เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 996

บทที่995 ให้ฉันห่วงใยเธอสักหน่อย

เซียวซู่มองไปทางเธอด้วยสายตาอ่อนโยน ภายใต้แสงไฟที่ตกกระทบยิ่งทำให้ดูลึกซึ้งกว่าเดิม ในนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นที่มีต่อเธอ เมื่อก่อนเสี่ยวเหยียนไม่เคยรู้ แต่หลังจากที่ได้ฟังเขาบอกความในใจ เสี่ยวเหยียนตอนนี้ก็เริ่มดูออกแล้ว

หลังจากเห็นชัดแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ตกใจจนต้องก้าวถอยหลังไปสองก้าว

จากนั้นก็หันหลัง

“คุณออกไปเถอะ”

“......ในเมื่อเธอไม่เต็มใจให้ฉันอยู่ ฉันก็จะออกไปแล้วกัน”

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ หลังจากที่เธอหันหลังแล้ว แสงที่อยู่ในแววตาของเซียวซู่ก็มืดลงทันที หลังจากที่พูดคำพูดเหล่านั้นกับเสี่ยวเหยียนแล้ว เขาก็หันหลังเดินออกจากห้องครัวไป

ปัง！

หลังจากที่ประตูห้องครัวปิดลง รอบตัวก็เงียบสงบลงอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนถึงได้หันกลับมา

เธอจ้องประตูอย่างเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเก็บสายตากลับมาอย่างอ่อนล้า

เซียวซู่เป็นคนที่ไม่เลว แต่เรื่องความรู้สึกมันฝืนกันไม่ได้ ก็เหมือนที่เธอฝืนหานชิงไม่ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็สูดหายใจเข้าลึก เนิ่นนานกว่าจะพ่นลมหายใจออกมา แล้วเริ่มก้มหน้าล้างผัก

หลังจากที่หานมู่จื่อลากตัวเฉียวจื้อออกมาแล้ว เฉียวจื้อก็เปลี่ยนไปเหมือนเด็กขี้สงสัยในชั่วพริบตา “พี่สะใภ้ เธอกับยู่ฉือมีลูกกันแล้วเหรอ หน้าตาแบบไหน ตอนนี้อยู่บ้านหรือเปล่า ให้ฉันเห็นหน้าหน่อยได้ไหม ให้ตายสิๆ”

“......” หานมู่จื่อพบว่าคนตรงหน้าตื่นเต้นเหมือนตัวเองเป็นพ่ออย่างไรอย่างนั้น จนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วงาม “คุณตื่นเต้นขนาดนั้นทำไม”

เมื่อถูกเธอพูดใส่แบบนี้ เฉียวจื้อก็พบว่าตัวเองตื่นเต้นเกินเหตุ แล้วเกาหัวตัวเองอย่างเก้อเขิน แล้วหัวเราะแห้งๆ “ฉันก็แค่ดีใจแทนเพื่อนไง อีกอย่าง ฉันก็แค่รู้ว่าเธอกับยู่ฉือเคยเกี่ยวข้องกันอยู่ช่วงหนึ่ง ไม่รู้ว่าพวกเธอมีแม้กระทั่งลูกแล้ว โตแค่ไหนแล้ว”

“ห้าขวบ” หานมู่จื่อบอกตัวเลขออกไป จากนั้นก็คิดอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าไม่ถูก ก่อนจะเปลี่ยนคำพูดว่า “พ้นปีใหม่แล้ว ก็ถือว่าหกขวบแล้วล่ะมั้ง”

เมื่อฟังตัวเลขของอายุจบ เฉียวจื้อก็พูดไม่ออกทันที

ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงได้ดึงเสียงตัวเองกลับมาได้ แล้วพูดแห้งๆว่า

“โต โตขนาดนี้แล้วเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า เร็วจังเลยนะ ไม่ใช่สิ！” เขาตบหัวตัวเอง ทำหน้าเหมือนได้ค้นพบแผ่นดินผืนใหม่ “ตอนแรกเธอบอกฉันว่า พวกเธอเพิ่งจะเริ่มคุยเรื่องแต่งงานกัน จากนั้นยู่ฉือก็เกิดเรื่องขึ้นในตอนนั้น ระยะเวลาก็ไม่ได้ห่างจากตอนนี้มากนัก ทำไมถึงได้มีเด็กอายุหกขวบเพิ่มขึ้นมาได้”

พูดถึงตรงนี้ ในหัวของเฉียวจื้อก็เริ่มคิดเพ้อฝันถึงเรื่องราวมากมายขึ้นมา จากนั้นเขาถูกความคิดของตัวเองทำให้ตกใจ เบิกตาโตแล้วมองไปทางหานมู่จื่อ “เด็กคนนั้น......หรือว่าจะไม่ใช่ลูกของยู่ฉือ”

หานมู่จื่อ “......”

เธอถูกความคิดแปลกประหลาดในหัวเขาทำให้ตกตะลึง

อยากจะถามเขามากว่า เขาคิดไปถึงขนาดนั้นได้อย่างไร

แต่เธอยังไม่ทันได้เปิดปากอธิบาย ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน

“คุณชายน้อยเป็นลูกที่คุณชายเย่กับคุณนายน้อยคลอดก่อนหน้านี้ คุณผู้ชาย ข้าวกินไปเรื่อยได้ แต่คำพูดจะพูดไปเรื่อยไม่ได้นะครับ”

หานมู่จื่อหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าเซียวซู่เดินออกมาแล้ว เอ๊ะ ? เขาอยู่ช่วยเสี่ยวเหยียนอยู่ในห้องครัวไม่ใช่หรือ

เมื่อสบตาเข้ากับเซียวซู่ เฉียวจื้อก็หรี่ตาเป็นเส้นตรงเพื่อประเมินเขาทันที ก่อนหน้านี้เขายังสงสัยฐานะของเซียวซู่อยู่ ตอนนี้พอเขาเปิดปากพูด เฉียวจื้อก็รู้ฐานะของเขาแล้ว

“ที่แท้ ก็คนของยู่ฉือนี่เอง”

ยู่ฉือ

เซียวซู่รู้ว่าพอเย่โม่เซินมาอยู่ที่นี่ก็ถูกเปลี่ยนชื่อ ชื่อว่ายู่ฉือเซิน ดังนั้นตอนนี้พอได้ยินเฉียวจื้อเรียกยู่ฉือ ก็เดาได้ว่าเขาคงพูดถึงคุณชายเย่