริเวณนั้น นี้ฉันยืนเหม่อจนไม่ทันได้มองเลยรึไงกันนะว่าพี่แทนกลับมาจากห้องนํ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ถึงยังไงเรื่องนี้มันก็ไม่สำคัญหรอกสำคัญที่สุดคือต้องรีบกลับห้องให้เร็ว..

"เป็นอะไรรึป้าวทำไมดูรีบๆ"

"เปล่าค่ะ...ลูกพีชแค่ง่วงเฉยๆอยากรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อน" ฉันเลือกที่จะโกหกไป แล้วเราก็พากันขึ้นรถทันที ก่อนที่พี่แทนจะสตาร์ทรถและขับเคลื่อนออกไป...บรรยากาศในรถก็เริ่มอึดอัดขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าของพี่แทนเรียบตึง

"โกรธอะไรลูกพีชรึป้าวคะ.."

"ไม่เชิง...พี่แค่อยากรู้ว่าที่ไอ้ไฟพูดมันหมายความว่าอะไร..?"

"...."

จะไม่ให้ซีดได้ไงล่ะ ฉันคิดมากเรื่องพี่แทนจนไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรแล้ว ยิ่งพี่แทนเงียบใส่ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนมันยิ่งทำให้ฉันคิดมากกว่าเดิม

"นีโม่.."

"แกมีอะไรจะพูดมั้ย ฉันเชื่อว่าระหว่างแกกับพี่ไฟนอลมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น.." คงไม่ใช่แค่พี่แทนสินะที่สงสัย แต่มันคงจะเป็นทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นั้น ตอนที่ฉันโดนจับจูบ "แกไว้ใจฉันได้นะ ฉันไม่เอาไปบอกพี่แทนหรอก ยังไงคนอย่างแกต้องมีเหตุผลพอ"

พูดจบนีโม่ก็จูงฉันมาหน่อยตัวนั้งลงกันที่ปลายเตียง "อื้อ...มันมีอะไรมากกว่านั้น"

"แกเลยลำบากใจแบบนี้?"

"ใช่"

"ไหนลองพูดระบายออกมา สีหน้าแกมันดูอึดอัดมากเลยนะ" นีโม่บีบมือฉันเบาๆแล้วสวมกอดมือบางค่อยๆลูบแผ่นหลังปลอบใจ ฉันจึงปล่อยโฮออกมาอีกรอบ...เพราะมันอึดอัดจริงๆจนอกแทบแตกอยู่แล้ว...

"นีน...ฉันต้องเลิกกับพี่แทนจริงๆหรอ...ฮึก...พี่แทนรู้แล้วว่าฉันกับพี่ไฟนอล...เรามีอะไรมากกว่านั้น..."

"ถ้าพี่แทนยังไม่บอกเลิก แกอย่าพึ้งคิดไปก่อนเลยนะ...มันไม่ใช่ความผิดแกเลยนะลูกพีช พี่ไฟนอลต่างหากที่เข้ามาวอแว มาข่มเหงแก เราเป็นผู้หญิงถ้าโดนบังคับจริงๆยังไงก็สู้แรงผู้ชายแท้ๆไม่ได้หรอก แกไม่ผิดนะลูกพีช มันคือความพลาดที่เกิดขึ้น.."

"ฉ้นรู้นีน ฉันไม่ได้ผิด แต่ฉันจะหนีเขายังไงให้พ้นฉันเกลียดผู้ชายคนนี้...เกลียดจนไม่รู้จะเกลียดยังไงแล้ว.." ฉันระบายสิ่งที่อัดอั้นข้างในออกมาหมด อยากจะหนีไปให้ไกลจากผู้ชายใจร้าย ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากเจอ ไม่อยากอยู่ร่วมโลกด้วย..

"แกก็ทำตัวให้ติดกับพี่แทนไว้...บางทีอยู่ติดกับพี่แทนไว้คงปลอดภัยกว่า.." นีโม่ผละกอดออกแล้วมองหน้า ฉันจึงยกมือปาดนํ้าตาออก บางทีแบบนี้ มันน่าจะหลีกเลี่ยงพี่ไฟนอลได้บ้าง..

.

.

.

next..

"ผู้ชายต่อยกันแย่ง ก็ดีกว่ามาหาเรื่องคนอื่นเพราะผู้ชายไม่เอานะคะ.."