ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 244

โหลชีหรี่ตาลงเล็กน้อย "คุณชายใหญ่เซียวล้อข้าเล่นใช่หรือไม่? ว่ากันมา ต่อให้นักทำอาวุธที่ดีแค่ไหนก่อนเริ่มทำอาวุธก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่า จะสร้างอาวุธอะไรออกมาได้ ทุกครั้งที่จุดเตา มันอาจจะเปลี่ยนแปลงไปได้ตามอารมณ์นักทำอาวุธหรือวิธีรายละเอียดเล็กน้อยของมือ ในขั้นตอนการทำอาวุธ ทุกครั้งที่ตีเหล็ก แรงมันอาจจะต่างกันได้ ดังนั้นนักทำอาวุธจึงไม่อาจสร้างอาวุธสองชิ้นที่เหมือนกันออกมาได้ เรียกได้ว่า ของที่ทำออกมามีแค่ชิ้นเดียวในโลก ตอนนี้เจ้ายังไม่ได้สร้างออกมาก็มาบอกข้าว่า จะสามารถสร้างอาวุธที่แม้แต่พิชิตวันก็ไม่อาจเทียบเคียงได้" นางชะงักไป จากนั้นพูดต่อว่า "สะเพร่ามากเกินไปหรือไม่?"

เซียวฉิงอึ้งเล็กน้อย "คุณชายเจ็ดชำนาญเรื่องการทำอาวุธด้วยรึ?"

"จะชำนาญอะไร ไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปรู้กันดอกรึ?"

เซียวฉิงส่ายหัวว่า "ไม่ไม่ไม่ คนมากมายล้วนคิดว่าไฟสามารถควบคุมได้เหมือนกัน วัตถุดิบสามารถใส่ได้สมบูรณ์แบบ ขั้นตอนการทำอย่าเปลี่ยนคน ตนคอยควบคุมแรงให้เหมือนกัน ย่อมต้องสร้างอาวุธที่เหมือนกันออกมาได้"

โหลชีหัวเราะพรืด

ไม่ใช่อุตสาหกรรมเครื่องจักรสมัยใหม่ซะหน่อย

อีกอย่าง การสร้างอาวุธเกี่ยวพันกับอารมณ์และความรู้สึกของนักทำอาวุธด้วย ไม่มีอารมณ์และความรู้สึกของใครสามารถควบคุมได้ตลอดเวลา

"คุณชายเจ็ดพูดถูก เดิมทีเป็นอย่างนี้ แต่ครั้งนี้วัตถุดิบชั้นดียิ่ง เป็นขุมทรัพย์ล้ำค่า! วัตถุดิบเช่นนี้บวกกับพ่อข้าตีเองกับมือ กระบี่นี้ไม่มีทางแย่แน่!"

"ขุมทรัพย์ล้ำค่า? ของที่นำมาทำกระบี่? คืออะไร?"

ที่จริงโหลชีเริ่มหวั่นไหวละ แต่วิชากระบี่นางไม่เท่าไหร่ และรู้สึกว่าพกกระบี่มันไม่สะดวก ดังนั้นเลยไม่ได้คิดอยากได้อะไรขนาดนั้น ถ้าให้นางเลือก นางยอมเลือกพิชิตวันดีกว่า ตอนนี้นางใช้พิชิตวันคุ้นมือมาก เดิมนางก็เชี่ยวชาญการโจมตีระยะประชิด ใช้พิชิตวันเหมาะกับนางมากกว่า หรือใช้แส้ก็ได้ ปกติพันไว้ที่เอวก็ได้แล้ว สะดวกมาก แต่ถ้าจะสร้างอาวุธล้ำค่าขึ้นมาจริง นางก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าไม่พลาดได้ก็ห้ามพลาด!"

เซียวฉิงบอก "เหล็กดำน้ำแข็ง พวกเราหาเหล็กดำน้ำแข็งพันปีเจอหนึ่งชิ้น!" จากนั้นเขาก็เล่าจุดที่ต่างออกไปของเหล็กดำน้ำแข็งนี่ เหล็กดำพันปีเป็นวัตถุดิบชั้นดีในการสร้างอาวุธ เหล็กดำน้ำแข็งกลับเป็นเหล็กดำที่แตกต่างออกไป สีใสดุจน้ำแข็ง ใสบริสุทธิ์ไร้ที่เปรียบ ในมือนักทำอาวุธระดับปรมาจารย์ ขอเพียงไม่ทำอะไรผิดพลาด ดังนั้นอาวุธที่ทำออกมาย่อมไม่แย่แน่ แต่โหลชีเชื่อว่าเขาไม่มีทางมาเล่าให้ตนฟังอย่างง่ายๆแน่ ดังนั้นจึงดื่มชาไปและฟังไปอย่างไม่ถามอะไรมากความ รอเขาพูดเอง

ดูท่าคำขอร้องนี้จะเอ่ยปากยาก เซียวฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงตัดสินเปิดปากบอก "เซียวฉิงขอร้องคุณชายเจ็ด อยากขอเลือดของจิ้งจอกแสงจันทร์ม่วงสามหยด"

อะไรนะ จะเอาเลือดของจิ้งจอกม่วง?

