ผิดที่รัก นิยาย บท 30

EP 30

"พี่ไฟ...ไม่เอาแบบนี้นะคะ" ใบหน้าหวานก้มหงุดแก้เก้อ จนจมูกคมสันสัมผัสเข้ากับพวงแก้มแดงระเรื่อแทน ความนุ่มนิ่มที่สัมผัสทำเอาชายหนุ่มทนต่อความหอมหวานของคนตัวเล็กไม่ไหวฝังจมูกลงไปอีกครั้ง มือที่ยังคงลูบไล้แผ่นหลังเนียนปลดตะขอบราเชียร์ออกอย่างง่ายดาย ส่งผลให้ลูกพีชสะดุ้งตกใจ

"ทำไม...ยังไม่หวั่นไหวอีกหรอ"

"ไม่ใช่ค่ะ...หนู...เขิน"

คำตอบของลูกพีชทำให้ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากออกมาด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาทีละเม็ดๆแล้วกระชากมันลงพื้น ตามด้วยบราเชียร์สีเนื้อที่ปกปิดความใหญ่โตเอาไว้ จนท่อนบนของหญิงสาวเปลือยเปล่าสู่สายตาปราถนาของคนตรงหน้าจนเรียวแขนคู่สวยต้องยกขึ้นมาปิดมันเอาไว้

"เขินจริงด้วยว่ะ หน้าแดงหมดแล้ว"

"ผู้หญิงคนไหนเจอแบบหนู...เขาก็เขินกันทั้งนั้นแหละ.."

ลูกพีชเถียงกลับด้วยนํ้าเสียงติดขัด หายใจไม่ทั่วท้องถึงแม้จะเคยแนบแน่นเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ชินอยู่ดีแถมตอนนี้ความรู้สึกมันคงไม่เหมือนเดิมเพราะแต่ก่อนเธอโดนขืนใจทั้งที่มีคนรักอยู่ ตอนนี้ถึงจะสมยอมความรู้สึกก็คงไม่เหมือนเดิม มันคงใจเต้นแรงทุกครั้งตอนชายหนุ่มอยู่บนร่าง...

"แต่คนนี้ อยากให้อยู่เขินกันไปทั้งชีวิตเลยนะ.."

"คนบ้า...ชอบแกล้งหนู"

ลูกพีชซุกหน้าเข้ากับแผงอกกว้างทันทียิ่งรู้ว่าเธอเสียอาการยิ่งชอบพูดให้เธอเป็นหนักกว่าเดิม ท่างทางของเธอทำให้ชายหนุ่มตวัดท่อนแขนยกเรียวขาคู่สวยขึ้นควบเอวแล้วช้อนร่างเล็กที่เกาะตัวเองแน่นเดินมาทิ้งตัวนอนลงบนเตียง

"ดะ...เดี๋ยวค่ะ...อื้อ!" ลูกพีชดันอกแกร่งเอาไว้เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเข้าจู่โจมเธอแบบไม่ทันตั้งตัว ไฟนอลจับข้อมือเล็กเอาไว้ไม่ให้เธอต่อต้านแล้วบีบเอาไว้เบาๆ ก่อนจะขึงเรียวแขนเธอราบไปกับเตียงนอน ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปดูดชิมความหวานจากอุ้งปากเล็กที่ไม่เคยเบื่อหน่ายสลับกับดูดกรีบปากอวบอิ่มราวกับเสือที่กระหายเหยื่อมานาน มือเลื่อนตํ่าลงมาเรื่อยๆแล้วถอดกระโปรงนักศึกษาออกพร้อมกับแพนตี้ตัวจิ๋วจนร่างกายอวบอิ่มตรงหน้าเปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิด...

"อื้อ!"

