ผิดที่รัก นิยาย บท 24

EP 24

"มั่นใจขนาดนั้น?" ใบหน้าหล่อเหลายื่นไปพูดใกล้ๆใบหูของลูกพีช แล้วเค้นยิ้มออกมาราวกับเรื่องที่เธอพูดมันตลกสิ้นดี แล้วเขาจะทำให้เธอได้รู้เองว่าไม่ใช่แค่เศษใจ แต่มันจะเป็นทั้งหัวใจที่เธอจะถูกเขายึดครองหมด จนหลงหัวปักหัวปำ..

"ไม่ใช่แค่มั่นใจ เพราะยังไงหนูก็ไม่มีวันรักพี่"

"จะรอดู"

พรึบ ! พูดจบไฟนอลก็ผลักร่างเปลือยเปล่าล้มไปกองอยู่บนพื้นจนศรีษะชนเข้ากับขาโต๊ะอย่างรุนแรง แล้วร่างหนาก็เดินไปหยิบโซ่จากลิ้นชักออกมา ทำเอาคนตัวเล็กที่ใบหน้ายังเปียกฉุ่มไปด้วยคราบนํ้าตาใบหน้าฉายแววตกใจร่างกายสั่นเทาขยับถอยหลังหนี...

หมับ !

"พี่จะทำอะไรอีก..?" ลูกพีชกัดริมฝีปากตัวเองกลํ้ากลืนพยายามบิดข้อมือออก เมื่อโดนมือหนาลากข้อมือมาไกล้ๆเตียงนอน แล้วจัดการล่ามข้อเท้าเธอติดกับขาเตียง เหมือนที่เคยทำมาก่อน แล้วถอยออกมาเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ...

"ล่ามโซ่ ง่ายๆแค่นี้ก็มองไม่ออก?" ไฟนอลเลิกคิ้วถามแล้วไล่สายตามองเรือนร่างที่เขาได้ครอบครองคนเดียว ก่อนจะย่อตัวลงแล้วเชยคางมนขึ่น

"....อึก" ทวาสายตาที่หญิงสาวมองกลับ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง แทบไม่อยากมองหน้า แค่ลำพังตอนนี้ที่เป็นอยู่ก็ทรมานหัวใจจะแย่ กลับทรมานที่ร่างกายทวีคูณขึ่นมาอีก..

"โดนล่ามขนาดนี้ คงไม่มีใครเสอาะมาช่วยเธออีกครั้งหรอกใช่ไหม"

"...." ลูกพีชนิ่งเงียบ ใบหน้านวลเบียนหนีสัมผัสจากมือหนาอย่างหน้ารังเกียจ แต่ไฟนอลกลับไม่สะทกสะท้านอะไรชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ่นยืนเต็มความสูง

"อย่าพึ่งร้องให้จนตายก่อนละ ให้ฉันกลับมาห้องก่อน" พูดจาเย้นหยันทิ้งท้ายเอาไว้ แล้วคนตัวโตก็เดินไปหยิบกุญแจรถพร้อมกระเป๋าตังเดินออกมาจากห้องพร้อมเสียงประตูห้อง

"ฮึก..." ลับร่างของไฟนอลเสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ก็หลุดออกมา เธอชันเข่าขึ่นกอดตัวเองเอาไว้แล้วเอนศรีษะพิงกับขอบเตียง ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิวกายเป็นระรอกๆจนหนาวเหน็บ ดวงตากลมโตเหลือบมองหาสิ่งมาช่วยบรรเทาความหนาวให้ตัวเอง แต่ทวาผ้าห่มผืนนวลมันกลับไกลเกินกว่าที่เธอจะเอื้อมแขนไปหยิบทิ้ง พอหมดปัญญาเปียกตาคู่สวยก็หลับพริ้มกอดตัวเองต่อไป...จนอ่อนแรงพล็อยหลับไปในที่สุด

R-check สนุกเกอร์...

ภายในห้องสนุ๊กขนาดกว้าง กลางห้องมีโต๊ะและอุปกรณ์การเล่นสองชุดแต่ทวาในห้องกลับมีแค่สองคน อีกทั้งมีโซฟาและโต๊ะอำนวยความสะดวกและความเป็นส่วนตัวของลูกค้าที่ต้องการเช่าห้องเพื่ออยู่เป็นชั่วโมง ซึ่งเป็นที่ยอดฮิตของหนุ่มๆ กลางโต๊ะมีเหล้านอกตั้งอยู่พร้อมมวลบุหรี่หลายซอง

แกร๊ก ! เสียงแก้วเหล้ากระทบกับพื้นโต๊ะเสียงดัง ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ่นปิดเปลือกตาคิดหนักอยู่ในใจ สร้างความแปลกใจให้กับบาสที่มาด้วย

"ดูเหมือนว่ามึงจะมีเรื่องกลุ่มใจนะ" บาสที่นั้งเงียบๆอยู่ซักพักเอ่ยถามแทนไทขึ้น หรี่ตามองอย่างสังสัยเพราะปกติแทนไทจะไม่ค่อยดื่มหนักขนาดนี้

"อืม"

"มีเรื่องอะไร?"

"กูเลิกกับลูกพีชแล้ว.." แทนไทตอบด้วยนํ้าเสียงเหนื่อยล้า ทำเอาบาสหยุดชะงักไม่ค่อยอยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินซักเท่าไหร่

"เพราะไอ้ไฟนอล?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม

"...."

"...แล้วทำไมมึงยอมง่ายๆแบบนี้"

"...."

"หรือมึงไม่รักยัยนั้นแล้ว.."

"รัก....กูรักลูกพีชแบบที่ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน" พูดจบก็เอนตัวกลับมาดังเดิม คำถามที่บาสถามทุกคนอาจจะสงสัยเหมือนเขา แต่ที่แทนไทบอกเลิกเพราะเขาไม่ต้องการให้ลูกพีชมาผิดหวังกับตัวเองในภายหลัง ชายหนุ่มไม่อยากให้เธอมองเขาแย่และเสียใจมากกว่านี้ เลยเลือกที่จะเลิกทั้งที่ยังรักอยู่ก่อนที่มันจะสายไป..

"แล้วเสือกเลิก"

"บางทีเหตุผลของคนที่เลิกกัน มันไม่ใช่เพราะหมดรักเหตุผลเดียว.."

"แล้วมันอะไร?" บาสถามอย่างไม่เข้าใจ มือหนาเคาะซองบุหรี่แล้วหยิบออกมาจุดสูบมองใบหน้าแทนไทต้องการคำตอบ

"ซักวันมึงคงรู้เอง"

"มันคือข้ออ้างของคนที่ไม่อยากเล่า" พูดจบก็ส่ายหน้าเอือมละอาแล้วพ้นควันสีขาวขุ่นลอยคละคลุ้งไปทั่วห้องด้วยท่าทางไม่สะทกสะท้านอะไร ต่างจากแทนไทที่ยกเหล้ากรอกปากไม่หยุด

"...."

อึก อึก อึก

"แล้วเรื่องยัยดิสนี่ย์มึงจะเอายังไง จะปล่อยไปแบบนี้ให้ลูกพีชรู้ทีหลัง?" ความจริงที่สองหนุ่มรู้เป็นอย่างดีตอนอยู่ร้านอาหารอิตาเลียนว่าลูกพีชมากับไฟนอล โชคดีที่แทนไทไหวตัวทันเลยแก้ไขสถานการณ์ด้วยการแอบทักบอกบาส โชคจึงเข้าข้างเมื่อบาสทำธุระพึ่งเสร็จจากแถวนี้พอดี

"กูไม่อยากให้ลูกพีชเสียใจมากกว่านี้อีกแล้ว.."

"แล้วมึงจะเอายังไงต่อ..."

"กูจะจบกับยัยนั้น...ก่อนที่ลูกพีชจะรู้ความจริง"

"แล้วคิดหรอ ว่ามันจะจบกับมึงง่าย?"

"ไม่รู้...แต่กูนัดมาเคลียร์แล้ว"

เอี๊อด !

"นายมีอะไรถึงได้นัดฉันมางั้นหรอ?" เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างของดิสนี่ย์ที่เดินนวยนาดเข้ามาแล้วหย่อนตัวนั้งลงบนโซฟาข้างกายแทนไท ชายหนุ่มปลายตามองเธอเล็กน้อยพลางถอนหายใจออกมา

"มาเร็วดีนะ" บาสทักด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"แน่นอน.."