พลาด2 นิยาย บท 27

Comments

Nivea zinvia (คุณแม่): กลับไปสงสัยจะมีข่าวดี

NamWan nine (ป้าหวาน): หลานมาค่ะลูก ๆ

TangMo AA (ป้าแตง): ป้ารอรับขวัญหลานนะ

Ai oon (ไออุ่น): อ้วก!

NamPun (น้ำปั่น): เหม็นความรัก แหวะ!

Time Anantarakul (ไทม์): ของขวัญวันแต่งงาน

Via zervia (พี่เวียร์): ...

ตามด้วยปลายฟ้า และอีกหลาย ๆ คน ฉันนั่งหัวเราะคอมเม้นคนเดียว จนไอติม วิปปิ้ง อัลมอนด์มาเสิร์ฟ

คุณหมอฟันเขาจับถ้วยอัลมอนด์ราดลงวิปปิ้งครีมทันที แล้วตักมันขึ้นมาป้อนฉัน!

อ้ำ~

โอ้โห! ฉันตาเป็นประกายทันที ชอบ ๆ ๆ แถมลูกเชอรี่ที่อยู่บนไอติม เขาก็ตักออกให้ ใช่! ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเชอรี่ เบอรี่ สตอเบอรี่ ซึ่งคุณหมอฟันเขารู้หมดเลย

ฉันอมยิ้มไปกินไอติมไป มันสุดจริง ๆ ฉันรักแฟนหนักมาก!

“เป็นอะไร ทำไมน้ำตาคลอ” จากที่ยิ้ม อยู่ ๆ ฉันก็น้ำตาคลอขึ้นมาซะดื้อ ๆ

“ซินน์ขอโทษนะ ที่เอาแต่ใจตลอดเลย ซินน์จะพยายามนะ พยายามเปลี่ยนตัวเอง ฮือ ๆ” นาวินรีบหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ฉันทันที

“ซินน์ครับ... อย่าร้องนะ” ฉันหยุดชะงัก ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองออกจากแก้ม... แล้วมองหน้าเขา

แค่คำเดียว... ก็ทำฉันหยุดร้องได้ในพริบตา

“จะคิดมากทำไม คบกันจะสิบห้าปีแล้ว ซินน์เอาแต่ใจก็น่ารักดี จะว่าไปมันไม่ใช่เอาแต่ใจหรอก ซินน์อ้อนมากกว่า”

ฉันมองเขาตาละห้อย แล้วกัดช้อนไอติมไปด้วย... ฉันเอาแต่ใจเลยล่ะ อ้อนตรงไหน!

“อย่ากัดช้อนไอติมแบบนั้น เดี๋ยวฟันหัก!” จนคุณหมอฟันตรงหน้าดุฉันทันที ฮือ ๆ ฉันเหมือนจะร้องไห้เลย ฉันเป็นอะไร อย่าบอกนะ นี่คือ 40% ที่เหลือจริง ๆ หลายครั้งแล้ว โอ้ย ทำไมมันง้องแง้งงี่เง่าแบบนี้ ไม่เอา ไม่อาวว

แล้วเขาก็ดึงช้อนไอติมออกจากมือฉัน ก่อนจะขมวดคิ้วดุ.. เท่านั้นล่ะน้ำตานังซินน์..หยดเพาะลงมาทันที

ฉันพยายามอย่างมาก ไม่ให้ไอ้ 40 % ที่เหลือนี้กลับมา แต่มันทำยากจริง ๆ น้ำตาฉันไหลง่ายสุด ๆ จนนาวินทนไม่ไหว เขาเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ ฉัน แล้วจับมือฉันแน่น

“โอ๋ ๆ ไม่ดุล่ะ มา ๆ กินต่อ ไอติมละลายหมดแล้ว” นี่ก็ยอมฉันสะทุกอย่าง! ฉันรำคาญตัวเองมากตอนนี้ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็...

แม่งงี่เง่าฉิบหาย

ฉันนั่งกินไอติมทั้งน้ำตา พร้อมกับคำถามที่ค้างคาในใจ ว่าแฟนที่นั่งข้าง ๆ ทนมาได้ยังไงตั้งสิบกว่าปี จนเราขับรถกลับบ้านกัน วันนี้ดึก ๆ ไออุ่นนัดเราไปผับ ซึ่งฉันก็อ้อยอิ่งไม่อยากไปเหมือนเดิม แต่โดนบังคับ... แถมยังโดนด่าว่าติดผัวอีก

กลับมาถึงบ้านก็นั่งกินข้าวเย็นกับครอบครัวเหมือนเดิม ครอบครัวหมอของสามีที่น่ารัก ยังอบอุ่นเฮฮา ทำฉันอดยิ้มตามบทสนทนาแต่ละคนไม่ได้

ตอนนี้ป้าหวาน... ก็กำลังมองน้ำปั่นแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม เหมือนมีอะไรในใจอีก

“น้ำปั่น เมื่อไหร่จะมีแฟนล่ะ” นั่นไง

“เหอะ สงสารผู้โชคร้ายคนนั้น” นาวินเป็นคนพูด แฟนฉันพูด! แถมพูดหน้านิ่ง ๆ ออกแนวรำคาญ แตกต่างที่คุยกับฉันโดยสิ้นเชิง!

“สงสารอะไร ใครได้เป็นแฟนน้ำปั่นคือโชคดีที่สุดแล้ว ตอนมหาลัยไม่มีใครมาจีบ เพราะมีไอ้ซินน์ขัดขวางต่างหาก!” ฉันชี้มาที่ตัวเองทันที ฉันเนี่ยนะ?

จนลุงนายหันไปถามน้ำปั่นอีกรอบ

“ซินน์หวง... ไม่ให้ผู้ชายมาจีบน้ำปั่นเหรอลูก”

“ป่าวค่ะ ผู้ชายแวะจีบไอ้ซินน์หมด ไม่เหลือมาถึงหนูสักคน!”

ขำกันทั้งโต๊ะ! กาแฟขำจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ตลกอะไร หนูอุตส่าห์เตะตัดขา บอกว่าไอ้ซินน์มีแฟนแล้วนะ ก็ไม่มีใครเชื่อ ช่อดอกไม้เช้าเย็น ๆ ตอนนั้นหนูอยากเลิกคบมันนะ หนูหมั่นไส้ ถ้าคบต่อไป หนูอาจจะขึ้นคานก็ได้ ดี๊ที่มันมีผัวก่อน เอ้ย สามีก่อน”