ผิดที่รัก นิยาย บท 34
สรุปบท ตอนที่ 34 เอาใจใส่: ผิดที่รัก
ตอน ตอนที่ 34 เอาใจใส่ จาก ผิดที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 34 เอาใจใส่ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ผิดที่รัก ที่เขียนโดย So Nonny เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
EP 34
"ใครจะไปรู้ละคะ...บางทีพี่อาจจะนัดผู้หญิงไว้ก็ได้.." ฉันตอบกลับเสียงอู้อี้เพราะเอาแต่ซุกหน้าอยู่กับอกอุ่นๆของพี่ไฟนอล ร่างกายถูกรั้งเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิม ฉันก็ไม่ได้อยากทำตัวเอาแต่ใจหรืองี่เง่าหรอกนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
"ทำขนาดนี้ยังไม่ชัดเจน?"
"....."
"ตัดทุกคนเพื่อเธอแล้ว ยังจะกลัวอะไร" มันก็เริ่มชัดเจนอย่างที่ไฟนอลพูดจริงๆ เพราะการกระทำของพี่แกวันนี้มันแสดงออกว่าไม่แม้แต่จะสนใจผู้หญิงคนไหน แต่สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่การซื่อสัตย์แค่ใจอย่างเดียวไง ฉันต้องการความซื่อสัตย์ทั้งกายและใจ เพราะตอนนี้ร่างกายและหัวใจของฉันมันก็อยู่กับพี่ไฟนอลหมดแล้ว..ฉันไม่อยากผิดหวังซํ้าๆ
"....อื้อ หนูไม่กลัวแล้วก็ได้ แต่คืนนี้พี่ต้องอยู่กับหนูนะ"
"แล้วตอนนี้ได้ไปไหนไหมก็นอนกอดกันอยู่นี้ไง"
"ไม่โกรธหนูใช่มั้ย...ที่ห้ามไม่ให้พี่ไป"
"ถ้าฉันจะไปจริงๆไม่มีใครห้ามได้หรอก"
"...."
"แต่นี้มันเป็นเธอ...ฉันถึงเต็มใจอยู่ด้วย" คำตอบของพี่ไฟนอลมันทำให้ฉันอบอุ่นหัวใจขึ่นมาจนเผลอยิ้มทั้งนํ้าตา คำตอบคงชัดเจนแล้วแหละว่าพี่ไฟนอลไม่ได้โกรธฉันเลยกลับเต็มใจจะอยู่ด้วยถ้าฉันเอ่ยปากขอ
"เลิกงอแงได้แล้ว.." พี่ไฟนอลสั่งฉันแล้วเค้นยิ้มออกมา มือหนายื่นมาปัดปอยผมที่คลอเคลียกับพวงแก้มฉันออกแล้วค่อยๆปาดคราบนํ้าตาที่เปียกฉุ่มตามผิวหน้าฉันจึงรวบรวมสติแล้วหยุดร้องให้ ถ้าเป็นพี่ไฟนอลคนเดิมคงตวาดด่าฉันว่าน่ารำคานไปแล้วแต่ตอนนี้เขากลับยอมตามใจ ฉันก็ขอให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่แค่เริ่มต้น
"อื้อ...เลิกแล้ว" ฉันตอบเสียงแผ่วแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงเรียวแขนกอดเอวสอบเอาไว้แน่น เป็นการดักคนตัวโตเอาไว้อ้อมๆว่าไม่ให้ไปไหน ก่อนที่ความรู้สึกอะไรบางอย่างจะทาบบนหัว...มันคือฝ่ามืออุ่นๆที่คอยลูบศรีษะฉันเบาๆให้ฉันหลับสนิทและลืมเรื่องคิดมากไม่นานจมูกคมสันก็เลื่อนมาไกล้ๆกับพวงแก้มฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดจนร่างกายมันขนลุกซู่ แล้วลืมตาขึ่นมาอีกครั้ง...
"Good night baby..."
.
.
.
10 : 30 AM.
