ผิดที่รัก นิยาย บท 36

EP 36

คำตอบของลูกพีชทำให้แทนไทหน้าชายิ่งกว่าถูกตบ แววตาของหญิงสาวที่เคยมองเขาด้วยความรักมันแปรเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัดเจน บ่งบอกว่าสิ่งที่เธอพูดมันออกมาจากความรู้สึกข้างในจริงๆ ไม่ใช่แค่ต้องการพูดให้เขาเลิกมามาวุ่นวายกับตัวเอง "หวังว่าพี่คงเข้าใจกับสิ่งที่ฉันพูดนะคะ..."

"มันคงชัดเจนแล้วสินะ...ว่าเธอลืมพี่ได้ง่ายขนาดนี้.."

"อะไรที่มันเป็นสิ่งแย่ๆในชีวิต...หนูไม่อยากจะจำมันหรอกค่ะ.."

"งั้นก็ขอให้เธอกับมันรักกันนานๆ...สมกับที่พี่ยอมเสียเธอไปด้วยล่ะ" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแทนไทก็หมุนตัวพร้อมหยดนํ้าตาเม็ดโตที่ถูกกลั้นไว้หยดแหมะลงพื้น เหมือนหัวใจที่แตกสลายไม่มีชิ้นดี ถึงแม้ลูกพีชจะลืมกันแล้ว แต่ชายหนุ่มจะจดจำเธอในหัวใจตลอดไปและคงไม่มีใครมาแทนที่ได้...

"ร้าวฉานทั้งคู่แน่.." เสียงของบุคคลปริศนาที่ถือมือถืออยู่ในมือแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ตลอดเวลาการคุยกันของทั้งสองอยู่ในสายตาของดิสนี่ย์ตลอดเธอถ่ายรูปได้ถูกเวลาพอดิบพอดีและภาพที่ออกมาถ้าได้ถึงหูของไฟนอลละก็ มหาลัยคงลุกเป็นไฟแน่นอนคิดแล้วก็สนุกไม่น้อยเลยทีเดียว

"มึงคิดจะทำอะไร" อีกหนึ่งสาวข้างกายกันพูดขึ้น นั้นก็คือชะเอมที่เคยโกรธแค้นเรื่องที่ไฟนอลเคยทำกับเธอ ก็เท่ากับว่าทั้งสองมีศัตรูคนเดียวกัน

"หาอะไรทำสนุกๆนิดหน่อย"

"คงไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง ถ้าสองคนนี้ปะทะกันอีกรอบ"

"จะไม่ใช่แค่ไอ้แทนที่ถูกซ้อม ยัยลูกพีชอะไรนั้นโดนเขี่ยทิ้งแน่นอน คราวนี้แหละจะได้รู้กันว่าไม่ควรมาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน" เพียงแค่นึกภาพขึ้นมาในหัวดิสนี่ย์ก็กอดอกอย่างมั่นใจว่าแผนที่วาดไว้จะสำเร็จ อีกทั้งรูปภาพที่จะเป็นตัวสำคัญในการเดินเกมส์ครั้งนี้อีก รับรองไม่มีทางพลาด

"มึงนี้มันกัดไม่ปล่อยจริงๆ"

"หรือว่ามึงไม่อยากเอาคืน...ที่ไฟนอลมันวางแผนใช้มึงเป็นเครื่องมือเพื่อเปิดโปงเรื่องของกูตั้งแต่แรก..."

"มีเหตุผลอะไรที่กูไม่อยากเอาคืนล่ะ"

"...."

"แล้วตกลงแผนมึงคืออะไร?"

"เซอไพร์"

ดิสนี่ย์ยักไหล่แล้วกลั้วขำออกมาอย่างผู้ถือชัยชนะแล้วเดินเลี่ยงออกมาจากมุมต้นไม้ เพราะอะไรๆมันก็ดูเข้าทางเธอไปหมดทุกอย่างที่เหลือก็แค่รอเวลาลงมือเท่านั้นทุกอย่างก็จะเป็นแบบที่เธอต้องการ

X-box คอนโด...

"หนูขอโทษนะคะแม่...ที่เปลี่ยนเบอร์ไหม่แล้วไม่ได้บอกมันฉุกเฉินจริงๆ"

( ไม่เป็นไรแล้วเสาร์อาทิตย์นี้จะกลับมาเยี่ยมแม่มั้ย )

"เดี๋ยวหนูไปวันนี้เลย...คิดถึงแม่เหมือนกัน"

( เออลูกพีช...แล้วกับแทนไทเป็นยังไงบ้างลูก พาแทนมาเยี่ยมแม่ด้วยคนสิ ตั้งแต่มาคราวนั้นยังไม่ได้เจอกันอีกเลย )

"เอ่อ...แม่คะ...หนูกับพี่แทน..."

เพล้ง ! ไม่ทันที่ลูกพีชจะได้บอกความจริงว่าเธอเลิกกับแทนไทแล้วกระป๋องเบียร์ก็ถูกฟาดลงพื้นอย่างแรง ดึงความสนใจให้ใบหน้าหวานหันกลับไปมองก็สบตาเข้ากับสายตาดุๆของไฟนอลที่ยืนพิงขอบกระจกบานใหญ่จ้องมองเธอคุยโทรศัพท์อย่างจับผิด ก่อนจะเคาะซองบุหรี่แล้วจุดสูบด้วยใบหน้าเรียบตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจที่ได้ยินชื่อแทนไทหลุดออกจากปากของหญิงสาว...

( มีอะไรรึป้าวลูกพีช )

"ของตกนิดหน่อยค่ะแม่"

( ถ้าอย่างนั้นแม่วางแล้วนะ แล้วเจอกันนะลูก )

"ค่ะแม่...รักนะคะ"

"ไม่อยากรู้ว่าบทสนทนาของเธอจะมีชื่อแฟนเก่าเข้ามาได้ง่ายขนาดนี้..." ลูกพีชวางสายไม่ทันไรนํ้าเสียงเรียบนิ่งก็พูดสอดแทรกเข้ามา ส่งผลให้คนตัวเล็กเดินเข้าไปสวมกอดร่างหนาจากด้านหน้าอย่างออดอ้อน

"แม่ถามเรื่องพี่แทน หนูเลยจะอธิบายแต่พี่..."

"อย่าเรียกชื่อมันตอนอยู่กับฉัน" ไฟนอลพูดสวนขึ้นมาทันควัน มันมีที่ไหนเรียกชื่อแฟนเก่าซะดิบดีขนาดนี้ เรียกเหมือนตอนเป็นแฟนกันอยู่ไม่มีผิด แค่คิดชายหนุ่มก็หงุดหงิด

"ก็แม่คิดว่าเรายังคบกันอยู่หนูเลยจะอธิบายไหม่ให้แม่เข้าใจ"

"แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าแม่มีเรื่องจะคุยด้วยถึงได้โทรกลับ?"

"ก็...ปกติหนูโทรคุยกับแม่แบบนี้อยู่แล้วไง"

"คิดว่าฉันโง่มากรึไง บอกความจริงมาไอ้เหี้ยนั้นมันมาหาเธอใช่ไหม?" ลูกพีชกลืนนํ้าลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก เธอไม่คิดว่าไฟนอลจะฉลาดขนาดนี้แต่ก็ไม่ได้จะปิดบังมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วทุกอย่างมันเป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้น

"พี่รู้ได้ยังไงคะ.."

"ทุกการเคลื่อนไหวของเธอฉันรู้หมด ว่าคุยกับใคร โทรหาใครบ้างเพราะฉะนั้นอย่าคิดที่จะปิดบังอะไรฉัน"

"ใช่ค่ะ...หนูไม่ได้ติดต่อกับแม่มาหลายวันแล้ว....แต่ที่รู้เพราะว่าแม่ติดต่อหาเขา..." ปลายเสียงแผ่วเบาลงเรื่อยๆใบหน้านวลก้มหงุดหลบสายตายากจะคาดเดา แล้วเรียวแขนคู่สวยก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดออกก่อนที่ไฟนอลจะทิ้งมวลบุหรี่ลงถาดเขี่ยในห้อง

"แล้วมันก็มาหาเธอ?"

"ค่ะ.."

"แล้วก็เสือกคุยกับมัน"

เพล้ง ! ไฟนอลระบายความโกรธด้วยการเตะบานกระจกบานใหญ่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่จึงลงกับสิ่งของในห้องแทนยิ่งอารมณ์โมโหง่ายแบบนี้ยิ่งแก้ไม่เคยหายโดยเฉพาะเรื่องของลูกพีช..

"หนูไม่ได้ตั้งใจจะคุยค่ะ แต่มันเป็นเรื่องของแม่.."

"เลยคุยด้วยว่างั้น?"

"หนูแค่คุยค่ะ...ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น"

"หรือต้องเอากันก่อน...ฉันถึงมีสิทธิ์ไม่พอใจได้ว่ะ!?" ไฟนอลตวาดเสียงดังจนทำให้ลูกพีชสะดุ้งตกใจ เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตารู้สึกผิดหัวใจดวงน้อยสั่นระริกด้วยอาการหวาดหวั่นเพราะรู้ฤทธิ์ยามชายหนุ่มโมโหเป็นอย่างดี

"บางทีพี่ก็ควรเข้าใจมุมของหนูบ้างก็ได้"

"เธอล่ะ.. ลองมองมุมของฉันดูมั้ย ว่าใครมันจะไปโอเครที่เห็นคนของตัวเองไปคุยกับแฟนเก่า มันมีใครโอเคบ้างว่ะ!"

"...หนูขอโทษ...แต่เรามาคุยกันดีๆเหมือนเดิมนะ"

"ฉันไม่มีอารมณ์จะคุย...อยากไปหาแม่ก็รีบไปก่อนที่ฉันจะคุมตัวเองไม่อยู่มากกว่านี้.."

ไฟนอลเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างเหลืออด แล้วเดินไปคว้ากุญแจรถพร้อมกับกระเป๋าตังเดินดุ่มๆออกจากห้องไป พร้อมกับเสียงประตูห้องปิดลงเสียงดัง...

.