โหลชีสีหน้าทะมึนลงเล็กน้อย

เซียวฉิงบอกว่า "ขอคุณชายเจ็ดโปรดฟังข้าก่อน เหล็กดำน้ำแข็งเย็นและแข็งยิ่งนัก บนโลกนี้มีเพียงเลือดของจิ้งจอกม่วงเท่านั้นที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ และทำให้มันง่ายแก่การปรับรูปร่าง อีกทั้งหลังจากที่อาวุธล้ำค่าตีเสร็จแล้ว ไอเย็นยะเยือกแปรผัน แปรกลับมาสู่จุดศูนย์กลาง หากอยู่ในมือยอดฝีมือที่จิตมั่นคง นิสัยเย็นชา ต้องแสดงอานุภาพออกมาได้สิบส่วนเป็นแน่ เฉียบคมไร้ใครเทียม!"

พอได้ยินมาถึงตรงนี้ โหลชีใจกระตุก ทำไมรู้สึกว่าอาวุธล้ำค่าที่ยังไม่ได้สร้างขึ้นมาที่เขาว่าน่ะจะเหมาะกับเจ้าอาวุธทำลายล้างเฉิน? ถึงเขาจะมีพิชิตวันแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นที่นางเห็นคือเขามักใช้มือเปล่า นางชอบพิชิตวัน และยิ่งเหมาะกับตนเอง อย่างนั้น ถ้าสร้างกระบี่ล้ำค่าสะท้านโลกเล่มนี้ออกมาได้ แล้วนางซื้อมาแลกพิชิตวันกับเฉินซ่า เขาจะตกลงล่ะมั้ง?

โหลชีไม่ได้ตอบคำถามของเซียวฉิง แต่ถามกลับว่า "ถ้ากระบี่ล้ำค่านี้สร้างออกมาได้จริงๆ ตระกูลเซียวจะจัดการมันยังไง?"

เซียวฉิงบอก "ท่านพ่อข้าอยากเก็บไว้ที่ตระกูลเซียว เป็นมรดกตกทอด"

"แล้วความเห็นของคุณชายใหญ่เซียวเล่า?"

"ข้าเสนอให้มอบอาวุธล้ำค่านี้กับคนที่เหมาะสมที่สุด อาวุธล้ำค่าคู่ควรกับวีรบุรุษ ต่อให้เป็นคนทะเยอทะยานอยากก็ดี ถึงจะสามารถแสดงอานุภาพที่มากที่สุดของมันได้ ไม่อย่างนั้นคงถูกขับไล่เท่านั้นเอง ยิ่งไปกว่านั้นจากใจจริงข้าแล้ว เมื่ออาวุธล้ำค่าสร้างเสร็จย่อมต้องเกิดการแย่งชิงมากมาย ด้วยความสามารถของตระกูลเซียว ไม่เพียงพอให้เก็บรักษามันไว้อยู่แล้ว ฝืนเก็บไว้มีแต่จะดึงเรื่องร้ายเข้ามามากกว่า"

"คุณชายใหญ่เซียวมองได้ขาดนัก"

"อันที่จริงเมื่อก่อนตระกูลเซียวก็ทำเยี่ยงนี้มาตลอด เพียงแต่ครั้งนี้พ่อข้าโดนเซียววั่งทำให้โกรธขนขาดสติ"

โหลชีชงชาอีก พลางยกถ้วยชาอังมือไว้ นางทำอย่างไม่รู้ตัว เซียวฉิงกลับรู้สึกว่า คุณชายเจ็ดแบบนี้ไม่รู้ทำไมเขาจึงอยากเข้าไปกุมมือเขาไว้ให้อบอุ่น เขาตกใจมาก และสะบัดความคิดนี้ทิ้งไปอย่างรวดเร็ว เหตุใดเขาจึงเกิดความรู้สึกเช่นนี้กับบุรุษได้?

"เลือดของจิ้งจอกม่วงล้ำค่าเพียงใด เชื่อว่าคุณชายใหญ่เซียวคงรู้กระมัง?"

"มันแน่นอนอยู่แล้ว" เวลานี้เซียวฉิงรู้สึกอดสูเล็กน้อยไม่กล้ามองตาโหลชี

"ถ้าอย่างนั้น ข้าอยากรู้ว่า ถ้าข้าให้เลือดของจิ้งจอกม่วง ข้าจะได้ประโยชน์ใดกันเล่า?" โหลชีสายตาเป็นประกาย ให้นางทำธุรกิจขาดทุน มันเป็นไปไม่ได้หรอก

เซียวฉิงรีบบอกทันทีว่า "หากคุณชายเจ็ดยินดีมอบเลือดของจิ้งจอกม่วงสามหยด ตระกูลเซียวรับปากสร้างอาวุธชิ้นหนึ่งให้ท่านอย่างไร้เงื่อนไข ต้องการอาวุธอย่างใดเชิญคุณชายเจ็ดเลือกได้เลยตามใจชอบ" ตระกูลเซียวสร้างอาวุธให้ รับค่าทำอาวุธไม่น้อยเลย ครั้งนี้โหลชีมาเมืองนั่วราก็ทำใจไว้แล้วว่าถุงเงินคงร่อยหรอหมดแน่ แต่พอได้ยินเซียวฉิงพูดอย่างนี้ นางลิงโลดในใจทันที "พูดจริงรึ?"

"เซียวฉิงมิมีทางพูดจาลอยๆ"

โหลชีจิบชาพลางว่า "หากข้าจะสร้างอาวุธ ย่อมต้องเอาวัตถุดิบมาเองอยู่แล้ว เยี่ยงนั้นตระกูลเซียวเพียงออกค่าแรง มิสู้เพิ่มอีกเงื่อนไขหนึ่ง หลังจากอาวุธล้ำค่าสร้างเสร็จแล้ว ข้ามีสิทธิ์ได้ซื้อก่อน"

เซียวฉิงอึ้งพลางถามกลับว่า "สิ่งใดคือสิทธิ์ได้ซื้อก่อน?"