ความเปียกชุ่มตรงจุดกลางกายทำให้คนตัวเล็กที่นอนซุกอกแกร่งมาทั้งคืนรู้สึกตัวเปิดเปลือกตาขึ่น เธอกวาดมองไปรอบๆห้องก็ไปสะดุดกับร่างหนาที่กำลังสวมเสื้อช็อปวิศวะเตรียมตัวออกไปเรียน ก่อนที่ลูกพีชจะเปิดผ้าห่มออกก็เห็นรอยเลือดสีแดงเปื้อนที่นอนบ่งบอกถึงการมาของรอบเดือน....และมันก็เลอะไปถึงชุดนอนของเธอด้วยโชคดีที่วันนี้มีเรียนบ่าย เพราะขืนมีเรียนเช้าเธอคงแบกสังขารไปไม่ไหวเนื่องจากอาการปวดท้องหน่วงๆที่เริ่มเล่นงานหนักขึ่นเรื่อนๆ
"จะไปเรียนแล้วหรอคะ?"
"อืม..."
"พี่ไฟนอล...ช่วยไปซื้อผ้าอนามัยให้หนูหน่อยได้มั้ย" ลูกพีชพูดเสียงแผ่วเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วสายตาคมกริบก็ตวัดมองมาด้วยแววตาไม่ชอบใจซักเท่าไหร่ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยคิดที่จะทำแบบนี้ให้ใคร ก่อนที่ใบหน้าหวานจะก้มหงุดบีบมือตัวเองเบาๆด้วยอาการประหม่า
"หรือถ้ารีบไม่ไปซื้อก็ได้ค่ะ.."
"ไปซื้อเอง ฉันจะไปเรียน"
"ค่ะ..." เธอตอบเสียงเรียบนิ่งแล้วมองตามแผ่นหลังกว้างตาละห้อยพร้อมกับยู่ปากด้วยท่าทีผิดหวัง ไหนบอกยอกทุกอย่างไงแล้วทำไมเป็นแบบนี้..
[ ไฟนอล ]
หลังจากที่เดินพ้นเขตประตูห้องผมก็หันไปมองอย่างชั่งใจ จะงอนอีกป้าวว่ะแล้วเสือกมาเป็นเมนส์ ถ้าเป็นคนอื่นแม่งเตะอัดปากไปนานแล้วกล้าพูดได้ยังไงให้ผมไปซื้อของแบบนั้นให้ ไม่มีทาง แต่ถ้าเป็นลูกพีชหัวใจแม่งก็ยอมทำตามทุกอย่าง ปล่อยอย่างงั้นก็ไม่ได้เป็นห่วงโครต คิดได้แบบนั้นร่างกายก็เดินมาที่รถแล้วมุ้งหน้าไปเซเว่นทันที....เออให้มันได้อย่างนี้ เห็นอนาคตทาสเมียลอยมาละสัสเสียชื่อกูหมดใครเห็นแม่งโดนล่อเป็นสิบชาติโดยเฉพาะพวกเหี้ยนั้นไม่ควรรู้เลยซักตัว
เซเว่น...
