ผิดที่รัก นิยาย บท 34

EP 34

"ใครจะไปรู้ละคะ...บางทีพี่อาจจะนัดผู้หญิงไว้ก็ได้.." ฉันตอบกลับเสียงอู้อี้เพราะเอาแต่ซุกหน้าอยู่กับอกอุ่นๆของพี่ไฟนอล ร่างกายถูกรั้งเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิม ฉันก็ไม่ได้อยากทำตัวเอาแต่ใจหรืองี่เง่าหรอกนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ

"ทำขนาดนี้ยังไม่ชัดเจน?"

"....."

"ตัดทุกคนเพื่อเธอแล้ว ยังจะกลัวอะไร" มันก็เริ่มชัดเจนอย่างที่ไฟนอลพูดจริงๆ เพราะการกระทำของพี่แกวันนี้มันแสดงออกว่าไม่แม้แต่จะสนใจผู้หญิงคนไหน แต่สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่การซื่อสัตย์แค่ใจอย่างเดียวไง ฉันต้องการความซื่อสัตย์ทั้งกายและใจ เพราะตอนนี้ร่างกายและหัวใจของฉันมันก็อยู่กับพี่ไฟนอลหมดแล้ว..ฉันไม่อยากผิดหวังซํ้าๆ

"....อื้อ หนูไม่กลัวแล้วก็ได้ แต่คืนนี้พี่ต้องอยู่กับหนูนะ"

"แล้วตอนนี้ได้ไปไหนไหมก็นอนกอดกันอยู่นี้ไง"

"ไม่โกรธหนูใช่มั้ย...ที่ห้ามไม่ให้พี่ไป"

"ถ้าฉันจะไปจริงๆไม่มีใครห้ามได้หรอก"

"...."

"แต่นี้มันเป็นเธอ...ฉันถึงเต็มใจอยู่ด้วย" คำตอบของพี่ไฟนอลมันทำให้ฉันอบอุ่นหัวใจขึ่นมาจนเผลอยิ้มทั้งนํ้าตา คำตอบคงชัดเจนแล้วแหละว่าพี่ไฟนอลไม่ได้โกรธฉันเลยกลับเต็มใจจะอยู่ด้วยถ้าฉันเอ่ยปากขอ

"เลิกงอแงได้แล้ว.." พี่ไฟนอลสั่งฉันแล้วเค้นยิ้มออกมา มือหนายื่นมาปัดปอยผมที่คลอเคลียกับพวงแก้มฉันออกแล้วค่อยๆปาดคราบนํ้าตาที่เปียกฉุ่มตามผิวหน้าฉันจึงรวบรวมสติแล้วหยุดร้องให้ ถ้าเป็นพี่ไฟนอลคนเดิมคงตวาดด่าฉันว่าน่ารำคานไปแล้วแต่ตอนนี้เขากลับยอมตามใจ ฉันก็ขอให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่แค่เริ่มต้น

"อื้อ...เลิกแล้ว" ฉันตอบเสียงแผ่วแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงเรียวแขนกอดเอวสอบเอาไว้แน่น เป็นการดักคนตัวโตเอาไว้อ้อมๆว่าไม่ให้ไปไหน ก่อนที่ความรู้สึกอะไรบางอย่างจะทาบบนหัว...มันคือฝ่ามืออุ่นๆที่คอยลูบศรีษะฉันเบาๆให้ฉันหลับสนิทและลืมเรื่องคิดมากไม่นานจมูกคมสันก็เลื่อนมาไกล้ๆกับพวงแก้มฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดจนร่างกายมันขนลุกซู่ แล้วลืมตาขึ่นมาอีกครั้ง...

"Good night baby..."

.

.

.

10 : 30 AM.

ความเปียกชุ่มตรงจุดกลางกายทำให้คนตัวเล็กที่นอนซุกอกแกร่งมาทั้งคืนรู้สึกตัวเปิดเปลือกตาขึ่น เธอกวาดมองไปรอบๆห้องก็ไปสะดุดกับร่างหนาที่กำลังสวมเสื้อช็อปวิศวะเตรียมตัวออกไปเรียน ก่อนที่ลูกพีชจะเปิดผ้าห่มออกก็เห็นรอยเลือดสีแดงเปื้อนที่นอนบ่งบอกถึงการมาของรอบเดือน....และมันก็เลอะไปถึงชุดนอนของเธอด้วยโชคดีที่วันนี้มีเรียนบ่าย เพราะขืนมีเรียนเช้าเธอคงแบกสังขารไปไม่ไหวเนื่องจากอาการปวดท้องหน่วงๆที่เริ่มเล่นงานหนักขึ่นเรื่อนๆ

"จะไปเรียนแล้วหรอคะ?"

"อืม..."

"พี่ไฟนอล...ช่วยไปซื้อผ้าอนามัยให้หนูหน่อยได้มั้ย" ลูกพีชพูดเสียงแผ่วเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วสายตาคมกริบก็ตวัดมองมาด้วยแววตาไม่ชอบใจซักเท่าไหร่ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยคิดที่จะทำแบบนี้ให้ใคร ก่อนที่ใบหน้าหวานจะก้มหงุดบีบมือตัวเองเบาๆด้วยอาการประหม่า

"หรือถ้ารีบไม่ไปซื้อก็ได้ค่ะ.."

"ไปซื้อเอง ฉันจะไปเรียน"

"ค่ะ..." เธอตอบเสียงเรียบนิ่งแล้วมองตามแผ่นหลังกว้างตาละห้อยพร้อมกับยู่ปากด้วยท่าทีผิดหวัง ไหนบอกยอกทุกอย่างไงแล้วทำไมเป็นแบบนี้..

[ ไฟนอล ]

หลังจากที่เดินพ้นเขตประตูห้องผมก็หันไปมองอย่างชั่งใจ จะงอนอีกป้าวว่ะแล้วเสือกมาเป็นเมนส์ ถ้าเป็นคนอื่นแม่งเตะอัดปากไปนานแล้วกล้าพูดได้ยังไงให้ผมไปซื้อของแบบนั้นให้ ไม่มีทาง แต่ถ้าเป็นลูกพีชหัวใจแม่งก็ยอมทำตามทุกอย่าง ปล่อยอย่างงั้นก็ไม่ได้เป็นห่วงโครต คิดได้แบบนั้นร่างกายก็เดินมาที่รถแล้วมุ้งหน้าไปเซเว่นทันที....เออให้มันได้อย่างนี้ เห็นอนาคตทาสเมียลอยมาละสัสเสียชื่อกูหมดใครเห็นแม่งโดนล่อเป็นสิบชาติโดยเฉพาะพวกเหี้ยนั้นไม่ควรรู้เลยซักตัว

เซเว่น...

พอมาถึงผมก็เดินถือกระเป๋าตังเข้ามาข้างในแล้วเดินไปโซนของที่ยัยนั้นต้องใช้ แล้วกูต้องเอาแบบไหนยี้ห้อไหนว่ะ เยอะแยะมากมายชิบหายคนแม่งก็เสือกเยอะแถมยังมองกูไม่หยุดอีก เป็นห่าไรมากมายมันตลกมากรึไงแค่มาซื้อของให้เมีย

"ขอโทษค่ะ...มีอะไรให้ช่วยไหมเอ่ย?" ในขณะที่ผมยืนเอ๋อแดกอยู่พนักงานเซเว่นผู้หญิงที่กำลังจัดของอยู่ไกล้ๆก็เอ่ยทักด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรแต่เห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของผมเท่านั้นแหละเธอก็หุบยิ้มทันทีก่อนที่ผมจะหยักหน้าตอบ

"อืม"

"แฟนพึ่งเป็นวันนี้หรือเป็นมาสองสามวันที่แล้วค่ะ"

"เมื่อกี้"

"งั้นแนะนำเป็นตัวนี้เลยสูตรกลางวันสาวๆส่วนใหญ่ชอบใช้ยี้ห้อนี้กัน ส่วนนี้เป็นสูตรกลางคืนนะคะ ถ้าแฟนไม่ถูกใจนำมาเปลี่ยนไหม่ได้นะ"

"เอาอย่างละสิบห่อ" ผมสั่งเสียงเรียบนิ่งแล้วยัยนี้ก็เหมือนจะตกใจเล็กน้อยผมเลยเลิกคิ้วถามแทนการพูด สงสัยจะอยากรู้ว่าผมซื้อไปทำห่าไรมากมาย ซื้อเผื่อไว้อีกไงล่ะ เดี๋ยวแม่งเป็นอีกคงใช้ผมมาซื้ออีกตามเคย

"โอเคค่ะ" ตอบผมเสร็จเธอก็เดินไปหยิบตระกร้ามาผมเลยถือโอกาสหยิบข้าวกล่องในตู้เย็นมาบวกขนมอีกหลายห่อ กลับไปลูกพีชต้องงอแงหิวอีกแน่นนอนมีหวังได้ออกมาซื้อไหม่ซื้อไปทีเดียวให้มันจบๆพอทุกอย่างครบผมก็เดินไปเช็คเงิน แล้วสมองมันก็คิดขึ่นมาได้ว่าลูกพีชบ่นว่าปวดท้อง แล้วกูต้องทำไง?

"มีอะไรรึป้าวคะ...เห็นมองเหมือนอยากถามอะไร" พนักงานคนเดิมถาม