ลูกพีชหลุดครางออกมาเสียงหลง เมื่อกรีบเคลมถูกนิ้วแกร่งเขี่ยเม็ดทับทิมเล่นถี่ๆจนเรียวขาสั่นระริก เปลือกตาคู่สวยหลับพริ้มรับสัมผัสวาบวาม เธอพยายามจูบตอบสัมผัสเร่าร้อนอย่างไร้เดียงสาจนเวลาผ่านไปเกือบนาทีไฟนอลก็เป็นฝ่ายผละใบหน้าออกแล้วลากริมฝีปากลงมาถึงเนินอกขาวนวลเรียวลิ้นแตะยอดประทุมถันหยอกล้อเบาๆ แววตาหยาดเยิ้มอยู่ในห้วงอารมณ์ปราถนามองเสี้ยวหน้าหวานที่แดงกํ่าด้วยความเขินอายอย่างพอใจ

ก่อนจะดูดดุ้นยอดประทุมถันสีแดงสดอย่างมูมมาม สลับกับบีบขยี้อีกข้างหนักๆสร้างความกระสันให้ร่างเล็ก ชายหนุ่มทำแบบนั้นไปเรื่อยๆพร้อมกับสอดนิ้วแกร่งเข้าระหว่างสองกรีบที่ตอดรัดนิ้วแน่น ไม่นานนิ้วแกร่งก็ออกแรงรัวนิ้วใส่ช่องทางรักที่เริ่มเปียกฉุ่มจากการกระทำของตัวเอง

"อ๊ะ...!"

ลูกพีชครางกระเซ้าออกมาเรียวแขนคู่สวยจิกลงที่บ่าแกร่งก่อนจะเลื่อนมาขยํ้าเรือนผมดกดำสลับกับลูบไล้ตามลำคอหนาอย่างห้ามไม่ได้ ท่าทางการตอบสนองของคนใต้ร่างส่งผลให้ไฟนอลหยุดการกระทำอย่างกระทันหันแก่นกายขยายพองโตเพียงเพราะเธอลูบไล้ต้นคอก็ทำให้ชายหนุ่มเสียอาการจนอยากขยํ้าเธอเต็มทน..มือหนาจัดการกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างกายตัวเองด้วยความเร่งรีบ จนลูกพีชที่มองการกระทำของคนตัวโตเม้มปากเป็นเส้นตรงเต้นหัวใจเต้นแรงผิดปกติกับท่าทางเซ็กซี่ของชายหนุ่มบนร่าง

"เป็นอะไร...เหงื่อแตกหมดแล้ว" ไฟนอลเอ่ยเเซวคนตัวเล็กที่เหงื่อผุดเต็มกรอบหน้าทั้งที่อากาศในห้องก็หนาวเย็น แต่หารู้ไม่ว่าเธอกำลังตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"หนู...ตื่นเต้นนิคะ"

"เด็กบ้าเอ้ย.." ไฟนอลสบถแล้วเค้นยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู มือหนาชักแก่นกายพองโตมันวาวสองสามครั้งก่อนจะค่อยๆจ่อมันเข้าระหว่างสองกรีบ

"อ๊ะ...ค่อยๆเอาเข้านะ...หนูเจ็บ"

"เขาเรียกเสียว"

"แต่หนูเจ็บนิ.."

"เถียงเก่งชิบหายเลยว่ะ...ครางให้เก่งแบบนี้บ้างนะ.."

ปึก! ปึก! ไฟนอลจับเอวขอดเอาไว้แน่นแล้วกระแทกเข้าไปจนสุดโคน พร้อมกับหายใจหนักๆออกมาแก่นกายถูกดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง

"อื้ออ!...หนูบอกให้เบาๆไงคะ"

"มันห้ามกันได้ที่ไหนลูกพีช.."

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊าา...อ๊ะ!" เอวสอบเริ่มออกแรงกระแทกกระทั้นใส่ร่างเธออย่างเมามันส์ ร่างหนาโน้มตัวลงแล้วหยิบหมอนมาหนุนให้ศรีษะทุยเรียวแขนกอดรัดคนใต้ร่างเอาไว้แน่นแล้วซุกไซร้จมูกเข้าตามเรีอนผมหอมกรุ่น สลับกับดูดเม้นลำคอระหงฝากรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้...เอวยังคงกระแทกอย่างต่อเนื่องหนักหน่วงขึ้นทุกจังหวะ

"อ๊าา...โครตเสียวเลยลูกพีช" เสียงหอบพร่ากระซิบบอกเธอเบาๆ แล้วสูดดมความหอมหวานจากเธออย่างคลั่งไคล้ สองร่างสั่นคลอนไปตามจังหวะถี่ๆ เรียวแขนคู่สวยกอดลำคอใหญ่เอาไว้แน่นพร้อมกับจิกเล็บลงบ่าแกร่งเกินจะห้ามไหว

"อ๊ะ..อ๊า!"

เสียงครางไม่เป็นศัพท์ของลูกพีชดังแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อกึกก้องไปทั่วห้อง สองร่างฟาดฟันกันบนเตียงราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน ใบหน้าหวานเหยเกด้วยอารมณ์เสียวซ่าน แก่นกายใหญ่พองโตอัดแน่นเต็มช่องทางรักจนความจุกเข้าเล่นงาน ระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดที่เข้ากันได้ดีผลิตนํ้าเหนียวหนืดออกมาเป็นจำนวนมากตามเรียวขาคู่สวยที่กำลังเกร็งอยู่ ก่อนที่ร่างหนาจะเอี้ยวตัวขึ้นแล้วจับเรียวขาเพียงข้างเดียวขึ้นพาดบ่าออกแรงกระแทกใส่ร่างเล็กไม่ยั้ง...

.

.

"อ่อ...ค่ะ" ฉันฉีกยิ้มเจื่อนๆกลับไปให้แล้วเดินหายเข้าไปในห้องนํ้า ไม่นานประตูห้องก็ถูกปิดเสียงดังฉันได้แต่งุนงงกับท่าทางของพี่ไฟนอลแต่ก็เลือกที่จะเก็บความงุนงงเอาไว้แล้วเริ่มชำระร่างกายที่ผ่านศึกหนักมาเมื่อคืนจนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อจะเดินไปรอรถเมล์...ป่านนี้พี่ไฟนอลคงไปก่อนฉันละมั้ง แต่ก็ผิดคาดเมื่อสายตาดันไปสะดุดกับรถปอเช่ร์คุ้นตาจอดอยู่หน้าคอนโดพร้อมกับกระจกรถที่ถูกเลื่อนลงพอให้เห็นคนข้างในที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ สายตาคมกริบเหลือบมองฉันเพียงเล็กน้อยก็พอจะรู้แล้วว่าพี่ไฟนอลจอดรอฉันอยู่ คิดได้แบบนั้นฉันจึงเดินไปขึ้นรถ

"หนูคิดว่าพี่ไปแล้วซะอีก.."

"...." มีเพียงความเงียบตอบกลับมา แล้วพี่แกก็ทิ้งมวลบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับกดกระจกรถให้เลื่อนขึ้น เห็นท่าทางแบบนั้นฉันจึงไม่ปริปากพูดอะไรนั้งเงียบตลอดระยะทางไปมหาลัย

@MMU.

"ขอบคุณนะคะ.." ทันทีที่รถมาจอดยังหน้าคณะของตัวเองฉันก็เหลือบมองคนข้างกายที่นั้งเงียบมาตลอดทางพร้อมกับเอ่ยขอบคุณ แต่ก็มีเพียงความเงียบตอบกลับมาเหมือนเดิม

"งั้นหนูไปละนะ.."

"...." ฉันพูดออกไปอีกครั้งแล้วค่อยๆยื่นใบหน้าตัวเองเข้าไปไกล้ชิดกับพี่ไฟนอลจนสัมผัสกลับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆปะปนกับกลิ่นหอมเซ็กซี่...จนใบหน้าหล่อเหลาหันมาทำให้ปลายจมูกฉันชนกับผิวแก้มพี่แกเต็มๆอย่างเลี่ยงไม่ได้

"อะไร?"

"เปล่าค่ะ...หนูแค่อยากจะบอกว่า"

"...."

"สู้ๆนะคะ...คนนิสัยไม่ดีของหนู"

.

.

.

พูดงี้เดี๋ยวพี่มันหลงหนักกว่าเดิมนะลูกพีช

Next..

"พอเถอะ...ผู้ชายคนนั้นไม่มีอิทธิพลอะไรกับชีวิตฉันแล้วแหละ"