พอมาถึงผมก็เดินถือกระเป๋าตังเข้ามาข้างในแล้วเดินไปโซนของที่ยัยนั้นต้องใช้ แล้วกูต้องเอาแบบไหนยี้ห้อไหนว่ะ เยอะแยะมากมายชิบหายคนแม่งก็เสือกเยอะแถมยังมองกูไม่หยุดอีก เป็นห่าไรมากมายมันตลกมากรึไงแค่มาซื้อของให้เมีย
"ขอโทษค่ะ...มีอะไรให้ช่วยไหมเอ่ย?" ในขณะที่ผมยืนเอ๋อแดกอยู่พนักงานเซเว่นผู้หญิงที่กำลังจัดของอยู่ไกล้ๆก็เอ่ยทักด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรแต่เห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของผมเท่านั้นแหละเธอก็หุบยิ้มทันทีก่อนที่ผมจะหยักหน้าตอบ
"อืม"
"แฟนพึ่งเป็นวันนี้หรือเป็นมาสองสามวันที่แล้วค่ะ"
"เมื่อกี้"
"งั้นแนะนำเป็นตัวนี้เลยสูตรกลางวันสาวๆส่วนใหญ่ชอบใช้ยี้ห้อนี้กัน ส่วนนี้เป็นสูตรกลางคืนนะคะ ถ้าแฟนไม่ถูกใจนำมาเปลี่ยนไหม่ได้นะ"
"เอาอย่างละสิบห่อ" ผมสั่งเสียงเรียบนิ่งแล้วยัยนี้ก็เหมือนจะตกใจเล็กน้อยผมเลยเลิกคิ้วถามแทนการพูด สงสัยจะอยากรู้ว่าผมซื้อไปทำห่าไรมากมาย ซื้อเผื่อไว้อีกไงล่ะ เดี๋ยวแม่งเป็นอีกคงใช้ผมมาซื้ออีกตามเคย
"โอเคค่ะ" ตอบผมเสร็จเธอก็เดินไปหยิบตระกร้ามาผมเลยถือโอกาสหยิบข้าวกล่องในตู้เย็นมาบวกขนมอีกหลายห่อ กลับไปลูกพีชต้องงอแงหิวอีกแน่นนอนมีหวังได้ออกมาซื้อไหม่ซื้อไปทีเดียวให้มันจบๆพอทุกอย่างครบผมก็เดินไปเช็คเงิน แล้วสมองมันก็คิดขึ่นมาได้ว่าลูกพีชบ่นว่าปวดท้อง แล้วกูต้องทำไง?
"มีอะไรรึป้าวคะ...เห็นมองเหมือนอยากถามอะไร" พนักงานคนเดิมถาม
"ไม่คิดมาก่อนว่าพี่ทำอะไรกับผู้หญิงเป็นด้วย"
"ก็ทำแค่กับเธอคนเดียวไหมว่ะ ถ้าไม่เป็นห่วงคงไม่ทำ"
ฉันอมยิ้มกับคำตอบของพี่ไฟนอล ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้เถื่อนมากกกก แต่บทจะน่ารักก็น่ารักจนหัวใจจะวาย...แถมยังดูแลเทคแคร์ฉันดีมากๆ ถึงขนาดไม่ไปเรียนเพื่อมาเฝ้าฉันปวดท้องเมนส์ พึ้งจะได้เห็นมุมนี้ของพี่แกจริงๆ
"แล้วนี้จะหยุดถามได้ยัง...จะเล่นเกมส์"
"เกมส์สำคัญกว่าหนูหรอ" ฉันถามออกไปแล้วซุกจมูกสูดดมกลิ่นกายหอมๆของพี่ไฟนอล ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่หอมหัวฉันฟอดใหญ่
"ยังไม่รู้อีกหรอว่าตัวเองสำคัญขนาดไหน"
"ก็พี่ไม่เคยบอกนิคะ"
"ถ้าไม่สำคัญคงไม่โดดเรียนมาเฝ้าหรอก" พี่ไฟนอลตอบเสียงเรียบนิ่งแล้วกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะกดออกจากเกมส์แล้วโยนไอแพดไว้บนโต๊ะ หันมาสนใจฉันแทน ใบหน้าหล่อเหลาก้มมาคลอเคลียร์กับปลายจมูกฉันแล้วกัดเบาๆด้วยท่าทางหมั่นเขี้ยวจนฉันต้องยกมือขึ้นจับเบาๆ แล้วมองค่อนไปหนึ่งที...
"หนูเจ็บนะ.."
"ทีหลังก็ช่วยทำตัวให้มันเบาๆหน่อยความน่ารักอ่ะ.."
"...."
"มันอยากจับฟัดตลอดเวลาเลย...รู้มั้ยตัวเล็ก.."
.
.
.
ใจเย็นนะพี่ ตั้งสติ
Next...
"กอดสุดท้ายนะลูกพีช...แล้วพี่จะไม่ขออะไรอีก...พี่ทรมานจะขาดใจแล้วรู้มั้ย"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก