พลาด นิยาย บท 68

---- [น้ำหวาน]-----

ฉันคลอดลูกมาเกือบปีแล้ว ตอนนี้ลูก ๆ สามคนกำลังนั่งเล่นสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ในคอกเด็กขนาดใหญ่

ในนั้นมี... เวียร์ ซินน์ ไออุ่น นาวา นาวิน และน้ำปั่น

วันนี้เรานัดทานข้าวและมีปาร์ตี้เล็ก ๆ กันที่บ้านแตงโม เหล่าแม่ ๆ อย่างเรานั่งคุยกัน และมองดูลูกตัวเองเป็นระยะ

“แง...” ไออุ่นร้องไห้ เมื่อนาวินดึงของเล่นออกจากมือ แตงโมหัวเราะ

เบา ๆ แล้วเดินไปอุ้มลูกมานั่งตัก

“เบา ๆ นะลูกเดี๋ยวโดนน้อง” และปรามน้องไออุ่นไปด้วย เพราะกลัวโดนน้องอีกคนที่อยู่ในท้อง ใช่ค่ะ แตงโมท้องอีกแล้ว! ท้องได้สามเดือนแล้ว ส่วนณีเวียกับฉันขอบาย เราขอพักก่อน ผ่าคลอดมา ยังเสียวท้องอยู่เลย

อย่างอื่นก็ยังเสียวอยู่นะ ว่างก็กินกับสามี ว่างบ่อยก็กินบ่อย เฮ้อ...

มันเป็นความสุขของชีวิตอีกอย่างหนึ่งจริง ๆ

สามีสูตินารีแพทย์ของฉัน เดินไปอุ้มน้ำปั่นที่คอก ก่อนจะเดินยิ้มมาหาฉัน มองยังไงก็หล่อคุณพ่อคนนี้

“น้ำปั่น น้ำหนักขึ้นหรือเปล่าลูก” คุณพ่อสูตินารีแพทย์แซวลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวตอบไม่ได้ ได้แต่ยิ้มและหัวเราะให้ผู้เป็นพ่อ แถมยังใช้แก้มป่อง ๆ ซบคลอเคลียพ่อของเขาอีก

น้ำปั่นติดหมอนายหนักมาก! สงสัยคนที่ได้ยินเสียงพ่อแล้วถีบรัว ๆ เนี่ย คงเป็นน้ำปั่น

“ปาปา ปาปะ” น้ำปั่นเรียกแต่พ่อเขาแบบนี้ หม่าม้าอ่ะเรียกไม่ได้

ฉันและเพื่อน ๆ เห็นแล้วพากันยิ้มแก้มปริ

“มาม่ะ มามะ” เมื่อนาวาและนาวินเห็นน้องสาวถูกอุ้ม ก็นั่งยกแขน

เรียกฉันไปอุ้มทันที

“ครับ ลูกชายแม่” ฉันทยอยอุ้มทั้งสองทีละคน ก่อนจะรีบเดินไปนั่งที่เดิม กอดลูกทั้งสองไว้ ให้เขาเล่นกันบนตัก

สามีเห็นแบบนั้นจึงรีบพาลูกสาวเดินเข้ามาใกล้ แล้วใช้มือนุ่ม ๆ ลูบผมฉัน

สามีฉัน เขายังน่ารักเหมือนเดิม อบอุ่น และซื่อสัตย์

“ไว้ลูกโตกว่านี้ พ่อค่อยมีน้องให้อีกนะ” มีน้อง! เดี๋ยวก่อน?

“หวานให้หมอทำหมันให้แล้วไม่ใช่เหรอคะ” สามีสูตินารีแพทย์ของฉันยิ้มกว้างออกมา

“ไม่ได้ทำ ลืม” ลืม!

“คุณหมอ...”

ฉันตีแขนสามีเบา ๆ เรื่องทำหมัน คุณหมอฉันเนี่ยก็ร้ายไม่เบานะ ร้ายบนเตียงนอน ร้ายทั้งบนเตียงผ่าตัด! เชอะ

แต่ร้าย ๆ แบบนี้ น้ำหวานร๊ากก รักคุณหมอเลย! เพราะคุณหมอสูติคนนี้น่ารักมาก ดูแลฉันและลูก ๆ เป็นอย่างดี ใครได้สามีแบบนี้ไม่รักก็บ้าแล้ว!

แตงโมหัวเราะชอบใจ นางจะโกรธพี่เอสไหมเนี่ย ที่เสกลูกเข้าท้องนาง

อีกแล้ว!

