พลาด นิยาย บท 63

“อื้ม... หมอคะ” ฉันเงยหน้ามองเพดาน ยกมือขวาลูบไล้ต้นคออุ่น ๆ

ของเขา เขาดึงชุดแต่งงานที่ปลดกระดุมเสร็จลงพื้น จนฉันตกใจหันไปจ้องหน้า

สูตินารีแพทย์ที่แสนเร่าร้อนคนนี้

“อยากกินหวานมากเลยตอนนี้” เขาพูดเบา ๆ ด้วยเสียงเซ็กซี่

ฉันยิ้มกริ่มจ้องตาเขาไม่ละสายตา ฉันจ้อง... จ้องราวกับเชิญชวน

ให้เขาหิวกระหายตัวฉันมากขึ้นไปอีก

“กินสิคะ หวานเป็นของคุณหมอแล้ว หวานเป็นภรรยาคุณ” เขาอมยิ้ม หน้าขาว ๆ เริ่มแดงระเรื่อ ก่อนที่เขาจะช้อนตัวฉันอุ้มมาวางบนเตียง

ริมฝีปากสวยของหมอสูติ โน้มลงมาบดจูบฉันช้า ๆ เขาส่งลิ้นอุ่น ๆ แสนเร่าร้อนเข้ามา คลอเคลียหยอกล้อกับลิ้นฉันข้างใน หวานเหมือนเดิมสามีฉัน

ฉันไม่อยู่นิ่ง ยกมือช่วยเขาถอดสูทสีขาวโยนลงพื้น ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต และปลดเปลื้องผ้าพันธนาการทั้งหมดออกจากตัว

เนื้อแนบเนื้อ จมูกโด่งเลื่อนซุกไซ้ซอกคอ และนิ้วนุ่ม ๆ ของหมอสูติคนนี้ ไม่ยอมอยู่นิ่ง มันเขี่ยหยอกล้อเม็ดทับทิมบนอกฉันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่ริมฝีปากสวย ๆ คู่นั้นจะเลื่อนลงให้ลิ้นอุ่นตวัดเขี่ยเบา ๆ เชยชิมมัน อื้ม~

ฉันแอ่นอกรับลิ้นร้ายของเขาและแอ่น ให้มือนุ่ม ๆ สองข้างทั้งบีบทั้งคลำให้หนำใจ

“อื้ม... หมอคะ ดีจัง” ฉันหลับตาพริ้ม ความปรารถนารสรัก ตอนนี้มันพุ่งพล่านเข้ามา ฉันไม่เหนียมอายอีกต่อไปแล้ว

ฉันจะให้เขากิน และฉันจะกินเขาให้พอใจ

ฉันชันขาขาว ๆ ตั้งรับเป็นตัวเอ็ม จนสูตินารีแพทย์ตรงหน้ายิ้มชอบใจ ก่อนที่เขาเอง จะเลื่อนตัวลงไปช้า ๆ

แล้วใช้นิ้วนุ่มแยกกลีบกุหลาบออกจากกันทีละชั้น จนสุดท้าย...

นิ้วสูตินารีแพทย์คนนี้ หยุดเขี่ยเกษรแหลม ซึ่งเป็นศูนย์รวมของความปรารถนาทั้งหมด

อื้ม~ ทำเอาเอวบาง ๆ ของฉันกระเส่าเด้งรับนิ้วเขาไม่รู้ตัว

“อ๊ะ อ๊ะ” ฉันเริ่มกำขยำผ้าปูที่นอนแน่น ขาที่ชันนั้นเกร็งส่ายไปมาอยู่ไม่นิ่ง

สูตินารีแพทย์คนนี้ตรวจภายในเก่งชะมัด ถ้ามันเสียวขนาดนี้ ฉันไม่อยากให้เขาตรวจให้ใครอีกเลย แค่ฉัน แค่ฉันคนเดียวก็พอ

“อ๊ะ~ หมอขา... หมอตรวจแบบนี้ให้หวานคนเดียวใช่ไหม อ๊ะ!” เขาเงยหน้าขึ้นมาจากเนินสวาทฉัน และยิ้มเบา ๆ

“ครับ ตรวจแบบนี้ ให้คนไข้คนนี้คนเดียว” ฉันยิ้มดีใจ แต่มิวายหน้าเหยเกอีกรอบ

อื้ม~ เขากินมันแล้ว... สะ เสียว

ปลายลิ้นนุ่ม ๆ แตะเกสรน้อย ๆ ของฉัน เขาตวัดมันขึ้นลง และวนเวียนทำซ้ำ ๆ เน้น ๆ สลับกัน

ตัวฉันร้อนวูบวาบ กัดปากครางกระเส่า จนร่างบาง ๆ เผลอยกเอวขึ้น

รับความเสียวซ่านจากลิ้นสูตินารีแพทย์คนนี้

เขาเริ่มใช้นิ้วนุ่ม ๆ ยาว ๆ ที่ฉันโปรดปราน กดแทรกเข้ามา อื้อ... สูตินารีแพทย์คนนี้กำลังจะตรวจภายในน้ำหวานแล้ว อ่า...

“ไหนดูซิ คนไข้คนนี้เป็นอะไรหรือเปล่า” โอ้ะ เสียว... ดูเลยค่ะคุณหมอที่รัก เพราะฉันเป็น... เป็นจนฉันไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ ใจฉันจะขาดแล้วค่ะ

“อ๊ะ อ๊ะ! ฉันป่วยใช่มั้ย อ๊ะ! รักษาให้หายได้ มะ มั้ยคะ อื้อ~” ฉันตอบเขาไม่เป็นภาษา ร่อนเอวน้อย ๆ เชิญชวนคุณหมอผู้นี้ เขายิ้มชอบใจและ...

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” มือฉันกระชากผ้าปูเตียงสุดพลัง เพราะนิ้วหมอสูติข้างล่าง เริ่มเกี่ยวเข้าออก กระทุ้งรูสวาทฉันถี่ ๆ ไม่หยุด

โอ้ย... หมอ! ฆ่าหวานเถอะ ถ้าทำแบบนี้!

“อื้ม... เส้นประสาทอยู่ตรงนี้” เขาใช้นิ้วเขี่ย สะกิดข้าง ๆ รูสวาทฉันรัว

อื้อ~ ฉันหลับตาปี๋ หอบหายใจเสียงดัง

ตาย! ตาย! ตาย! อย่าทำแบบนี้

“อื้อ! หมอ หวานจะตายแล้วค่ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันส่ายหน้าไปมา มือไม้ตบ

ตีเตียง ฉันยอมแพ้แล้ว นอมแพ้จริง ๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว!

ฉันกัดปากแน่น นิ้วนุ่ม ๆ ของหมอสูติ ยังวนเวียนสำรวจเส้นประสาทไม่หยุด จนมันทำฉันเสี่ยวสะบั้น เกร็งสั่นไปทั้งตัว

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ หมอขา หวานไม่ไหวค่ะ อื้อ”

มันไม่ไหวแล้ว! ฉันกัดปากแน่นเกร็งกระตุก จนรูสวาทเปียก ตอดนิ้ว

สูตินารีแพทย์ ตุบ ๆ

“คนไข้เสร็จแล้วเหรอครับ” ฉันพยักหน้า หายใจเหนื่อยหอบ ลืมตาปรือ ๆ มองเพดาน

ก่อนที่ฉันจะรวบรวมพลังที่เหลืออีกครั้ง

“หมอร้ายจัง หวานจะจัดการหมอบ้าง” ฉันดันตัวลุกขึ้นนั่ง ส่งยิ้มร้าย ๆ ให้สูตินารีแพทย์ผู้เป็นสามี