พลาด นิยาย บท 66

ฉันยืนมองณีเวียและคุณเซ็น ยิ้มกันมีความสุข ก็อดยิ้มตามไม่ได้เลย

ลูก ๆ พวกเขาน่ารักมาก น่ารักจริง ๆ

เยี่ยมเพื่อนและหลาน ๆ เสร็จ ฉันกับตาเอสก็ออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างอยู่ในรถฉันก็คิดวนเวียนอยู่เรื่องเดียว

จะเจ็บแค่ไหนนะ! ณีเวียบอกกับฉันว่าตอนปวดท้องคลอด มันปวดมาก ปวดเหมือนจะตาย

ตุบ ๆ นั่นไง พอนึกถึงเรื่องนี้ ลูกสาวตัวดีของฉันก็ดิ้นใหญ่

ฉันลูบท้องเบา ๆ จนสามีเอื้อมมือมาลูบด้วย

“ลูกสาวพ่อ พร้อมหรือยัง” ถามแม่บ้างเถอะ! กลัวชะมัด

“ฉันยังไม่พร้อม! อย่าเพิ่งสิ” ตาเอสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาหยิกแก้มฉัน

“หมวยเธอมันพลังช้างอยู่แล้ว เบ่งเลยสะใจ”

“นายลองไปนอนเบ่งดูไหมล่ะตาบ้า!” เขาหัวเราะชอบใจ หน้ากวน ๆ

หันมายักคิ้วให้ฉัน

“หรือจะผ่าก่อน… จะได้ไม่ต้องเจ็บสองทาง” ฉันหันไปมองเขาทันที

เจ็บสองทางงั้นเหรอ

“ถ้าถึงกำหนดคลอดก็คลอดเลยสิ ถ้าไม่ปวดก่อน” เอ๊ะก็ดีเหมือนกัน ว่าแต่สามีกวน ๆ ของฉัน ทำไมรู้ดีนัก

“รู้ดีนะ” เขายักคิ้วยิ้มกริ่ม

“ถามหมอนายมา เป็นห่วงหมวย ไม่อยากให้หมวยเจ็บมาก น่ารักไหมล่ะสามีเธอ” ฉันเบะปากใส่เขาหนึ่งที

อยู่ ๆ ตาเอสก็พาฉันมาที่บ้านหลังหนึ่ง ใหญ่มาก... กำลังก่อสร้างอยู่

เลย บ้านใคร?

ฉันขมวดคิ้วสงสัย แต่ไม่ทันได้ถามเขาหรอก เพราะหน้ากวน ๆ โน้มมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่แล้ว

“บ้านเรา... บ้านน้องไออุ่น” ไออุ่นงั้นเหรอ ตาเอสตั้งชื่อลูกแล้ว

“ชื่อลูกเหรอ?” เขาพยักหน้าและยิ้มไม่หุบ

“ชื่อน่ารักจัง ว่าแต่บ้านนี้สร้างตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอก” เขาลงจากรถ ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตู พยุงฉันลง

บ้านสไตล์โมเดิร์นสองชั้นเป็นปูนเปลือยส่วนใหญ่ ออกแนวดิบ ๆ แต่สวย ฉันชอบจัง

“ชอบมั้ย หลังขอหมวยแต่งงาน ฉันคิดว่าจะสร้างไว้เป็นเรือนหอ

แต่เสร็จไม่ทัน ฮ่า ๆ เลยเลื่อน เป็นรับขวัญลูกสาวแทน” ฉันยิ้มกว้าง เห็นกวนประสาทกะล่อนแบบนี้ สามีฉันก็คิดอะไรแบบนี้เป็น!

“ชอบ... ขอบคุณนะ” เขาเดินจับมือฉันเดินวนรอบ ๆ บ้าน หลังบ้านมีสระว่ายน้ำเล็ก ๆ น่ารักดี

เราเดินเล่นกันเสร็จ ก่อนกลับก็แวะซื้อของให้ลูก กว่าจะถึงคอนโดก็

ดึกดื่น สามีกวนประสาทของฉัน ต้องแว๊บไปดูความเรียบร้อยที่ผับ ส่วนฉันนอนเล่นนอนดูทีวีที่คอนโดสบาย ๆ

‘กริ่ง’

ทำไมกลับมาเร็ว ฉันเดินไปเปิดประตู สรุปว่าเป็นเมย์ และสายฝนน้องสาวพี่เอส นางทั้งสองถือถุงของกินมาเต็มไม้เต็มมือ เดี๋ยว? นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะเว้ย!

“กินตอนนี้?” สองคนนั้นพยักหน้าพร้อมกัน

“เชิญจ๊ะ นี่ฉันยังพุงโตไม่พอใช่ไหม” เมย์หัวเราะ ก่อนจะลูบพุงตัวเอง

“เครียดทำไม เนี่ย! พุงโตเหมือนกัน เผลอ ๆ มีคนแถวนี้พุงโตด้วย!”