---- [แตงโม]-----

พอเห็นน้ำหวานดุหมอนายเรื่องทำหมัน ฉันก็อยากจะไล่เตะสามีตัวเองเหมือนกัน ฉันบอกว่าไม่เอาไม่เอา ก็ยังจะเอาอยู่นั่นล่ะ เฮ้อ... ฉันเนี่ยก็บ้า เคลิ้มตามตาเอสตลอดเลย ฉันเบื่อตัวเอง

เนี่ย! จนสุดท้ายตาเอสได้ลูกชายสมใจ!

ตอนนี้ ไออุ่นเริ่มซน เป็นหมวยเล็กที่ตาเอสหวงหนักมาก!

พอพูดถึงก็ตายยากจริง ๆ คุณพ่อหน้ากวน เดินมาอุ้มไออุ่นไปจาก

ตักฉันแล้ว

อุ้มเสร็จเขาก็หอมแก้มลูก ซ้ายที ขวาที

“แม่มีน้องชายในท้องแล้วเดี๋ยวแม่หนัก มาอยู่กับพ่อนะ” ฉันส่ายหน้า

เบา ๆ นึกขำ ไออุ่นที่มองพ่อหน้ากวนเขางง ๆ

“แง๊ง” นั่นไงลูกร้องเลย!

“โอ๋ ๆ ลูกสาวพ่อ ไม่ร้อง ๆ” ตาเอสโอ๋ลูกอยู่สักพักกว่าจะหยุดได้ ก็ทำเอาพ่อลูกอ่อนหน้ากวนคนนี้ถึงกับหอบ

“ตลกพี่เอสโมเม้นนี้ชะมัด ฮ่า ๆ” ณีเวียขำใหญ่ ก่อนจะรับน้องซินน์จากคุณเซ็นมานั่งตัก...

“ชีวิตพ่อลูกอ่อนก็งี้ล่ะ” น้ำหวานแซวอีกคน ไม่อยากจะคิด คุณแม่ลูกสามจะวุ่นวายขนาดไหน ขนาดฉันมีแค่ไออุ่น ยังเหนื่อยเลย!

แต่น้ำหวานได้สามีดี ดูแลทุกอย่าง เป็นสามีดีเด่นระดับชาติ!

ส่วนของฉัน สามีต้องแว๊บไปดูผับตลอด พาลูกไปด้วยก็ไม่ได้ ฉันเลยต้องนอนเลี้ยงลูกอยู่บ้านเป็นยายเพิ้งคนเดียว แถมตอนนี้ฉันกำลังจะมีอีกคน เฮ้อ... เตรียมตัวเหนื่อยคูณสอง

แต่เรื่องเจ้าชู้กะล่อนปลิ้นปล้อนตอแหล ตาเอสไม่มีแล้วนะ นางเรียบร้อย แต่ยังคงความกวนอยู่ ฉันมีความสุขมาก ถึงจะเลี้ยงลูกเหนื่อยแค่ไหน เจอความกวนประสาทของสามี ก็อดหัวเราะตามไม่ได้

นึกถึงวันนั้น วันที่ฉันพลาด เฮ้อ... ถ้าวันนั้นไม่ใช่ตาเอส ฉันอาจจะเป็นผู้หญิงท้องไม่มีพ่อ ไม่ก็โดนลากไปข่มขืนนอกผับแล้ว

เห็นไหมล่ะ เทวดายังช่วยฉันอยู่ แค่ไว้อาลัยให้ความซื่อของตัวเอง

ถึงจะเป็นตาเอส ฉันก็เข็ดเหมือนกันนะ

แต่ก็อยากขอบคุณสามีหน้ากวนของฉันจริง ๆ ที่ยอมถอดเขี้ยวเสือเพื่อฉัน มันอาจจะไม่ง่าย แต่ฉันรักในความพยายามของเขา ทุกวันนี้เขาคือความสุขของฉันจริง ๆ เขาทำให้ฉันมีแต่รอยยิ้ม มีแต่เสียงหัวเราะ

ขอบคุณนะตาเอส ที่วันนั้นนายบังเอิญเดินเข้ามา และขอบคุณจริง ๆ ที่ยอมเปลี่ยนเสือมาเป็นคนเพื่อฉัน

เฮ้อ... ฉันรักนายชะมัด ไอ้ผู้ชายกวนประสาท!

“อุ้ย! ซินน์ อย่าลูก!” โอ้ย! ฉันกำลังซึ้ง อะไรของณีเวียเนี่ย ลูกสาวบาร์บี้นางคว้าจานหล่นแตกแล้ว!