EP 25
.
.
.
X-box คอนโด...
ปอเช่ร์คันหรูพุ่งทะยานมายังคอนโดส่วนตัวของตัวเองด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะหักเลี้ยวเข้าไปจอดที่ประจำ ร่างหนาในชุดเสื้อช็อปวิศวะสีเลือดหมูผลุนผลันลงจากรถแล้วตรงดิ่งมาที่ห้องภายในเวลาไม่กี่นาที
ครืดดดด...
มือหนาสอดคีการ์ดเข้าไป ไม่นานก็ผลักประตูเข้ามาในห้องสายตาคมกริบตวัดมองคนตัวเล็กที่นอนแน่นิ่งกับขอบเตียง แล้วร่างกายมันก็เข้าไปช้อนตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างอัตโนมัติ ภายในใจร้อนลุ่มขึ้นมาจนทำอะไรไม่ถูก
"ลูกพีช..."
"...."
"ลูกพีช เธอได้ยินฉันไหม?" ชายหนุ่มตบแก้มเนียนเบาๆเรียกสติแต่กลับไม่มีวี่แววว่าลูกพีชจะลืมตาขึ้นมา
"...."
"โธ่เว้ย!" ส่งผลให้ไฟนอลถอนหายใจออกมาหนักๆแล้วยีหัวตัวเองด้วยอาการรนราน ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจมาไขโซ่ที่ล่ามไว้ออก พลางเดินไปหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาใครอีกคน..
ครืดดดดดด...!
"มาหากูอยู่ห้องตอนนี้.."
( มีไร )
"ยาที่มึงเอาให้เล่นงานยัยลูกพีชเน่า สลบไร้สติ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แม่งไม่คิดว่ามันจะแรงขนาดนี้" ไฟนอลพูดออกไปพร้อมยกมือขึ้นลูบหน้าลวกๆ อยู่ไม่เป็นสุขสายตาเหลือบมองลูกพีชเป็นระยะๆ
( ปกติ )
"ปกติเหี้ยไร มึงรีบมา"
( เป็นคนเล่นงานเขา )
"...."
( เสือกเป็นห่วงทีหลัง )
"กูไม่ได้เป็นห่วง แค่ยังไม่อยากให้ยัยนี่ตายตอนนี้"
( ตอแหล )
"ไอ้ดิน..."
( พายัยนั้นไปแช่นํ้าเย็นซักสิบนาทีก่อน เดี๋ยวกูไปหา )
"เออ"
ตี้ด...! ปลายสายถูกตัดไปไฟนอลโยนโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วหมุนตัวกลับมาอุ้มร่างกายซีดเผือกของลูกพีชขึ้นเดินเข้าไปในห้องนํ้าแล้ววางร่างเธอลงในอ่าง มือหนาเอื้อมไปปรับอุณภูมิพร้อมกับกดเปิดนํ้าให้ไหลลงอ่างกระทบผิวกายก่อนจะเดินหายออกจากห้องนํ้าไป...
หลายนาทีต่อมา...
[ ลูกพีช ]
ความเย็นที่ไหลกระทบร่างกายทำให้ฉันรู้สึกหนาวขึ้นมาแปลกๆจนต้องค่อยๆเปิดเปลือกตาหนักอึ้งขึ้นมาแล้วกวาดมองรอบๆ ก็พบว่าตอนนี้ตัวเองนอนแช่อยู่ในอ่าง...เท่าที่จำได้ฉันโดนล่ามไว้นิ หรือตอนนี้อาจจะฝันอยู่ ฉันคิดว่ามันคงไม่ใช่ความฝันหรอกบางทีเจ้าของห้องอาจจะกลับมาแล้วก็ได้และนี้คงกำลังแกล้งฉันอยู่ถึงได้พาร่างกายฉันมานอนแช่นํ้าเย็นแบบนี้...นึกได้แบบนั้นฉันก็พาร่างกายตัวเองลุกขึ้นจากอ่างแต่มันกลับไร้เรี่ยวแรงลุกไม่ขึ้นปวดหัวหนักอึ้งไปหมด ร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรง...นี้ฉันกำลังเป็นอะไรอยู่กันแน่นะ..
"นึกว่าจะตายแล้วซะอีก.." เสียงของพี่ไฟนอลพูดขึ้นมาทำให้ฉันตกใจสะดุ้งแล้วมองไปที่ประตูห้องนํ้าก็สบตาเข้ากับร่างหนาที่ยืนพิงขอบประตูอยู่...ก่อนที่พี่แกจะเดินเข้ามายืนมองฉันที่นอนปวกเปียกอยู่ในอ่าง เห็นแบบนั้นฉันจึงเบียนหน้าหนีแล้วพยายามลุกจากอ่างอีกครั้ง
หมับ !
"ไม่ต้องมาแตะต้องหนู.." ฉันเค้นเสียงให้พอพูดได้ออกมา แล้วใช้มือปัดป่ายสัมผัสจากมือหนาที่พยายามจะช้อนร่างฉันขึ้นจากอ่าง
"ไม่มีปัญญาเอาตัวรอดก็อย่าอวดดี"
"พะ...พี่เองไม่ใช่หรอ...ที่ลากหนูมานอนแช่นํ้าเย็นๆแบบนี้...มันหนาวจะตายอยู่แล้วนะ"
"แหกตาดูชุดฉันด้วยว่าใครจะโง่หนีเรียนมาแกล้งเธอ.."
ฉันไล่สายตามองพี่ไฟนอลที่ยังอยู่ในชุดของคณะอยู่ แล้วถ้าไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดแล้วทำไมต้องพาฉันมาแช่ในอ่างเย็นๆแบบนี้ด้วยล่ะ "แล้วมันเพราะอะไรล่ะคะ?"
"ถ้าโง่มากก็ไม่ต้องรู้ ว่าคนหนีเรียนมาหาเพราะอะไร" พี่ไฟนอลพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็วางร่างฉันยืนหน้าตู้เสื้อผ้าใบใหญ่แล้วเปิดตู้ขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมหน้าฉันทั้งหน้าแล้วขยี้เช็ดผมที่เปียกชุ่มจนหัวฉันโยกคลอนคอแทบเคล็ด
"ถ้าไม่เต็มใจเช็ดก็ไม่ต้องก็ได้นะคะ.." ฉันมองค่อนด้วยความไม่พอใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก