พลาด2

ซินน์ หมอนาวิน ซินน์...ผู้หญิงเอาแต่ใจที่สุดในสามโลก ชอบแกล้งละเมอออกไปเที่ยวกลางคืน แต่โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่! พ่อแม่เริ่มไม่ไหว ต้องรีบหยุดก่อนที่จะเสียตัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ ท่านจึงงัดไม้เด็ดหาสามีให้ลูกสาวทันที นั่นก็คือจัดคุณหมอฟันดีกรีลูกเจ้าของโรงพยาบาล ที่ทั้งดุและชอบฟัน เข้ามาฟัน เอ้ย! ดัดนิสัยยัยซินน์ตัวแสบ __________________ ไออุ่น เวียร์ เวียร์...นักธุรกิจสุดหล่อ เจ้าของโรงแรม ห้าง โรงงานเหล้า เขาทั้งสุขุม ทั้งเย็นชาหาใครเปรียบไม่ได้ แต่ไออุ่นขอผ่าน! ขอหนีไปไกลๆ หล่อรวยเพอร์เฟ็คที่ไหน?! ผู้ชายอะไร๊... บงการไปถึงสีกางเกงในของเธอ __________________ น้ำปั่น ไทม์ สัตวแพทย์อย่างน้ำปั่น...กำลังจะทำหมันคน ฟังไม่ผิดหรอก! เพราะเธอทนกับพฤติกรรมนักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยอย่างไทม์ไม่ไหว เธอโดนเขาล่วงเกินทุกครั้งที่เผลอ โดยที่เขาบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์! แถมยังบอกว่าพ่อแม่เราอยากให้ได้กัน ยังไงก็ต้องได้ ตายๆนั่นปากเหรอไอ้บ้า!? ไม่มีวันซะหรอก! ********** -โปรย- ฉันไม่กล้าจะหลับตา... กลัวเผลอหลับไปก่อน! จนเขาอาบน้ำทำอะไรเสร็จฉันถึงแกล้งหลับ แล้วเขาก็ขึ้นมาบนเตียง จับหมอนกำแพงเมืองจีนฉันโยนไปไหนไม่รู้ มันหายไปทีละใบ ๆ ฉันไม่กล้าลืมตามองเลย พอข้าง ๆ โล่ง เขาก็ดึงตัวฉันเข้าไปซบอกตัวเอง ฮือ... กลิ่นสบู่ กลิ่นตัว เสียงหายใจ เสียงหัวใจ ทำฉันใจสั่นไปหมดเลย อย่านะซินน์ อย่า... “อึก” ค่ะ! “ซินน์ ยังไม่นอนเหรอ” ฉันหลับตาปี๋ รู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่รดอยู่ตามใบหน้า โอ้ยตาย หน้าเขาอยู่ใกล้ ๆ แน่นอน ฉันสะดุ้งลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อริมฝีปากนุ่ม ๆ ประกบลงที่ปากฉัน เขาจูบอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะค่อย ๆ ถอนออกมา แล้วมองหน้าฉันแทน “จะ... จะทำอะไร” ฉันถามเขาเสียงสั่น นึกไม่แน่ใจกับสายตาเป็นประกายคู่นั้น ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ก้มลงมา หอมแก้มฉัน และเริ่มไซร้ลงไปตามซอกคอ... อื้อ... ฉันร้อนไปทั้งตัว ชุดนอนที่ใส่ไว้มิดชิดมันกำลังถูกถอดออกไปช้า ๆ พร้อมกับมือนุ่มที่เลื่อนลงมา... นวดเค้นสองทรวงอก “อื้อ~ นาวิน” เขาหยุดชะงักทันที ก่อนจะมองหน้าฉันตกใจ “เธอ... เรียกฉันเหรอ?” ฉันพยักหน้ารัว จนเขารีบดึงฉันไปกอดแน่น ก่อนจะเริ่มพรมจูบของหวงแหน... แล้วดันแขนถอดกางเกงยาวฉันออกไป “พรุ่งนี้ฉันทำงานวันแรก... นะ อื้อ~” ฉันแอ่นอกขึ้นกระเส่าเมื่อริมฝีปากนุ่ม ๆ ของทันตแพทย์หนุ่ม ดูดลงไปที่เนินสาว “พอนะ โอ้ย~ ตาบ้า ฮือ ๆ จะทำทุกวันเลยรึไง” “ใช่ จนกว่าซินน์จะจำได้... จำได้รึยังล่ะ”