ฉันหันไปมองหน้าสายฝนทันที อย่านะสายฝน พี่ชายเธอได้เชือดคอพี่ไวท์แน่!

สายฝนเดินนำมาที่โต๊ะกินข้าว ก่อนจะวางทุกอย่าง แล้วแกะใส่จาน

ยำปูม้า ยำมะม่วง ยำ ยำ ยำ! อะไรของพวกมัน!

“อดอยากยำมาจากไหนเมย์” เมย์หัวเราะแล้วชี้ไปที่สายฝน

ลืมบอกไป ฉันกับเมย์ลินค่อนข้างสนิทกัน เมย์นางน่ารักไม่ได้มีพิษภัยอะไร บางทีน่าสงสารด้วยซ้ำ เมย์เป็นคนน่าคบคนนึง นางแคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก จนบางทีลืมแคร์ความรู้สึกตัวเองฮ่า ๆ เอาจริง ๆ ขนาดตอนนี้ณีเวียกับน้ำหวานยังชอบเมย์เลย

สายฝนเริ่มกลอกตา ก่อนจะรีบนั่งกินยำทีละจานเหมือนกลัวใครแย่ง

“ท้องเหรอ?” ฉันตัดสินใจถามขึ้น

‘เคร้ง’ ช้อนสายฝนร่วงกระทบจาน มีพิรุธ!

“แตงโม อย่าเพิ่งไปเล่าพี่เอสนะ ไม่งั้นฉันอาจจะตายตามพี่ไวท์ไปอีกคน” สรุปมันคือเรื่องจริง? เมย์หันมาจ้องหน้าฉัน แล้วพยักหน้า

“เห็นเขาฮิตท้อง มันเลยฮิตตามเขาฮ่า ๆ” เมย์หัวเราะลั่น ฉันดีใจจริง ๆ ที่เมย์ลินคนนี้เป็นปกติกับชาวบ้านเขาสักที เพราะที่ผ่านมาเอาแต่นั่งอมทุกข์

“พี่ไวท์รู้ไหม” สายฝนส่ายหัว

“ยัง ๆ ที่จริงยังไม่ได้ตรวจ แค่สงสัย” ฉันพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งกินสารพัดยำกับสองคนนั้น

“กำหนดคลอดเมื่อไหร่เมย์” พอเห็นท้องเมย์ที่ไล่เลี่ยกันกับฉันก็อดถามไม่ได้ เมย์จะกลัวเหมือนฉันไหมนะ

“อาทิตย์หน้า แต่ไม่รู้สึกว่าจะคลอดเลยอ่ะ ฉันจะลองถามหมอนาย

แล้วให้ยายดูวันดี ๆ อาจจะผ่าคลอดเลย จะได้ไปจากที่นี่สักที”

“ไปไหน!” ฉันและสายฝนตกใจถามขึ้นพร้อมกัน

“ไปอยู่กระบี่ ไม่ก็ภูเก็ต อย่าบอกใครนะ! ห้ามเด็ดขาด” เมย์ย้ำหนักแน่น เอาเถอะ เมย์คงคิดดีแล้ว พี่ทีทำซะขนาดนั้น เฮ้อ... น้ำหวานได้ดีไปแล้ว ฉันแอบเสียดายที่น้ำหวานเลิกกับพี่ทีนะ แต่ตอนนี้ไม่เสียดายเลย น้ำหวานโชคดีมากที่ได้สามีดี ไม่ใช่เสือสิงห์กระทิงแรดแถวนี้

“จะพยายามไม่หลุดแล้วกัน เอ้อ... พี่สะใภ้แล้วเธออ่ะคลอดเมื่อไหร่”

สายฝนแทะปูไปด้วยถามฉันไปด้วย...

“อีกสี่วันแอบกลัว นี่ ๆ ฉันภาวนาเลยนะ ว่าสี่วันนี้ อย่าปวดท้องก่อนเลย ฉันกลัวว่ะ ไม่อยากปวด” ฉันลูบแขนตัวเอง ที่ขนลุกซู่

“ของแบบนี้ห้ามได้ที่ไหน” เมย์พูดเบา ๆ

จริงของมัน แต่... เห้ย!

จะ จริงด้วย! ฉันเอามือลูบท้อง อยู่ ๆ ก็รู้สึกปวดหน่วง ๆ ขึ้นมา เหมือนอยากเข้าห้องน้ำ

“ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” ฉันดันตัวเองลุกไปเข้าห้องน้ำ

ระหว่างการเดินทาง ที่ไกลแสนไกล

ซ่า... อยู่ ๆ ก็มีน้ำอะไรไม่รู้ไหลลงมาตามหว่างขา น้ำคล่ำ!

“อุ๊บ อ้วก…” สายฝนวิ่งแซงฉันไปอ้วกในห้องน้ำ

ส่วนเมย์ค่อย ๆ เดินมาดูฉันใกล้ ๆ

“เห้ย! จะคลอดใช่ไหม” ฉันส่ายหน้า อาการมันเป็นแบบไหนเนี่ย!

โอ้ย! อยู่ ๆ ฉันก็เริ่มปวดท้องแล้ว! มันบิด มันหน่วง มันปวด มันปวดมาก!

“ไหวไหม ไปโรงพยาบาลด่วน!”

เมย์ท้องแก่พยายามพาคนท้องแก่อย่างฉันเดินออกมาจากห้อง สายฝนอ้วกเสร็จรีบตั้งสติ กดโทรศัพท์โทรหาพี่เอสทันที วันชุลมุนของคนท้องหรือไงวะ!

“โอ้ย... ฉันเดินไม่ไหวแล้ว สายฝนตาเอสว่าไง!” ฉันลงไปนั่งกุมท้องที่พื้น น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม มันหมือนมดลูกฉันจะไหลออกมากองข้างนอกเลย ตอนนี้!

“พี่เอสอยู่ข้างล่าง!”

‘ปิ้ง’ ฉันได้ยินเสียงลิฟต์เปิดอยู่ไกล ๆ ตาเอสกำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูง

“หมวย ทำใจดี ๆ นะหมวย” เขาจับแขนฉันขึ้นคล้องคอ ก่อนจะช้อนตัวฉันอุ้มขึ้น!

“เร็วสิ จะตายแล้วโว้ย!” ฉันกรีดร้องลั่นคอนโด ผู้หญิงท้องแก่กับผู้หญิงท้องอ่อน พยายามวิ่งตามฉันมา

“ใจเย็นหมวยใจเย็น” เขาอุ้มฉันลงลิฟต์ผ่านสายตาผู้คน ยามรีบเปิดประตูให้เราดีมาก ทำหน้าที่ดี!

“พี่เอส ฝนกับเมย์ไปแท็กซี่นะ พี่รีบไปเถอะ” พี่เอสพยักหน้า ก่อนจะพาฉันมาขึ้นรถ

โอ้ย มันทรมานอะไรแบบนี้ ฉันเชื่อแกแล้วณีเวียเอ้ย ฉันเพิ่งพูดเมื่อกี้ว่าอย่าเพิ่งปวด! ทำไมลูกไม่เข้าใจช้าน

“เร็ว ๆ สิ! ไม่เอาแล้วนะ ไม่เอาแล้ว ฮือ ๆ คนเดียวพอ โอ้ย... ปวด”

ฉันกรีดร้องอยู่ในรถ ตาเอสได้แต่หันมายิ้มให้กำลังใจ นวดมือ ทำเท่าที่ทำได้เพราะขับรถอยู่ด้วย!

“หมวยอดทนนะ หายใจเข้าลึก ๆ” ฉันพยายามทำตามเขา แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย!

“ไม่รู้อะไรอย่าพูด ฮือ... โอ้ยลูก เบา ๆ รอไปถึงโรงพยาบาลก่อน!”

ฉันกุมท้องทุรนทุราย

“ดีที่ย้ายหมอ ไม่งั้นไปโรงพยาบาลนั้นไกลกว่านี้อีก” ตาเอสเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลทันที

เมื่อรถจอด บุรุษพยาบาล ก็รีบพยุงฉันลงไปนั่งรถเข็น แท็กซี่สายฝน

กับเมย์ ตามมาติด ๆ ก่อนที่สายฝนจะวิ่งไปขับรถแทนพี่เอส ที่มากันไม่ได้ เพราะรถมันเป็นรถสปอร์ทสองที่นั่งนี่หล่ะ!

“พี่เอสพาแตงโมไปเลยค่ะ เดี๋ยวฝนเอารถไปจอดให้” พี่เอสพยักหน้าก่อนจะวิ่งตามรถเข็นฉัน

หมอ… หมออยู่ไหน ฉันต้องการหมอมากตอนนี้! หมอ...

เมย์ค่อย ๆ เดินตาม พี่เอสลูบผมฉันตลอดทาง ตอนนี้ฉันปวดท้อง หงุดหงิดไม่มีอารมณ์ ซึ้งกับใครแล้ว ฮือ! ฉันอยากจะคลอดแล้ว!

“หมอนายเข้าเวรพอดีค่ะ คนไข้หมอนาย” พยาบาลคนนึงวิ่งถือแฟ้มประวัติฉันมา

“เตรียมเตียงผ่าตัด เตรียมวิสัญญีแพทย์” หมอนายวิ่งตามมาติด ๆ

ก่อนจะวิ่งแซงฉันไปห้องคลอด โอ้ว... ฉันจะไม่ทรมานอีกต่อไปแล้ว หมอนายช่วยแตงโมด้วย!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด