ผิดที่รัก นิยาย บท 37

EP 37

"เห็นกูโง่มากมั้ง" ไฟนอลสบถใส่มือถือที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินออกจากห้องวีไอพีไป ตรงดิ่งไปยังโซนด้านล่างของผับทันทีเพราะก่อนหน้านี้ข้อความที่ทักมาบอกในแชทของลูกพีช...มาจากดิสนี่ย์ แล้วไม่นานชายหนุ่มก็มาหยุดยืนอยู่ข้างหลังเธอที่กำลังนั้งพูดจาสะใจกับผลงานตัวเองอยู่

หมับ !

"อ๊ะ!?" ไม่นานเรียวแขนก็ถูกคว้าหมับกระชากลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยแรงมหาศาล จนเธอตกใจเมื่อได้สบตาเข้ากับไฟนอล ที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ "นายมาจับฉันทำไม...ปล่อยฉันนะ!" หญิงสาวพยายามบิดข้อมือออกสุดแรงด้วยหัวใจที่หวาดกลัว และแรงที่แขนยังถูกบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ทำอะไรไว้ก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ...ทำไมผู้ชายมันไม่เอาเลยมาลงที่คนเก่าเขา...ต่อให้เธอทำยังไงคนอย่างไอ้แทนมันก็ไม่มีวันรักเธอหรอก"

เพล้ง ! พูดจบไฟนอลก็กวาดข้าวของลงจากโต๊ะจนขวดเหล้าและแก้วตกแตกกระจัดกระจายบนพื้น ส่งผลให้ชะเอมที่นั้งนิ่งเงียบด้วยท่าทีหวาดหวั่นตกใจลุกผลุนผลันจากเก้าอี้ อีกทั้งคนบริเวณนั้นยังหันมามองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่อีกด้วย ก่อนที่ร่างของดิสนีย์จะถูกผลักลงเก้าอี้มือหนาจัดการคว้าหมับเข้าที่คางของเธอแล้วบดขยี้สุดแรงจนใบหน้าสวยเฉี่ยวบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ..

"ฉันจะบอกอะไรให้ฉลาดนะ...คนมีสมองเขาไม่คิดแผนโง่ๆแบบนี้มาใช้กับฉันหรอก.."

"อึก..."

"แล้วก็อย่ายุ้งกับคนของฉันให้มันมาก...เธอก็รู้ดีใช่ไหมถ้าฉันได้เล็งใครไว้ละก็ชีวิตมันจะไม่สงบสุขอีกต่อไป" พูดจบไฟนอลก็สะบัดใบหน้าเธอออกจนหันไปตามแรงมหาศาล มือหนาจัดการหยิบปืนออกมาจากเอวที่เหน็บไว้ข้างหลังแล้วลูบมันเบาๆด้วยท่าทางเหี้ยมเกรียม

"นะ...นายจะทำอะไร"

"กรี๊ดดดดดดด...!" ชะเอมที่เห็นท่าไม่ดีรีบพาตัวเองวิ่งออกมาจากตรงนั้นพร้อมเสียงกรี๊ดเสียสติเมื่อเห็นกระบอกปืนบนมือของชายหนุ่ม เธอยังไม่อยากโดนยิงกระบานตอนนี้เลยวิ่งเตลิดชนผู้คนที่ลอบมองดูอย่างกล้าๆกลัวๆไม่กล้าเข้าไปยุ้ง...

"ชะเอม...เดี๋ยว!" ไม่ทันที่เธอจะเรียกให้หยุดร่างของชะเอมก็วิ่งหายไปพร้อมกับกลุ่มคน ทำให้ตรงนี้เหลือแค่เธอที่อยู่ในสถานะการณ์เสี่ยงคนเดียว...จนทำให้ร่างกายมันขนลุกขนชันกับการกระทำของชายหนุ่ม.. "ฉันถามว่านายจะทำอะไร!" ไฟนอลไม่ตอบเพียงกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินมาดักร่างเธอไม่ให้ลงจากโต๊ะ มือคว้าใบหน้าเธอมาบีบเค้นอีกรอบจนคนถูกกระทำนํ้าตาเล็ดไหลอาบพวงแก้ม...

"คิดว่าทำแบบนี้กับลูกพีชแล้วฉันจะปล่อยเธอไป?"

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ.."

"มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก.." ชายหนุ่มตอบกลับด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่งแต่ทวากลับชวนขนลุกปลายกระบอกปืนถูกไล่ตามกรอบหน้าของเธอตั้งแต่หน้าผากลงมาถึงผิวแก้มก่อนจะง้างปืนออกแล้ว...

เพี๊ยะ !

"..โอ๊ย!" แรงตบจากกระบอกปืนทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาอย่างกระทันหัน ใบหน้าชาไปหมดความเจ็บปวดเข้าเล่นงานเหงื่อเริ่มผุดออกมาตามกรอบหน้าทั้งที่อากาศในผับมันเย็นเฉียบ มือเรียวยกขึ้นกอบกุมแก้มตัวเองที่ถูกตบด้วยสายตาเคียดแค้นพร้อมร่างกายที่สะอึกสะอื้นรํ่าให้

"แค่นี้มันยังน้อยไปนะ...เธอสมควรโดนหนักกว่านี้.."

"ไฟนอล....พะ...พอได้แล้ว....ฉันไปทำร้ายนายรึไงทำไมต้องเดือดร้อนแทนมันขนาดนั้นด้วย!"

"กล้าพูดออกมาได้ยังไง!!"

เพี๊ยะ ! ชายหนุ่มจัดการฟาดกระบอกปืนใส่แก้มเธออีกข้างพร้อมกับตวาดดังลั่น ทำให้คนแถวนั้นมีท่าทีจะเข้ามาห้ามแต่กลับโดนสายตาชวนเสียวสันหลังกวาดมองซะก่อนก็แทบจะหยุดอยู่กับที่อย่างกระทันหันไม่กล้าเข้าไปยุ้ง...

"จำใส่สมองไร้รอยหยักของเธอเอาไว้...มีปัญหากับลูกพีชก็เหมือนมีปัญหากับฉัน..."

"...."

"หรือถ้ามันโง่มากยังหาเรื่องคนของฉันอีกละก็...จะไม่ใช่แค่กระบอกปืนที่ตบหน้าเธอแต่มันจะถูกยิงเข้ากระบาลเธอแทน.." มือหนาดั่งคีบเหล็กออกแรงบีบคางมนอีกครั้งแล้วสะบัดออก ทิ้งรอยแผลไว้ที่มุมปากของเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะเดินเสยผมออกมาลวกๆพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้พลั้งมือฆ่าหญิงสาวตรงหน้าเสียก่อน ก่อนจะเหน็บกระบอกปืนเอาไว้ที่เดิม...

อีกด้าน...

"อึก...ทะ...ทำไมมันง่วงแบบนี้" ลูกพีชพยายามเปิดเปลือกตาหนักอึ้งขึ้น แล้วกวาดมองไปรอบๆห้องเธอจำได้ว่าเมื่อกี้พึ้งกินเหล้าที่ดิสนี่ย์รินให้ลงไปแล้วตอนนี้มานอนอยู่แบบนี้ได้ยังไง?

แกร๊ก ! แล้วเสียงประตูห้องนํ้าก็เปิดออกพร้อมกับร่างของแทนไทที่เดินออกมาจากห้องนํ้าในมือมีแก้วนํ้าแข็งผมเผ้าเปียกฉุ่มลงมาถึงครึ่งตัว

"พะ...พี่แทน?"

"เราโดนวางยานอนหลับ.." แทนไทบอกเสียงเรียบนิ่ง หลังจากที่ถูกพนักงานชายลากมาที่ห้องชายหนุ่มก็พอมีสติเลือนร่างเลยใช้แรงฮึดสุดท้ายลุกมาสวมเสื้อผ้าแล้วจัดการแก้ฤทธิ์ยา ตอนนี้อาการง่วงก็ค่อยๆซึมหายไปเรื่อยๆ...เว้นซะแต่ลูกพีชที่ยังงงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น..

"นี้มันเรื่องบ้าอะไร" หญิงสาวบ่นพึมพำออกมาแล้วเปิดผ้าห่มดูร่างกายตัวเองที่เกือบเปลือยก่อนจะยกมือคลึงศรีษะตัวเองเบาๆ แล้วร่างหนาก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบมะนาวพร้อมกับโซดาเทผสมใส่แก้วนํ้าเย็นจัดมาหาเธอที่เตียง

"อย่าพึ้งถามอะไรเลย...รีบดื่มให้หายง่วงก่อน ก่อนที่อะไรมันจะแย่กว่านี้.." แทนไทพยุงร่างของลูกพีชขึ้นแล้วป้อนนํ้าที่ชงมาเรียบร้อยให้เธอดื่ม...

ปั้ง ! แล้วเสียงถีบประตูห้องก็ดังขึ้นเสียงดัง...ทำให้ทั้งสองหันไปมองยังผู้มาไหม่...

หมับ !